De Koreaanse jazzgitarist Jack Lee heeft samen met de legendarische bassist Nathan East in september een nieuw conceptalbum uitgebracht. Hierop staan spirituele melodieën centraal. Dit album is een samensmelting van gospelethos en jazzvirtuositeit, en een bewijs van de kracht van muziek om te verheffen en te inspireren, vooral in deze uitdagende tijden. Een genezend project van een van Korea's toonaangevende gitaristen en een van 's werelds beste bassisten!

Bassist Nathan East kennen we vooral van zijn werk met Eric Clapton, Michael Jackson, Stevie Wonder en Whitney Houston. Maar hij maakte ook deel uit van de band Fourplay. Dit is het eerste project dat hij samen met Jack Lee uitbrengt, en het overstijgt de genregrenzen en bevat beroemde talenten als de Grammy-winnende pianist John Beasley, de legendarische drummer Steve Ferrone en het orgelwonder Noah East, de zoon van Nathan East. Op die manier creëren ze een rijk tapijt van geluid en briljante uitvoeringen die diep resoneren met de menselijke ziel.

Bach’s ‘Jesu, Joy of Man’s Desiring’ opent in een licht klassieke sfeer, gevolgd door Stevie Wonder’s ‘Have a Talk with God’. ‘Libera Me’ is dan weer terug te voeren tot Gabriel Fauré, waarna ‘Heaven Knows’ een originele track van Jack is. Ayaka Hirahara zingt de ballade ‘It’s You’, die op het einde ook instrumentaal voorkomt. Verder o.a. ook nog een bewerking van Simon & Garfunkel’s ‘Bridge over Troubled Water’, het klassieke ‘Amazing Grace’, en de originele titeltrack van Nathan.

Een spiritueel album dat uitstekend bij Kerstmis past! Ingetogen en intimistisch!

Patrick Van de Wiele (4)

In 1974 richtte wijlen arrangeur, componist en muzikant Vincent Montana het ensemble The Salsoul Orchestra op. Daarvoor was hij lid geweest van MFSB, de thuisband van The Sound of Philadelphia. Daar had hij op talloze hits van The O’Jays, Harold Melvin and The Blue Notes, The Three Degrees, Billy Paul enz. meegespeeld. Maar Montana had een grotere visie: een volwaardig disco-orkest dat de soulvolle Phillysound combineerde met de aanstekelijke dansritmes van Latijns-Amerika. Het resultaat was The Salsoul Orchestra, opgericht voor het baanbrekende disco/dancelabel Salsoul Records door Montana en zijn MFSB-bandleden. ‘Christmas Jollies I & II’ zijn weelderige orkestrale eerbetonen aan Kerstmis. Deze albums werden toentertijd in 1976 en 1977 de bestverkopende kerstalbums, en kregen in 1981 een vervolg door producer Patrick Adams, met een meer R&B-achtige aanpak, met gastvocalen van zangeres Jocelyn Brown (Inner Life), Marian Rolle en Wendell Morrison. Na een pauze werd Salsoul Records in 1992 opnieuw gelanceerd. Het nieuw leven ingeblazen label schakelde de bekende Tom Moulton, "Father of the Disco Mix", in om zijn magie uit te oefenen op 'Christmas Jollies', en het resultaat was een meer club georiënteerd geluid dan het originele album. Het is Moulton's mix die de afgelopen drie decennia voornamelijk beschikbaar is geweest . ‘The Extra Jolly Edition’ presenteert Moulton’s mix in de 2LP-reeks uit 1992, die nog niet op CD is verschenen.

Deze cd-box bestaat dus uit 3 cd’s, en het is SoulMusic Records’ eerste gezamenlijke release met The Second Disk. Er staan 36 tracks op, waaronder de mix van ‘Christmas Jollies’ uit 1976, Tom Moulton’s complete remix uit 1992, plus de opvolger door Patrick Adams, en elf bonus singleversies en remixes.

Bekende tracks hieruit zijn ‘Merry Christmas All’, gezongen door Denise Montana, het disco-achtige ‘The Little Drummer Boy’, ‘You’re All I Want For Christmas’ gezongen door Inner Life’s Jocelyn Brown, en epische Kerst en Nieuwjaarsmedleys! Je kan er de originele MFSB sound in herkennen met muzikanten zoals Norman Harris, Earl Young (The Trammps), Larry Washington, Don Renaldo’s Horns & Strings en The Sweethearts of Sigma.

Er zit een luxe 24 pagina’s tellend cd- boekje bij met foto’s memorabilia en een essay door The Second Disc’s Joe Marchese met quotes van Denise Montana, Vince Montana, Patrick Adams, The Salsoul Orchestra’s Bobby Eli, enz.

Zelfs nu Kerstmis voorbij is, blijft dit een absolute aanrader!

Patrick Van de Wiele (4½)

Op 15 december jl. is de digitale remix EP door Lukas Midub (uit de Tsjechische Republiek) van de Duitser Thomas Lemmer’s ‘Arctica’ uitgebracht. Deze song werd oorspronkelijk in 2014 gecomponeerd voor Lemmer’s ‘Zero Gravity’ album, en nu bijna 10 jaar later ontdekte Lukas Midub dit verborgen juweeltje en benaderde Thomas Lemmer met een voorstel om het te remixen in een boeiende, progressieve, diepe elektronische stijl die luisteraars zou meenemen op een trance-inducerende reis. Dit leidde tot een epische remix van 14 minuten.

De reis begint met een ijskoude, arctische bries, die de sfeer en toon voor het avontuur bepaalt. Terwijl zachte en warme padgeluiden geleidelijk naar voren komen, leggen ze de basis voor de iconische ‘Arctica’ melodie van Thomas Lemmer. Geleidelijk wordt de beat intenser, waarbij drums een climax crescendo inluiden, terwijl analoge synth-arpeggio's het veranderende klimaat van de compositie oproepen. Daarnaast creëerde Midub ook een ambient versie, die je uitnodigt je ogen te sluiten en je een serene vlucht voor te stellen door de ongerepte, ijskoude landschappen van het Noordpoolgebied.

Tenslotte bevat deze EP een zorgvuldig geremasterde versie van het originele nummer van Thomas Lemmer.

Patrick Van de Wiele (4)

De New Yorkse smooth jazzcomponist en keyboardspeler Mike Di Lorenzo is mij onbekend. Nochtans speelde hij al vroeg in zijn carrière met Whitney & haar moeder Cissy Houston, Chuck Berry, Bo Diddley enz. Na zo’n 15 jaar sinds hij zijn solocarrière lanceerde, heeft hij een nieuw album uitgebracht. Daarop laat hij 3 soulvolle vocalisten aan bod komen, en dat zijn Anna Moore, Sonna Rele en Denise Stewart. Mike wordt daarbij bijgestaan door Frank Elmo op tenorsax, Ilajhi Hampden op drums, en gastmuzikant Vinnie Cutro op trompet en door achtergrondzanger Vincent Bates. Denise Stewart opent met de Motown cover ‘Ain’t Nothing But the Real Thing’, waarna Anna Moore, wiens stem op die van Sade lijkt, vervolgt met ‘All I Want Is You’. Het instrumentale ‘City Nights’ is de derde track, gevolgd door Anna Moore die terugkeert voor ‘Holding All My Love’. Ze gaat verder met de mooie ballades ‘I Realize’ en ‘In Your Arms’. ‘Little Funky Thing’ is een instrumentaal intermezzo, gevolgd door de souljazzsingle ‘Lose Control’ waarop vocaliste Sonna Rele uit Londen de controle over al haar zintuigen verliest. Daarna keert Anna Moore weer met het ontspannen ‘Play it Cool’, terwijl ‘Side Stepping’ terug instrumentaal is. Denise Stewart vertolkt ‘So Very Hard to Go’, waarna de instrumentale Earth, Wind & Fire cover ‘That’s the Way of the World’ afsluit.

Een leuke ontdekking voor mij, dit nieuw album van Mike Di Lorenzo!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Lemongrassmusic presenteert hierbij het vijfentwintigste deel van de ‘Lounge Du Soleil’ compilatiereeks. Hierop staat een representatieve crossselectie van hun hedendaagse en aankomende releases. Daarbij zijn er 17 tracks voorheen nooit uitgebracht.

Maak u dus klaar voor een meer dan 2 uur durende chill-out, lo-fi en loungereis, vol diepe en groovy trips om op te ontspannen en van te genieten.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse artiest Carl Lord begon al op zijn vijfde aan zijn muzikale carrière, toen hij begeleid werd door een oom, die een klassiek getraind concertpianist was. Kort daarna begon hij pianolessen te nemen, en in het jeugdkoor in de plaatselijke kerk te zingen. Tijdens zijn schooltijd nam hij deel aan verschillende talentenjachten en pianorecitals. Daarna speelde hij piano, orgel en keyboards in diverse lokale en regionale R&B, pop, rock, country en gospelbands. Carl heeft op talloze albums, filmscores en spots gespeeld. Hij stond al op het podium met Steve Warner, Reba McEntire, Louise Mandrel, en John Anderson.

Voor zijn nieuwste digitaal album componeerde hij alle tracks zelf, en produceerde ook. Het is een collectie van ambient, chill-out en ontspannende instrumentale tracks, met evoluerende pads, rustgevende elektronische texturen en oprechte pianoarrangementen.

Patrick Van de Wiele (4)

Producer en multi-instrumentalist Paul McMahon uit Londen heeft een nieuw project, Bold Parade. Hij werd geboren in Belfast, en maakt al meer dan 20 jaar muziek onder het pseudoniem Crashdaddy. Tevens maakte hij deel uit van de band Bellcrash. Zijn sound is er een van coole beats met muzikanten in jazzstijl, om zo een moderne productie te vermengen met klassieke ritmische jazz. Recent kwamen er 2 EP’s uit, ‘Flowers in the Dirt’ en ‘Heat’, die veel succes oogstten. En nu is het full album er, met 14 tracks. Daarop staan zowel “mellow grooves” als funky stukken, waarbij soul, funk, Latin en jazz allemaal aan bod komen.

Het soulvolle ‘Flowers in the Dirt’ opent met zang van de Oekraïense zangeres Vytaute, waarna Janessa J uit Londen aan de beurt komt op het al even soulvolle ‘Heat’. ‘Last Day’ swingt de funky pan uit, met vocalen van Rose White, eveneens uit Londen. ‘Cutting Room Floor’ is een leuke, jazzy instrumentaal, met Latin inslag. Daarna keert Rose White terug voor het gipsy-achtige ‘Blue Arrows’ en Katie Burke uit de USA luistert het feestje op ‘Celebration’ op. Op ‘Broken Song’ is Rose White weer aan de beurt, gevolgd door de ontspannen ballade ‘Half Life’ met zang door Vytaute. Paul’s langdurige Ierse vriendin Marti Buchanan is aanwezig op ‘Always’, waarna Rose White de mooie titeltrack inzong. Het instrumentale ‘Halcyon Days’ is meer jazzfunk, waarna de Latin sfeer eraf spuit op ‘Teardrops’. Rose White duikt nogmaals op met ‘Sacrament’ en Marti Buchanan verzorgt de vocalen op het ontspannen klinkende ‘Past Tense’.

De music van dienst zijn: Kevin Dauost (gitaar uit Canada), Rafael Naine, Bruno Delarosa & Danilo Moura (uit Brazilië), Maciej Gizejewski & Patryk Rynkiewicz (uit Polen), Ruslan Gatash (keyboards), Alex Saxon (fluit) en Bellcrash productiepartner, Mark Bell.

Een zeer leuk album om de overgang van de herfst naar de winter te illustreren! Aanrader!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse muzikant Rod Kinny uit Minnesota is steeds in muziek geïnteresseerd geweest. Op school zat hij al in een band, en later speelde hij basgitaar in lokale rockbands. Tijdens zijn legerdienst in de UK begon hij de muziek van Level 42, Peter Gabriel, The Prefab Sprout, Scritti Pollitti enz. te appreciëren. Vervolgens speelde hij in lokale rockbands, maar dat zorgde voor frustraties, en aldus koos hij voor een solocarrière. In 2002 kwam er een soloplaat uit. Daarna duurde het tot 2010 toen ‘Higher Self’ op de markt kwam, een West Coast georiënteerd album. In 2017 verscheen dan ‘Forces of Nature’, en nu is er een nieuw album digitaal uitgebracht. Hierop staan Rod’s beste tracks, plus 3 nieuwe songs. Daarvoor schreef hij aldus alle 18 songs zelf.

‘Windswept Highway’ opent, waarop Rod bas en ritmegitaar voor zijn rekening neemt, en zingt. Het is een West Coast rocknummer, waarna het zachtere ‘Under The Freeway’ vervolgt. ‘Higher Self’ gaat verder in dezelfde lijn, en ‘Mood Glow’ is een mid-tempo track, terwijl ‘See the Stars’ ritmischer klinkt. Vervolgens komt ‘Beyond the Impossible’ dat eerder naar smooth jazz neigt. Maar ‘Truth Vibrations’ is weer meer West Coast sound, waarna ‘Wonderland’ een rustige mid-tempo track is. ‘One Way Home’ gaat verder op die sound, gevolgd door ‘Forces of Nature’, dat toch weer ietwat smooth jazzy klinkt. ‘Old into New’ is een buitenbeetje, en doet me denken aan folk. En ‘Feargal Sharkey’ gaat dan weer de countrytoer op. Op ‘Between Two Worlds’ voelt Rod zich verloren sinds zijn vrouw hem verliet, waarna ‘Topple Every Stone’ terug naar de West Coast reikt. ‘Water to Wine’ volgt dat patroon, gevolgd door ‘These Times’ dat rustig overkomt. Op ‘Robins & Blackbirds’ wordt Rod vocaal bijgestaan door Rose Ovamot. De afsluiter ‘Summertown’ doet het weer rustig aan.

Alhoewel ik een smooth jazzalbum verwacht had, past dit volgens mij toch minder in dat genre.

Patrick Van de Wiele (4)

The Words and Music of Leslie Bricusse

De Amerikaanse Dianne Fraser wou al sedert haar vijfde een ster op Broadway worden. Maar het lot besliste er anders over, maar toch verloor ze haar liefde voor muziek nooit. Terwijl ze nu een succesvolle carrière als literair manager voor film en Tv-scenaristen heeft, brengt ze haar debuutalbum uit. Het is een hommage aan de teksten en muziek van Leslie Bricusse. Dianne, die geboren werd in LA, riep daarvoor de hulp in van pianist Todd Schroeder, bassist Adam Cohen en drummer (en zus) Denise Fraser. Bricusse is vooral bekend voor zijn filmtunes voor ‘Goodbye, Mr. Chips’, ‘Doctor Dolittle, ‘Scrooge’ en ‘Willy Wonka & the Chocolate Factory’. Zijn songs werden door tal van artiesten zoals Frank Sinatra, Barbra Streisand en Diana Krall gecoverd. Nu is het de beurt aan Dianne.

Openen doet ze met ‘At the Crossroads/After Today’, twee songs uit ‘Dr. Dolittle’, waarna het mooie ‘Pure Imagination’ uit ‘Willy Wonka & the Chocolate Factory’ volgt. ‘Feeling Good’ komt oorspronkelijk uit de musical ‘The Roar of the Greasepaint-The Smell of the Crowd’, maar kennen het vooral in de versie van Nina Simone. Henry Mancini schreef de muziek van ‘Crazy World’ voor de film ‘Victor/Victoria’, en Bricusse componeerde ‘If I Ruled the World’. Dianne combineert ze. ‘Le Jazz Hot’ is ook van Mancini, en Dianne geeft er een Franse draai aan, verwijzend naar New Orleans. ‘Happiness’ stamt uit de musical ‘Scrooge’, die ik binnenkort ga zien. En ‘Look at that Face/Something in Your Smile’ klinkt vrolijk en bestaat deels uit een duet met Damon Kirsche. ‘You and I’ hoorde Dianne voor het eerst via Petula Clark in de film ‘Goodbye, Mr. Chips’ en ze wou het ook zingen. ‘This Is the Moment’ uit de musical ‘Jekyll & Hyde’ paart ze vervolgens aan ‘Once in a Lifetime’ uit een andere musical. Mancini’s ‘Two for the Road’ is meteen de afsluiter.

Dianne voegt haar eigen gevoelige versies aan deze tijdloze songs toe. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Uiteraard kent iedereen The Beatles. Hun massieve invloed op heel wat artiesten in verschillende genres is niet te overzien. En dat in talloze landen, en van bij het begin van hun succes. Deze 3-delige boxset toont dat gegeven aan met artiesten uit Frankrijk, Nederland, de USA, Italië, Nieuw Zeeland, Hongarije en zelfs Puerto Rico. Dat bewijst dat deze songs in gelijk welke taal nog steeds op succes konden rekenen.

Sunshine-pop staat naast rauwe soul, terwijl bluegrass een duwtje in de rug geeft tegen jazz. Serieuze Britse folkies vermengen zich met campy Hollywood-legendes terwijl de Hongaarse zigeunergitaar plaats maakt voor proto-psychedelica – niets was veilig voor de allesomvattende invloed van The Fab Four! Deze wilde verscheidenheid aan muziekstijlen illustreert niet alleen de kracht van de compositorische vaardigheden van Lennon, McCartney en Harrison, maar biedt ook een boeiende en eclectische luisterervaring die vooral fans van The Beatles aanspreekt, maar ook mensen die van populaire muziek in het algemeen houden.

De Beatlemania begon onmiddellijk met de release van hun eerste single ‘Love Me Do’ in oktober 1962, en hier vindt u dan ook covers terug door o.a. Mary Wells, Count Basie, Cilla Black, Joe Cocker, PJ Proby, Mae West, Jose Feliciano, Jimmy James, Liza Minelli enz.

Een anthologie die de echte Beatles fan dus moet in huis halen! Al was het maar om covers te (her)ontdekken.

Patrick Van de Wiele (4½)

De Duitse pianist, gitarist, componist, schilder en producer Robert Christa houdt zich bezig met jazz fusion en filmmuziek. Daarvoor werkt hij samen met musici van overal ter wereld. Vroeger recenseerde ik voor een andere site al 2 cd’s van hem: ‘Nightflight to Rio’ en ‘City Lights’. Nu heeft hij het over een andere boeg gegooid, en een cd gemaakt met chill-out muziek. Daarvoor componeerde hij 10 tracks en bespeelt hij keyboards en gitaar. Het was een uitdaging voor hem om als keyboardspeler ook jazzgitaar te spelen, maar die droom werd waarheid! De instrumentale muziek klinkt inderdaad ontspannen en past uitstekend bij dat soort momenten, zoals op het strand, aan de bar, of ’s avonds gezellig rond het haardvuur. Zoals Robert zelf schrijft: “crispy ducky jazzy chillout music.. is not hot but cool”. Op sommige tracks is de zang of de stem van Joyce Sample te horen.

Leuk om je in die relaxte sfeer onder te dompelen!

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse band Threestyle feat. Magdalena Chovancova volg ik al jaren met hun mengeling van smooth jazz, Latin, soul, funk en R&B. Ze hebben al 11 soloalbums op hun actief, meer dan 400 singles en bereikten de top van het US SmoothJazzNetwork Top 20, van de US Groovejazzcharts, en van de Wave.fm Charts. Daarnaast wonnen ze de Global Music Awards, Hollywood Music In Media Awards ,LIT Award en Akademia Music Awards. Threestyle stond al op podia in Zuid-Afrika, Zuid-Amerika, Azië, USA, Australië en Europa (Jazz Club Hollywood, Perfect Note Birmingham, Seal Beach-Spaghettini, Seabreeze Jazz Festival -Panama City Beach ,Shiraz Jazz Festival, China (Expo Shanghai)). Ook hebben ze hun eigen gesyndiceerde radioshow, die op 10 radiostations in de US en internationaal uitgezonden wordt. Hun nieuwste EP is gewijd aan Kerstmis, en daarover zei Damon Dae: “This is not just a song for the holidays and New Year but a little message from me to you, inspired by my own experience: As you enjoy the holiday season and celebrate the New Year, remember to take a break, reflect, re-energize … and then go the extra mile! I think we all need this to help us move forward.”

Magdalena Chovancova speelt sax, Robert Fertl gitaar (en productie), James L. Manning bas, Gabriela Chovancova Konrad drums, en Damon Dae zingt.

Die EP opent met de titeltrack, waarna ‘Come on in for Christmas’ volgt. ‘Fly High’ komt er in een speciale kerstmisversie. ‘Our Christmas’ komt daarna aan de beurt. ‘Thank God it’s Christmas’ is een cover van Queen, en die staat er in 2 versies op. De eerste is de instrumentale versie, en de tweede de gezongen.

Een leuke Kerst EP die de geest van de feestdagen oproept.

Patrick Van de Wiele (4)

Binnen een maand is Kerstmis al voorbij, dus hoog tijd voor een kerstrelease. Deze keer is dat het digitaal kerstalbum van de Amerikaanse akoestisch gitarist Bryan Lubeck. Hierop brengt hij uiteraard kerstklassiekers, aangevuld met de originele titeltrack. Zijn gitaarmuziek werd aangevuld met een akoestisch ensemble van violen, cello's, dulcimer, melodica, percussie, vibrafoons en unieke akoestische instrumenten. Op die manier wordt Lubecks romantisch gitaargeluid het hele album gelaagd. Het resultaat is, terwijl het trouw blijft aan de traditionele composities, een beslist fris en eigentijds perspectief op geliefde klassiekers, terwijl een nieuwe muzikale compositie wordt geïntroduceerd die zeker een seizoen favoriet zal worden. Dit album is de opvolger tot het vorig kerstalbum ‘We Three Kings’, zijn samenwerking met collega gitarist Johannes Linstead. Het is een hoofdknik in de richting van de inspiraties uit zijn kindertijd van het populaire Windham Hill label. ‘Deck the Halls’ opent in een opgewekte sfeer, en het is trouwens een melodie die stamt uit de 16^de eeuw. ‘God Rest Ye Merry Gentlemen’ volgt daarop, en die song gaat terug tot 1650. De titeltrack is een liefdesverklaring aan het adres van de winter, waarbij Bryan zich een koppel voorstelt dat door de sneeuw wandelt op weg naar vrienden. De klassieker ‘The Christmas Song’ van Mel Torme & Bob Wells stamt uit 1945, en deze versie klinkt intimistisch met fluit. Het vrolijke ‘Jingle Bells’ laat ons slee rijden in de sneeuw. Daarna komt ‘What Child Is this’ aan de beurt, en eigenlijk is dit het resultaat van een bijna-dood ervaring. ‘Mary Did You Know’ is veel recenter, wat het stamt uit 1984. Afsluiter ‘Carol of the Bells’ brengt een hoopvolle boodschap voor het komende jaar.

Met ‘Welcome Winter’ creëert Lübeck een nieuwe “oude vriend” waarmee luisteraars elke winter een wandeling kunnen maken bij de warmte van het vuur of als decor voor vakantiebijeenkomsten. Mooi en hartverwarmend!

Patrick Van de Wiele (4)

Producers Roland Voss (alias Lemongrass) en Dennis Erbeck (alias Roberto Bronco) hebben de handen ineengeslagen om een aantal soepele en ultra coole Lo-Fi-tracks te creëren. Na hun succesvolle debuut-EP ‘One Element’ verrast het duo opnieuw met warme en weelderige klanken, ontspannen maar krachtige beats en een echte Lo-Fi-spirit op elk van de 4 nummers van hun tweede joint venture EP ‘Two Leaves’.

Volgers van het label Lemongrassmusic zullen zeker op de hoogte zijn van de veelzijdige releases van beide artiesten die erin geslaagd zijn hun kenmerkende geluiden samen te voegen tot dit prachtige en veelbelovende project met een duidelijke focus op rustige Lo-Fi, chill Hop en Lo-Fi Hip Hop.

Patrick Van de Wiele (4)

De Duitse producer, muzikant en Lemongrassmusic labelmanager Daniel Voss (alias Five Seasons en Slow World) heeft een nieuwe EP uitgebracht. Dat is een late afsluiting van de zomer, met warme Lofi vibes en ontspannende grooves. De 4 tracks vertellen een verhaal van een zeiltocht door zonnige klimaten en levendig blauw water. Net als het vorige album ‘Paris’ concentreert Five Seasons zich op Lofi-geluiden variërend van langzame Lofi tot instrumentale Lofi hiphop, Beats en chill-out Lounge. Maak je dus klaar om aan deze reis te beginnen en voel je goed!

Patrick Van de Wiele (4)

De Britse jazzfunk band Level 42 werd in 1979 opgericht op het eiland Wight, onder leiding van bassist Mark King. De naam van de band verwijst naar Douglas Adams’ sciencefictionroman ‘The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy’ waarin het getal 42 het antwoord is op alles. Later gingen ze meer de richting van dansmuziek uit. Hun eerste single ‘Love Meeting Love’ werd uitgebracht in 1980, en dat leidde tot hun debuutalbum ‘Level 42’, dat tot in de top 20 geraakte. Doorheen de eighties brachten ze talloze albums uit, hadden heel wat hitsingles, zoals ‘Love Games’, ‘Running in the Family’, en toerden ze regelmatig.

Deze 7-delige cd-box bevat al hun albums tussen 1991 en 1994, plus de B-kantjes, 7” mixen, remixen, zeldzame opnames en bonustracks. Die box werd overigens samen met de band en experten Paul Wallace, Paul Waller en Simon Carson samengesteld.

Je krijgt er “liner notes” bij van Record Collector’s Daryl Easlea, die in het verleden en het heden met de bandleden sprak. Dat is gevat in een cd-boekje met nota’s over elke track en zeldzame memorabilia.

Een mooi overzicht van hun songs en albums tussen 1991 en 1994, aangevuld met heel wat extra’s. Een must voor fans dus!

Patrick Van de Wiele (4½)

Tussen 1962 en 1966 waren The Tornados (in vele gedaanten) de steunpilaren van de productielijnstudio van Joe Meek aan Holloway Road 304. Van de wereldwijde hit ‘Telstar’ tot aan soulvolle vocale nummers uit latere perioden, de opmerkelijke muzikaliteit van de band en de geïnspireerde productietechnieken van Meek produceerden nummer na nummer uitstekende en innovatieve pop uit de jaren 60. Die resulteerden in een aantal hits en missers over de hele wereld.

‘Love And Fury’ is vakkundig samengesteld en toont het allerbeste materiaal van de Tornados dat te vinden is in het mythische Tea Chest Tapes-archief van Joe Meek. Van bekende hits (vaak gehoord op hun oorspronkelijke snelheid voorafgaand aan Meek's versnelde proces) en onbekende rariteiten en curiosa, verspreid over 131 nummers gepresenteerd in een voorheen ongehoorde, ongerepte sonische helderheid die de naam Meek waardig is, is dit niet alleen een schatkamer voor fans van The Tornados en Joe Meek, maar ook voor studenten van de Britse opnamegeschiedenis en de popscene van de jaren zestig. Laten we Meek en The Tornados niet vergeten, die lang vóór The Beatles op nummer 1 stonden in de VS. Een overvloed aan demo's, achtergrondtracks en alternatieve versies werpen ook licht op de werkmethoden op 304 Holloway Road en geven inzicht in het popscene-proces aan de productielijn dat nergens anders beschikbaar is.

Gerestaureerd en gemastered door Meek-expert Alan Wilson, en vergezeld van hoesnotities van Craig Newton van The Joe Meek Society en nooit eerder vertoonde beelden, gaat deze nieuwste toevoeging aan de doorlopende Tea Chest Tapes-serie verder waar onze vorige boxsets van Heinz en Glenda Collins ophielden, waarbij we de unieke wereld van Joe Meek's Holloway Road studiohitmachine.

Zo staan er 119 voorheen nooit uitgebrachte opnames op, zijn dit The Tornados zoals u ze nog nooit gehoord hebt!

Patrick Van de Wiele (4)

Singer-songwriter en muzikant .Fen komt uit Vilvoorde en maakte in 2013 zijn intrede op de muziekscène met een eerbetoon aan Stevie Wonder. Deze liveshow kon overal in Europa rekenen op succes. Acht jaar later kwam zijn album ‘Life Is Beautiful’ uit, dat ik me aanschafte. Het was .Fen’s vlucht uit de lockdown van de Corona pandemie. Dat album behaalde maar liefst 6 miljoen streams, waarvan 2 miljoen op Spotify. Als voorproefje van zijn nieuwe cd kwam de nieuwe single ‘In Love’ uit, een ode aan liefde en passie. Maar nu is het album ‘Hero’ hier aanbeland, geproduceerd in samenwerking met Belgische topproducer Babl Lemmens (Netsky, Laura Tesoro, Natalia). .Fen zegt daarover: "Het is zonder twijfel het album waarvan ik droomde om te schrijven en te componeren sinds ik muziek begon te maken".

De titeltrack opent de cd, een mooi uptemponummer, dat onmiddellijk tot dansen aanzet. Dit nummer wist al menig radiostation in ons land en in Frankrijk voor zich te winnen. ‘Make it’ kwam al eerder uit, en is eerder mid-tempo, maar klinkt catchy. Dan volgt de nieuwe single ‘In Love’ dat doet terugdenken aan de sound van Motown. Het is een gepassioneerde liefdesverklaring voor iedereen, of je nu alleen bent, een partner hebt of gewoon geniet van de soulmuziek. 'In Love' nodigt je uit om jezelf te verliezen in de liefde, om elke emotie intens te voelen en om de magie van menselijke relaties te vieren. Een gepassioneerd statement over de schoonheid en kracht van ware liefde. ‘Freedom’ gaat uiteraard over vrijheid, waarna ‘Miss You’ opgedragen is aan wijlen zijn zus Malika. ‘Catch the World’ is weerom mid-tempo, maar met een vleugje reggae. ‘Miracle’ sluit af.

Een zeer leuke soul-cd van onze landgenoot .Fen die best wat meer bekendheid verdient!

Patrick Van de Wiele (4)

Al jaren volg ik de cd’s van mijn vriend, de gitarist Roberto Tola, die op het Italiaanse eiland Sardinië woont. Nu heeft hij een nieuw album uitgebracht, zijn vierde al, dat in het teken staat van zijn sterrenbeeld Leeuw. Deze muziek weerspiegelt de vibrante energie van dat teken met zijn vitaliteit, creativiteit en helderheid, intense kleuren, romantiek en idealisme, maar ook van zoetheid en melancholie. De 9 tracks op deze cd zijn werkelijk fragmenten van zijn leven, opnames van intieme momenten, een speciale reis, plekken die hij in zijn hart draagt en bijzondere mensen die de kunstenaar dierbaar zijn. Alle nummers op het album zijn waargebeurde verhalen die de artiest in muziek heeft omgezet, met bijzondere spirituele gevoeligheid en emotionele betrokkenheid.

De muziek erop bestaat uit 9 nummers, waarvan er 7 originele tracks zijn. En het is een mengeling van smooth jazz, funk, soul, fusion en een tipje rock en Latin jazz. Openen doet hij met de up beat “radio edit” van ‘Driving to Madrid’, geïnspireerd door een reis naar Spanje in 2019. Marco Rasa speelt er mooi piano en keyboards op. ‘Maraya’ is een ballade die opgedragen is aan zijn moeder, en mijn Afro-Amerikaanse vriend Bill McGee is te horen op zachte beugel. Daarna komt ‘Says’, origineel gecomponeerd door Philippe Saisse & Al Jarreau. Roberto voorzag het van een nieuw arrangement, en het wordt gevolgd door ‘Sun Kiss’, dat over de duinen in de Golf van Asinara op Sardinië gaat, waar Roberto woont. Een zonnige song! Op de tonen van ‘Valle Della Luna’ bevinden we ons een uitgebreide vallei in Noord Sardinië, nabij het pittoreske dorpje Aggius. Een magische plek waarbij Luciano De La Rosa piano speelt. Al Jarreau’s ‘Roof Garden’ is de volgende cover, omdat die artiest een belangrijke invloed op Roberto uitgeoefend heeft. Mooi! Saxofonist Eric Marienthal en bassist Maciek Szczycinski zijn te gast op het swingende ‘Men on Groove’. Dit was de naam van de band waar Roberto vroeger bij speelde, en het is eerder fusion. ‘Sunny Morning – Summer Party’ is een speciale versie van dezelfde song uit 2017 op zijn debuut-cd ‘Bein’ Green’. Hier straalt de zon zo van af! Zorina Andall is de leadvocaliste, maar Jill Saward (van de band Shakatak) zit in het koortje. Kerstmis is volgende maand al, en ‘A Christmas Ago’ en deze kerstsong wordt opnieuw gezongen door Zorina Andall. Daarnaast krijg je nog de “extended” versie van ‘Driving to Madrid’.

Een zeer leuk album dat het veelzijdig talent van Roberto laat horen. Ik heb er alleszins van genoten!

Patrick Van de Wiele (4)

Vanuit Beverly Hills in Californië bereikt mij het nieuwe album van zangeres Bianca Rossini. Vele jaren geleden ontdekte ik haar op CD Baby. Bianca werd geboren in Rio de Janeiro en is een ervaren Tv- en filmactrice, danseres, choreografe, auteur van drie boeken en was de coproducent en gastvrouw van de tien jaar durende wekelijkse tv-talkshow ‘The Bianca Rossini Show’. Haar albums en EP's ‘Kiss of Brasil’, ‘Vento do Norte’, ‘Meu Amor’ en ‘Rio Paradise’ en drie singles lieten haar sensuele, intieme zangstijl horen. Muziekcritici bejubelden haar overal ter wereld (ik ook), en sommige van haar nummers zijn meer dan 1 miljoen maal gestreamd, plus haar albums stonden op nummer 1 op Spotify en Pandora.

Voor dit nieuwe album zocht ze 15 buitengewone musici bijeen uit Brazilië, Portugal, New York en Californië, die allen hun hart in dit project staken. Bianca coproduceerde het samen met multi-instrumentalist Peter Roberts (die ook instond voor de mixing), en opent met de titeltrack, in een mengeling van pop, bossa nova en samba. En dat geldt eigenlijk voor het hele album.

Dit project vertegenwoordigt Bianca’s testament voor haar liefde voor muziek, voor haar thuisland en de ongebreidelde passies die in elke noot te horen zijn. Ze schreef de 10 tracks voor het merendeel in Ipanema, als een liefdesbrief aan het adres van de vibrante cultuur en landschap van Brazilië.

Beeldt u dus in dat u zich koestert in de warmte van een Braziliaanse avond en luister naar dit album. Laat u net zoals ik, betoveren door de warme songs. Ik schreef jaren geleden al dat ik verliefd was op Bianca’s stem en muziek, en dat is nog steeds zo! “Viva o Brasil!”

Patrick Van de Wiele (4½)

“De muziek was zo teder, het was totaal niet wat ik had verwacht. Het was macht en kracht onder controle. Het was echt gefocust en het sprak me echt aan”, zegt David Nevue, oprichter van Whisperings Solo Piano Radio, terwijl hij Michael Martinez als genomineerde voor album van het jaar 2019 voorstelt aan een vol publiek in het Cultural Arts Centre in Roswell, Georgia. Het is geen verrassing dat Michaels nieuwe album ‘Asilomar’ werd genomineerd uit 150 albums. Michael Martinez heeft een talent dat al op jonge leeftijd tot bloei kwam. Hij begon op elfjarige leeftijd piano te spelen en kort daarna boeiende melodieën te componeren. Michaels verbazingwekkende beheersing van melodie en emotie begon opgemerkt te worden en trok de veelgeprezen New Age-pianist Jonathon Lee aan, en op 13-jarige leeftijd werd Michael vervolgens zijn beschermeling. In 2004 nam Michael Lee's positie over als The Grand Piano Man voor de Big Sur International Marathon. Sindsdien speelde hij jaarlijks voor duizenden lopers op de drie meter lange concertvleugel op de beroemde Bixby Bridge-opkomst. “Ieder van ons zoekt die magische plek waar we rust en ontspanning voelen. Ik probeer altijd kwetsbaar genoeg te zijn, zodat mensen letterlijk kunnen voelen wie ik ben als ik speel”, zegt Michael. Luisteraars kunnen daarvan getuigen omdat ze de authenticiteit in Michaels spel voelen. Met gezamenlijke concerten met Jim Chappell, Joe Bongiorno en talloze Whisperings-pianisten wordt Michael een prominente artiest in het solopiano genre die het vermelden waard is. Michael's stijl is een mix tussen New Age en klassiek en wordt beschreven als oprecht, filmisch en reflecterend.

Sherry Finzer is hier ene vertrouwde gast en gelooft dat muziek kan genezen. Luisteraars nemen dagelijks contact met haar op om haar te laten weten hoeveel haar muziek hen helpt bij fysieke/mentale genezing, tinnitus, stressverlichting en algeheel welzijn. Ze is een fluitiste, performer en componist uit Phoenix en runt Heart Dance Records – een label bestaande uit artiesten met een focus op helende muziek. Of ze nu etherische muziek voor spa's maakt, of meer vrolijke melodieën voor roadtrips, haar magische tonen worden gecreëerd door “lage fluit”-instrumenten, waaronder de alt-, bas- en contrabasfluiten, maar ook inheemse en wereldfluiten. Je kunt Sherry's muziek regelmatig horen op het SXM Spa Channel, Music Choice, wereldwijde radiostations en meerdere Amerikaanse en internationale luchtvaartmaatschappijen.

In deze boeiende allereerste samenwerking tussen fluitiste Sherry Finzer en pianist Michael Martinez onderzoeken de twee muzikanten wat het betekent om vanuit het hart te communiceren. Spannend samenspel bouwt zich op door het hele album heen, terwijl elke improvisatie sonische soundscapes creëert vol mysterie en diepte in elke noot. Van Michaels oceanische melodieën tot Sherry’s vurige en weemoedige tonen: ‘Desert Meets Ocean’ is een ervaring die elke keer bij elke luisterbeurt evolueert. Samen leveren ze hier mooie rustgevende muziek af, die echt helpt om te ontspannen, op te mediteren of gewoon van te genieten.

Patrick Van de Wiele (4)

Zangeres Angela DeNiro en saxofonist & arrangeur Ron Aprea huwden in 1985 en maken sedertdien samen  muziek. Hun nieuwste album is de opvolger tot hun eerste ‘Swingin’ with Legends’ uit 1998. Een klassieke big band cd dus met een jazzzangeres, die 14 tracks uit het Great American Songbook brengt. Daarbij worden ze naast een zestienkoppige big band, bijgestaan door gastmusici zoals Randy Brecker (trompet), Lew Tabackin (tenorsax & fluit) en Ken Peplowski (klarinet).Het album opent met ‘New York City Blues’, oorspronkelijk van Quincy Jones en Peggy Lee. Een terugkeer naar “the Big Apple” na de pandemie met inbreng van trompettist Bryan Davis. Daarna volgt ‘You'd Be So Easy to Love’ dat zachtjes begint en voortgaat in swing. Randy Brecker maakt tijdens de intro zijn opwachting op ‘Hello Young Lovers’, dat daarna uitmondt in een swingende big bandsong. Bacharach’s ‘A House Is Not a Home’ is de volgende track, en Angela maakt er een emotionele vertolking van. ‘Willow Weep for Me’ komt er in de stijl van Phil Woods, gevolgd door klassieker ‘It Might As Well Be Spring’ met Lew Tabackin die solo aanvangt. ‘Don't Cha Go ‘Way Mad’ is eigenlijk ‘Black Velvet’ met tekst. De zachte standaard ‘Two for the Road’ (Henry Mancini) is de volgende track, waarna het swingende ‘That Old Black Magic’ (Johnny Mercer) daarop volgt. En ‘Come in from the Rain’ werd ooit gespeeld op het huwelijk van Angela & Ron. ‘On Green Dolphin Street’ swingt nogmaals de pan uit, waarna ‘My One and Only Love’ tot de favoriete tracks van Angela behoort. ‘For Phil’ is een bossa nova toast aan het adres van Phil Woods, gevolgd door ‘The Curtain Falls’, dat afsluit met een ballade.

Een mooi big band album met een geweldige zangeres.

Patrick Van de Wiele (4)

Les Baxter, bijgenaamd, de peetvader van de exotica muziek, was een begenadigd songwriter en arrangeur. Tevens was hij een man met oog voor een nieuwe trend, van ruimtevaart en de muziek van de maan tot de inheemse muziek van verre oorden of hoe mensen zich dat voorstelden. Als de luisteraar daar niet naartoe kon reizen, brachten zijn weelderige arrangementen en expressief gebruik van geluid hen al snel naar deze nieuwe fantasielanden. Hij vormde een inspiratiebron voor Martin Denny, Arthur Lyman en een miljoen tiki-barliefhebbers. In deze reeks van geremasterde exotica albums, is dit de zesde uitgave. Op 2 cd’s staan 4 complete albums van deze “Godfather of exotica”. Het hier om klassieke exotische, easy listening en vrijgezellenmuziek van de man die de Peruaanse zangeres Yma Sumac met vier octaven bracht, en de bestverkochte opname van Nat King Cole, ‘Nature Boy’. Daartoe behoren de 4 escapistische juweeltjes ‘Ritual Of the Savage’ (1951), ‘The Passions’ met Bas Sheva (1954), ‘Tamboo!’ (1955) en ‘Caribbean Moonlight’ (1956). Het bijbehorend cd-boekje bevat “sleeve notes” door MOJO magazine’s Dave Henderson.

Leuk voor fans van exotica en cocktailmuziek!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse multimedia artiest AeTopus, achter welk pseudoniem Bryan Tewell Hughes schuilgaat, is eigenlijk een veteraan in de elektronische muziek. Hij begon al op zijn zesde piano te spelen, ging doorheen heavy metal en punk, om uiteindelijk bij ambient en elektronische muziek uit te komen. Hij heeft een Zone Music Reporter Award (ZMR) gewonnen voor het beste elektronische album en drie nominaties voor het beste elektronische album. Zijn achtste album, en meteen het eerste voor het Spotted Peccary label, is vernoemd naar de Zen parabel van de Broken Cup, die acceptatie leert ondanks tegenslag. Met dit nieuwe album blijft AeTopus evolueren als artiest, waarbij hij de kalmte en wildheid van het bos in 13 tracks van complexe sereniteit vastlegt, die de troost suggereren die je vindt wanneer je, ontdaan van externe druk, je eigen vergankelijkheid omarmt. ‘Cup’ onderzoekt de plaats van de mens in de natuur door middel van een verbluffende synthese van elektronische beats en ritmische structuren gecombineerd met verzadigde sferen van blijvende schoonheid. Bij het componeren bouwt AeTopus weelderige soundscapes op uit pulserende elektronische sequenties en traditionele percussie, en trekt daar vervolgens van af. Als opgeleid beeldend kunstenaar leerde AeTopus de waarde van negatieve ruimte kennen en past die kennis op deze composities toe. Uiteindelijk is ‘Cup’ een werk vol passie dat het artistieke proces in alle stukken demonstreert met zo’n verfijnde, mooie expressie. AeTopus zei: “Cup is the product of my time in the natural world, and of the realization that the universe is scarcely affected by the triumphs, tragedies, and day-to-day lives of even the greatest of personalities, the mightiest of nations, or the most enduring of belief systems.” ‘Cup’ is een album van verkenning en acceptatie, een viering van onze plek in de kosmos, hoe klein deze ook is.

Een ambient verkenning dus van onze band met de natuur.

Patrick Van de Wiele (3½)

“A quality selection of highly underrated modern soul, disco & boogie 1976-85”

In 2021 besprak ik voor een andere site, het derde volume in deze compilatiereeks. Afgelopen week is het vierde deel uitgebracht, en dit na bijna 2 jaar uitgebreide research. Duitslands kleinste, maar meest funky label, Tramp Records, heeft hiervoor gezorgd. Het merendeel van de artiesten hierop komen uit de USA, maar toch zijn er enkele Duitse bands ook opgenomen. Deze compilatie leidt ons weerom doorheen verschillende muziekstijlen zoals soul, disco en boogie. En ze zullen u gegarandeerd aan het dansen zetten!

Matter of Taste, afkomstig uit een klein stadje nabij Stuttgart, start met het dansbare ‘Step By Step’, waarna de Amerikaanse band Vantage Point in 1978 het instrumentale ‘All Night’ opnam in München. Obscure disco komt daarna van Kim McCrae met ‘I’m Feeling it Too’. De band Frankie Staton and Speckled Rainbow zong ter gelegenheid van het tweehonderdjarig bestaan van de USA het zeldzame ‘Bi-Centennial 1976’. En Royal Touch vroeg zich af ‘What Am I Gonna Do Baby’. ‘Shake Them Things’ van Synod werd voorheen nooit uitgebracht, waarna een van de beste track eraan komt. Dat is ‘Love You Use To Be So Easy’ uit 1982 van Pat Carpenter. Een jaar eerder kwam Swankk met ‘If It Takes All Night’ op de proppen, terwijl Herbert Grönemeyer zijn debuut opnam met het Ocean Orchestra in 1979. ‘Skinflint’ is in Duitsland een zeldzame instrumentale klassieker geworden. De Duitse band Street Life ’80 brengt vervolgens ‘Steps on a Cloud’, en zanger Jackie Berns vervolgt met ‘I Still Love You’. De Jamaicaanse Tony Wynter zingt het reggae-achtige ‘Real True Voices’, terwijl de enige cover hier volgt. Dat is Chatham met  ‘I’ll Be Good to You’ van The Brothers Johnson. Net zo zeldzaam is Dalton Reed met ‘Giving on into Love’. Daarna sluit Panama Gold af met ‘Gettin’ Lucky’.

Dat zijn ze dus, 15 obscure moderne soul, disco en boogietracks, die nog nooit ergens op een compilatie te vinden waren. Liefhebbers en verzamelaars van die muziek uit de seventies en eighties zullen ervan smullen!

Patrick Van de Wiele (4)

In Singapore staat pianist Jeremy Monteiro bekend als “King of Swing”. Hij is al 46 jaar bezig als muzikant, lesgever en artiest. Voor zijn 47^ste opname koos hij voor het eerst om een volledig gezongen album uit te brengen. Monteiro speelde voorheen al met o.a. jazzinstrumentalisten zoals James Moody, Benny Golson, Michael Brecker, Randy Brecker, en Lee Ritenour. Maar ook met jazzvocalisten zoals Jon Hendricks, Bobby McFerrin, Nancy Kelly, Cassandra Wilson, en Carmen Bradford. Voorheen waren zijn albums grotendeels instrumentaal, maar nu waagt hij de grote stap. Monteiro wordt hiervoor bijgestaan door Tony Lakatos (sax), Wesley Gehring (gitaar), Jens Bunge (harmonica), Ben Poh (bas) Hong Chanutr Techatananan (drums) en The Jeremy Monteiro Jazz Sinfonietta Strings (strijkers). Op dit album staan meestal standaards, en een originele track. Hij koos voor Amerikaanse songs waarmee hij opgroeide. Zo opent hij met ‘Candy’, een zweemzoet liefdeslied, waarna Charlie Chaplin’s klassieker ‘Smile’ volgt. Dit was een van de favoriete tracks van zijn moeder. ‘Josefina’ componeerde hij voor zijn vrouw, terwijl ‘Moon River’ opgeluisterd wordt door een harmonicasolo. De inspiratie voor ‘Blame It on My Youth’ kwam door Keith Jarrett’s instrumentale versie, waarna Monteiro ging luisteren naar de gezongen versies van Sinatra en Nat King Cole. ‘Let’s Fall in Love’ van deze laatste is de volgende track, gevolgd door ‘You'll Never Know’, een favoriete track van wijlen zijn vader. ‘Walkin My Baby Back Home’ is zijn favoriete track van Nat King Cole, dus deze moest erbij zijn. ‘My Romance’ is een van zijn favoriete ballades, waarna ‘Softly as I Leave You’ afsluit. Tijdens de eighties speelde hij deze song steeds met zanger Matt Monro.

Het is opmerkelijk dat Monteiro tijdens de opnames voor dit album Covid-19 kreeg, en zijn stem verloor. Maar maanden later kwam die terug, zodat hij dit kon afmaken. Het is een nieuwe mijlpaal in zijn lange carrière!

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse producersduo Weathertunes is hier niet onbekend. Want daarachter schuilen de broers Roland Voss (Lemongrass) en Daniel Voss (Five Seasons & Slow World). Zij zijn tevens de drijvende krachten achter het label Lemongrassmusic. Voor hun nieuwste EP componeerden ze 4 tracks, in het Lo-Fi genre. Hierop schitteren zowel akoestische als rustgevende beats. De afgelopen 22 jaar hebben Weathertunes zich stilletjes een weg gefluisterd in het bewustzijn van degenen die op zoek zijn naar kwaliteitsvolle chill-out- en loungemuziek, die altijd in staat is om een zonnig klimaat in elke luisteromgeving te brengen. Maar het afgelopen jaar heeft het duo hun focus enigszins verlegd naar Lo-Fi- en Cillhop-productie, zonder hun roots en de geest te verwaarlozen die hun werken altijd zo uniek heeft gemaakt. Verwacht niets minder dan mooie, goed getemperde beats doordrenkt met geweldige gitaren, delicate pianoklanken en een aantal fatsoenlijke wereldmuziekvibes.

Patrick Van de Wiele (4)

Ambient & orkestrale songwriter, violist, componist en producer Ross Christopher verweeft strijkers met elektronische muziek. Zijn bekomt hij cinefiele soundscapes. Nu heeft hij voor het eerst samen met keyboardspeler, componist en gitarist Eddy Ruyter uit Toronto hun EP ‘The Dawning’ opgenomen. Ze componeerden daarvoor alle tracks zelf, alhoewel ze duizenden mijlen, en over een landsgrens heen van mekaar verwijderd waren. En zo bekwamen ze een cinefiele, neoklassieke joyride. Op die EP staan 4 tracks, die zich situeren in het ambient en New Age genre. Mooie en ontspannende muziek!

Patrick Van de Wiele (4)

De Award winnende Amerikaanse jazzgitarist Todd Mosby uit St. Louis werd beïnvloed door een culturele mix van  Indiase, Afro-Amerikaanse en Americana tradities. Hij speelde al western, klassiek, jazz en Indiase raga muziek. Mosby liep school aan het befaamde Berklee College of Music en de Webster universiteit. Tevens leerde hij van Ustadt Imrat Khan zijn gitaartechniek ontwikkelen. Dat leidde tot de Imrat gitaar, een innovatief hybride instrument, dat bruggen slaat. Voor zijn nieuwste album riep hij de hulp in van Prince bassist Rhonda Smith, jazz fusion saxofonist Tom Scott (Joni Mitchell, Quincy Jones, Frank Sinatra), drummer Vinnie Colaiuta (Herbie Hancock, Jeff Beck, Frank Zappa), Grammy winnende violonist Charlie Bisharat (Elton John, the Rolling Stones, Shadowfax), pianist Dapo Torimiro (Frank Ocean, Lauryn Hill), vocalist Laura Vall (Stevie Wonder), bassist Timothy Bailey (Ariana Grande, Julia Michaels, Jill Scott), Award winnende Los Angeles cellist Adrienne Woods (Ariana Grande, Josh Groban, Christina Aguilera), tweemaal Grammy winnende producer Jeffrey Weber (Linda Rhonstadt,, Freddie Hubbard, MCcoy Tyler, David Crosby), en Emmy & Grammy-winnende ingenieur Clark Germain (Michael Jackson, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Bonnie Raitt).

Dit album onderlijnt de diepe connectie tussen geografie, kunst en cultuur in New Mexico. Daarbij integreert Mosby Indiase klassiek muziek met westerse. De opener ‘Place in the Sun’ krijgt vocalen van Laura Vall, en daarna volgt het mooie jazzy ‘Moonrise Samba’, tevens de single eruit. De Imrat gitaar komt aan bod op ‘Native Dancer’, gevolgd door het trage en zachte ‘A Distant Light’. De Rhodes piano op ‘Georgia’s World’ doet terugdenken aan ‘Riders on the Storm’ en klinkt zeer mooi! Dan is het tijd voor de Beatles cover ‘Norwegian Wood’ maar nu met een sitarklankje. En ‘Emerald Springs’ begint met een krachtig signaal, om daarna af te zwakken. De cover ‘By the Time I Get to Phoenix’ van Glen Campbell rondt af in een droomsfeer.

Alles bij mekaar mooi, en er staat hier dus voor elk wat wils op.

Patrick Van de Wiele (4)

Gold Lounge is het muziekproject van de Italiaanse componist en producer Michele Felloni (alias Michele Effe). Daarin brengt hij chill-out, ambient en elektronische muziek. Michele begon al vroeg naar muziek te luisteren, en op zijn zesde kreeg hij zijn eerste pianolessen. Tijdens de seventies & eighties groeide zijn muzikale achtergrond, en tijdens de nineties, met de opkomst van de housemuziek, startte hij een carrière als Dj. Pas in 2007, tijdens een vakantie op het eiland Ibiza, ontdekte hij chill-out en loungemuziek, en werd er onmiddellijk verliefd op. Een jaar later begon hij zijn samenwerking met het Duitse label Sine Music. Sedertdien heeft hij enkele succesvolle albums uitgebracht, en nu is hij terug met zijn nieuwe EP ‘E-Scape’. Op dit digitaal album staan 5 tracks, die je meenemen op een transformerende sonische reis van melodieuze house vermengd met chill-out. De verzameling nummers biedt een breed scala aan muzikale ervaringen: van de pulserende beats die een gevoel van vrijheid oproepen tot de etherische melodieën die uitnodigen tot contemplatie. Deze EP schetst een levendig sonisch landschap en inspireert jou als individu om je eigen persoonlijke pad te bewandelen.

“E-Scape” is een woordspeling die bedoeld is om het verlangen uit te drukken om te ontsnappen aan de drukkende dagelijkse sleur, te ontsnappen uit onze kantoren, uit de slavernij van onze smartphones en uit de ritmes die ons zijn opgelegd door de digitale wereld.

Ik citeer Gold Lounge: “In een wereld die voortdurend wordt gebombardeerd met informatie en eisen, nodigt ‘E-Scape’ je uit om je los te maken van de digitale ketenen en jezelf onder te dompelen in een soundscape die de ziel koestert.”

In perfecte Gold Lounge-stijl is ‘E-Scape’ zorgvuldig gemaakt met evoluerende en ingewikkelde melodieën, ondersteund door groovy ritmes die je meenemen naar een plek van introspectie terwijl je je voeten beweegt. De muziek combineert moeiteloos melodische elementen met warme en natuurlijke tonen en boeiende ritmes, met de serene sfeer van chill-out, wat een staat van vrede teweegbrengt. Je kan hiermee dus compleet ontsnappen.

Patrick Van de Wiele (4)

Het nieuwe album van de in Londen wonende componist & muzikant Ian Williams verschijnt pas op 3 november as, maar hier is mijn recensie al. Het is een abrupte afwending van het minimalisme van zijn vorige release ‘All Becomes Desert’ uit 2021. Deze keer gaat het allemaal over “impact”, de epische verwoesting van een beschaving die vastbesloten is haar eigen levens ondersteunende systemen af te snijden. Tevens is het een furieuze klaagzang over de halsstarrige haast om de kostbare grondstoffen van de planeet uit te putten om een handjevol niet-visionairen te verrijken, wier voornaamste zorg lijkt te zijn om naar Mars te gaan, of om voetballers te kopen...want dat zal zeker helpen.

Ian Williams begon zijn muziekcarrière halverwege de jaren tachtig in Edinburgh als oprichter van Beautiful Pea Green Boat, wiens etherische, atmosferische geluid minstens twintig jaar ouder was dan de mode voor dreampop. Verschillende samenwerkingen met de Libanese choreografe Joumana Mourad en haar hedendaags dansgezelschap Ijad zorgden ervoor dat hij Arabische/klassieke/techno/ambient stijlen samensmolt. Daarna gooide hij het roer om en werkte samen met zangeres Claudia Barton als Gamine, waarbij hij twee albums uitbracht met donkere, pianogeleide fakkelliedjes en slaapliedjes.

Beschouw de muziek zelf als een tirade, een protest tegen de beige-heid van de huidige mode voor muziek als kalmeringsmiddel voor de massa. Dit is geen muziek om op te mediteren en het biedt geen veilige ruimte voor het uiten van warme en vage gevoelens. In plaats daarvan woedt het. Hybride elektronisch-orkestrale sculpturen uitgehouwen in de bergen, met gigantische lawines van ritme, voortgetrokken door een in elkaar grijpend delirium van melodie en lawaai.

Melodie is het enige ideaal dat hier heilig wordt geacht. Stel je voor dat Aphex Twin muteert in ‘Carmina Burana’ via een spaghettiwestern-omweg, zoals te horen in 'After We're Gone', of 'Magenta' met zijn ruimtelijke dub als een spionthema dat voorbij zweeft, of 'Chronopolis' met zijn wolkenkrabbers vol kolossale pianoakkoorden als soundtrack voor een roman die Ballard nooit heeft verfilmd. We kunnen tenslotte net zo goed genieten van het stervende licht aan het einde van de wereld – wat kunnen we anders doen?

Het album bevat daarnaast ook de huidige single van Williams, ‘The Light At The End Of The World’. Een bedwelmende mix van borrelende sequencers, tribale beats en zwevende synthesizers, het heeft een prachtige etherische vocale melodie en klinkt als “Tangerine Dream meets Vangelis”, terwijl het wordt begeleid door een interdimensionale video die ergens tussen de Orionnevel en Margate is opgenomen.

Patrick Van de Wiele (4)

Achter het pseudoniem Taoun gaat de Duitser Olaf Gretzmacher schuil. Vanuit Stuttgart werkt hij als muziekproducer, Dj, en elektronisch muzikant. Daarbij is hij bedrijvig in ambient, chill-out, Trance, deep tech house en downtempo en soundtracks. Zijn roots liggen bij de muziek van Jean-Michel Jarre en Kraftwerk. Als kind kreeg hij pianolessen, en op zijn zestiende componeerde hij zijn eerste song. Vier jaar later begon hij met productiewerk. Nu is zijn nieuwste EP digitaal uitgebracht. Daarop vangt de titeltrack aan met een pulserende beat, die de zowel de wekker als de rush van het hectische leven symboliseert. Met ‘Time Out’ duiken we in de lunch break. Eventjes rustig op adem komen. Wanneer de stad tot rust komt, is het tijd voor ‘Out of Town’, en verlaten we de “urban jungle” voor het platteland. Bij ‘Homeward’ zijn we bijna thuis, en laten we de stress voor wat ie is. Neem nu plaats in je favoriete zetel en ontspan met een boek, of ga je even wandelen? Een verwarde vlinder lijkt wel op de stadsmensen. Maar de stad ligt ver achter jou, en die vlinder toont dat aan.

Patrick Van de Wiele (4)

Zangeres, muzikante en producer Jane Maximova uit Moskou kreeg een muzikale opleiding op piano. Sinds 2003 experimenteert ze met elektronische muziek en werkt ze samen met verschillende Russische bands als zangeres en songwriter. Daarna startte ze met composities voor productiebibliotheken. Uiteindelijk begon ze solo, en dat resulteerde in 2010 in haar debuutalbum ‘Wabi Sabi’. In maart van dat jaar ontving ze de nationale Chart’s Dozen muziekprijs. In 2018 verscheen dan haar album ‘Equinox’. En momenteel werkt ze tevens als gastvocaliste aan het Lemongrass project. Nu is haar tweede album digitaal uitgebracht, en daarop staan 12 tracks uit het ambient genre evenals deep Neo klassieke soundscapes. Jane begon hier in december 2021 aan met de track ‘Hyova’, waarna ‘Next Winter’ volgde. Maar in februari 2022 ging het mis. Toch kreeg ze hoop om verder te doen, en met dit album wil ze haar geloof in de kracht van beste menselijke kwaliteiten uitdrukken.

Patrick Van de Wiele (3½)

Alhoewel het pas binnen twee maand Kerstmis is, is hier al mijn eerste recensie van een kerstalbum. En of daarvan nu houdt of niet, er hangt dan een gevoel van liefde, gezelligheid en herinneringen in de lucht. De Amerikaanse gitarist, songwriter & producer Adam Hawley heeft al 13 maal de top van de Billboard charts gehaald, en groeide op in Portland, Oregon. Hij herinnert zich dat hij toen de naald van een oude draaitafel op een vinylplaat dropte, en zo het huis met traditionele kerstliedjes vulde. Rond de haard werden dan de pakjes geopend. Nu heeft hij op zijn vijfde album, zijn eigen draai aan 10 kerstklassiekers gegeven. En uiteraard liet hij zich daarbij omringen door familie en vrienden. Adam opent met het uptempo ‘Jingle Bells’ en zegt daarover: “I am always looking to make a statement with the first track of any album. I am extremely excited to “Adam-ize” ‘Jingle Bells.’ It's upbeat, funky, and a wonderful way to lead off my debut Christmas album”. Op het al even funky ‘God Rest Ye Merry Gentlemen’ komt bassist Julian Vaughn langs, en de swingende titeltrack werd ingezongen door vocalist L. Young. De ballade ‘Christmas Time Is Here’ klinkt melancholisch, waarna zijn vrouw, zangeres Kat Hawley op de emotionele en akoestische versie van ‘Mary, Did You Know?’ te gast is. De jazzy wals ‘Have Yourself A Merry Little Christmas’ klinkt heerlijk nostalgisch, gevolgd door het speelse ‘O Come, All Ye Faithful’. Saxofonist en fluitist Marcus Anderson schittert dan weer op ‘Do You Hear What I Hear?’ ‘A Child Is Born’ gaat meer de blues richting uit, waarna ‘Celebrate Me Home’ gevoelig afsluit in gezelschap van zanger Matt Cusson.

Ik mis echter mijn favoriete kerstsong ‘Rudolph, the Red-Nosed Reindeer’, maar Adams’ gitaar geeft deze klassiekers een nieuw elan. Hij liet zich daarvoor bijstaan door drummers Eric Valentine & Dan Needham, bassisten Mel Brown & Ian Martin, percussionist Ramon Yslas, keyboardspeler Carnell Harrell, blazer en arrangeur David Mann, trompettist/beugelspeler en arrangeur Michael Stever, saxofonist Andrew Neu, trombonist Nick Lane, en strijkers door Grammy genomineerde Tyries Rolfe. Adam produceerde het album zelf en mixte de tracks ook zelf.

Een mooi kerstalbum om nu al in de juiste sfeer te komen!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Duitse muzikant Christoph Sebastian Pabst in hier geen onbekende. Nu is zijn nieuwste EP digitaal uitgebracht, en het is een reis geworden doorheen herinneringen en emoties. Het is een gelaagde soundscape met vijf unieke nummers. Elk nummer neemt je mee op een muzikale reis die herinneringen oproept en diep in de emotionele wereld duikt. De EP start met het titelnummer, een prachtig, sfeervol stuk dat een sprookjesachtige sfeer neerzet met een lo-fi piano, zachte beats en bolvormige elementen. Het creëert het gevoel van avontuur en fantasie. Dit krachtige maar emotionele nummer raakt het hart. Met de sfeervolle track ‘Oblivion’ presenteert Christoph Sebastian Pabst opnieuw een boeiend nummer, dat met een lo-fi piano, zachte beats en sferische elementen neemt je mee in een wereld van herinneringen en vergankelijkheid. ‘Oblivion’ houdt het vergeten vast en onthult de schoonheid van onze wortels. Met zijn krachtige en tegelijkertijd melancholische sfeer raakt het je ziel. ‘Loom’ neemt op de tonen van jazzy elementen mee naar een café op het strand tijdens zonsondergang. Met een zachte lo-fi piano, een ontspannen beat en sferische elementen creëert ‘Loom’ een sfeervolle sfeer die licht melancholisch, rustgevend en dromerig is. Daarna komt ‘Flux’ en dit nummer is gedragen door warm klinkende synthesizers. Een lichte melodie en een heldere, zaagtandachtige bas vormen samen met een lo-fi beat een hypnotiserend geheel. Ontspannen snaren in de break versterken de vloeiende en samensmeltende sfeer. ‘Flux’ weerspiegelt de onophoudelijke verandering in onze wereld en ons bestaan in de loop van de tijd. Deze EP bereikt zijn emotionele climax met ‘Innermost’. Dit nummer duikt in onze diepste gevoelens, dromen en verlangens. De lo-fi piano met tape--echo en de zachte lo- fi-beat zorgen voor een melancholische sfeer, terwijl een warme bas en een delicate melodie de sfeer doordringen. ‘Innermost’ neemt je mee op een introspectieve reis die je naar je diepste verlangens leidt.

Een bewijs van Christophs muzikale creativiteit!

Patrick Van de Wiele (4)

Het vierde album van de Amerikaanse meervoudig Award winnende componist en multi-instrumentalist David J. Peña uit Texas is hier aangekomen. Zelf vind hij dat ze de soundtrack vormen voor scènes uit films. Daarvoor zei hij: "I’m so excited to share my latest project ‘Zero Gravity’ with my listeners!  Composing allows me to journey into my soul and capture the emotion and scenes I envision and bring them to life. I do my very best to give my listeners the same experience I have while composing, hoping they feel each emotion of every composition just as I did. Having the ability to work with such an amazing film composer like Judah Earl, who fully understands and connects with what I envision, allows me to put the best possible product out there for listeners to enjoy. ‘Zero Gravity’ is truly a special project, and I hope you enjoy it as you listen."

Het album bestaat uit 10 tracks, die bestaan uit piano, begeleid met orkestraties. Op die manier brengt David ons overal, en de titeltrack gaat over de eerste indrukken die een astronaut ondervindt wanneer hij rondzweeft en de aarde en de ruimte bekijkt. Daarna staat ‘Hour Glass’ voor ons leven hier op aarde, en hoe we dat doorbrengen. ‘Dreams We Shared’ is een reflectie over alle dingen die we gedaan hebben en nog kunnen doen. ‘Will You Dance’ gaat over een prins die een vrouw uitnodigt voor een dans. ‘Renewed’ gaat dan weer over de keerpunten in ons leven, terwijl ‘Childhood Memories’ uiteraard staat voor onze kindertijd. ‘Forgiven’ gaat over een zoon die zich van het geloof afkeert en zijn ouders ontvlucht, totdat hij een openbaring krijgt en op zijn stappen terugkeert. ‘Jeanette’ is een song opgedragen aan zijn dochter, terwijl ‘Daydream’ een werknemer doet dromen tijdens zijn job. ‘Awaiting Your Return’ gaat over een vrouw tijdens de burgeroorlog die brieven schrijft naar haar echtgenoot.

Deze mooie muziek kan je catalogeren onder New Age, maar ik vind het spijt dat David niet bij de thematiek van de titeltrack gebleven is. Ik had meer songs over de ruimte verwacht.

Patrick Van de Wiele (4)

In 1651 had de Italiaanse priester/astronoom Giambattista Riccioli jarenlang met grote belangstelling de patronen waargenomen die hij op de maan zag. Hij geloofde dat, net als op aarde, de donkere gebieden zeeën (Mare) en meren (Lacus) waren, omgeven door de lichtere stukken land. Op dat moment besloot hij deze gebieden een naam te geven. Hij koos vreemde en prachtige namen die tot op de dag van vandaag worden gebruikt. Van sommige dacht hij dat ze heel vredig waren – Mare Tranquillitatis (Zee van Rust), Mare Serenitatis (Zee van Sereniteit) – terwijl hij van anderen dacht dat ze dreigender waren – Mare Vaporum (Zee van Dampen), Mare Frigoris (Zee van Koude). Sindsdien hebben we geleerd dat ze geen water bevatten, maar hun suggestieve namen bepalen nog steeds onze observaties en verwachtingen van deze prachtige en kolossale landschappen. Laten we nu gaan en deze zeeën begroeten, enkele van de meest wonderbaarlijke, desolate en fantastisch mooie plekken die iemand ooit heeft gezien. Misschien is er geen betere plek om te mediteren over de toestand van de mens, zijn plaats in het universum en zijn lot.

Achter het pseudoniem Larkenlyre schuilt de New Age componist en pianist Matthew Labarge. Hij zegt: “Vanaf de eerste luisterbeurt vond ik deze stukken meeslepend. Ze zijn tegelijkertijd rustig en opwindend, eenvoudig en complex, somber en schitterend glanzend. Elk geluid, elke noot – zelfs de meest onverwachte – lijkt volkomen onvermijdelijk.”

Na de wereldbekende, klassieke opener ‘Air’ van Bach, volgen 6 tracks van Labarge zelf, waarna hij het ‘Ave Maria’ van Schubert covert. Daarna volgen er nog 2 tracks van Labarge. De rustige piano wordt ondersteund door ambient synthesizerklanken. Tijdens ‘Sea of Tranquility’ hoor je de stemmen van de astronauten.

Dit album is opgedragen aan het Artemis-team. Het herinnert ons aan de hoop en dat wij de manier zijn waarop het universum zichzelf kan leren kennen.

Patrick Van de Wiele (4)

Op 30 november 1957 concerteerde wijlen jazzicoon Miles Davis in de Parijse Olympia. Dit optreden werd live opgenomen, en is later op dubbelvinyl uitgebracht, maar is nu voor de eerste maal in zijn totaliteit op cd verschenen. En dat op basis van de originele geremasterde tapes, met uitstekende geluidskwaliteit. Bruno Coquatrix, de eigenaar en manager van de Olympia, zorgde toentertijd voor dit uitverkochte concert, via jazzpromotor Marcel Romano, die de opnames ook produceerde. Nadat ze meer dan 60 jaar in een bergruimte gelegen hadden, ontdekte Romano’s neef de tapes, en verkocht ze aan Fresh Sound Records. De muziek hier is dan ook een mooi testament aan het adres van Miles’ stijl. Miles zelf op trompet, werd hier bijgestaan door Barney Wilen (tenorsax), René Urtreger (piano), Pierre Michelot (bas) en Kenny Clarke (drums). Miles was naar Parijs gekomen om de soundtrack voor de Franse film noir ‘Ascenseur pour l’echafaud’ op te nemen, maar nam eerst dit concert voor zijn rekening. Hij had vooraf ‘Miles Ahead’ uitgebracht en zijn heroïneverslaving overwonnen.

Op de cd staan 12 tracks, aanvangend met ‘Solar’, dat zacht en ietwat droomachtig overkomt, waarna ‘Four’ eerder uptempo is. Op ‘What’s New?’ varieert hij van toon. Vervolgens covert hij Sonny Rollins’ ‘No Moe’, waarna ‘Lady Bird’ aan de beurt komt. Zijn eigen ‘Tune Up’ laat hem swingen, gevolgd door het al even swingende ‘I’ll Remember April’. ‘Bags’ Groove’ klinkt groovy, waarna het bekende ‘Round Midnight’ van Thelonious Monk gecoverd wordt. ‘Now’s the Time’ van Charlie Parker gaat de blues kant op, maar op ‘Walkin’’ klinkt hij eerder soulvol. Afsluiter ‘The Theme’ is weer een originele track.

Miles’ zijn invloed zou de tijdens de volgende 30 jaar nog enkel maar toenemen. Ondertussen kan u dus genieten van dit historisch concert.

Patrick Van de Wiele (4)

“Compilation dedicated to Klaus Schulze.”

In 1995 werd de vereniging Patch Work Music geboren uit de wens van Bertrand Loreau en Olivier Briand om een ​​structuur te creëren die bedoeld was om Franse artiesten te promoten die progressieve elektronische muziek produceren. Halverwege de jaren negentig produceerde PWM een verzamelalbum met vijf artiesten en verspreidde regelmatig een kwaliteitsfanzine, ‘KS mag’.

In 2009 wilde Olivier Briand een online verkoopsite ontwikkelen, “pwm-distrib”. Sinds 2009 heeft de vereniging regelmatig nieuwe artiesten aangetrokken en vriendschappelijke en commerciële relaties opgebouwd met andere distributeurs, vooral in Duitsland en Nederland.

Omdat de vereniging een educatieve en educatieve rol wou spelen, organiseerde ze van 2014 tot 2017 een synthesizerfestival, het “synth-fest”, dat verzamelaars, muzikanten en professionals op het gebied van geluidssynthese samenbrengt en schoolkinderen, leraren en professoren welkom heet. Omdat dit evenement van jaar tot jaar groeit en steeds meer middelen vereist, werd tijdens de Algemene Vergadering van 2017 besloten om een ​​nieuwe vereniging op te richten die zich zou wijden aan de organisatie van het “synth-fest”.

Nu is er een dubbel-cd compilatie opgezet gewijd aan de Duitse pionier Klaus Schulze van de “Berlin school”, omdat het merendeel van de Franse elektronische artiesten door hem beïnvloed zijn. Schulze was immers een meester op dit instrument, een symbool voor vrijheid, authenticiteit, durfal en avant-garde. De veertien werken hier illustreren de sensitiviteit en originaliteit van de 14 muzikanten van dit collectief. En de musici beschouwen zich allemaal als erfgenamen van Schulze. Tot die muzikanten behoren Jérome Bridonneau, Jean-Michel Maurin, Lionel Palierne, AGE, MoonSatellite, Jean-Christophe Allier, Moh’a Allain, Kryfels, Bertrand Loreau, Alpha Lyra, Olivier Briand, Marc-Henri Arfeux, Kurtz Mindfields en Sequentia Legenda.

Op de tonen van deze zwevende muziek waan je jezelf echt in de ruimte. Kosmische geluiden nemen je mee op reis. Lionel Palierne met ‘La planète des sables’ is uiteraard opgedragen aan ‘Dune’. En Marc-Henri Arfeux met Héliopause viert Voyager 1, wanneer die de interstellaire ruimte betreedt, en ons zonnestelsel verlaat.

Een aanrader dus als je virtueel en sonisch in de ruimte wil vertoeven!

Patrick Van de Wiele (4)

Synthesizermuzikant en labeleigenaar Lambert Ringlage maakt als sinds 1982 muziek, maar trad pas in 1988 ermee in de openbaarheid. De oorsprong van zijn muziek gaat terug tot de rock ‘n’ roll toen hij drums en elektrische gitaar speelde. Het album ‘Stratos Fear’ van Tangerine Dream was een revelatie voor hem, en hij begon zelf met synthesizers te experimenteren. Na een live concert verscheen in 1991 zijn debuutalbum. Sedertdien heeft hij heel wat cd’s uitgebracht, en startte hij in 1999 de Spheric Music homepage op. Sinds zijn laatste cd ‘Drachenreise’ heeft hij aan heel wat producties meegewerkt, zoals met Vanderson, Bertrand Loreau en Johannes Schmoelling. Dit nieuwe album toont hem van zijn Tangerine Dream kant, maar met nieuwe accenten. Zo opent ‘New Horizon’ op een levendig ritme, waarna ‘Dream Glide’ eerder droomachtig overkomt. Wanneer we ons in het ondergrondse ‘Cave World’ begeven, is dat op de tonen van een mysterieus, hypnotiserend en terugkerend tempo. En ‘Fantasy Plays’ zweeft ergens tussen de sterren rond. Daarna klinkt ‘Towards Truth’ eerder flauw, en ‘Runguar’ is gezongen. ‘Secret Call’ klinkt weerom mysterieus, waarna we een ketting aan beelden krijgen met ‘Chain of Images’. Vervolgens duiken we in een diepe wolk met ‘Deep Cloud’, terwijl ‘Fading Memories’ samen met Johannes Schmoelling (Tangerine Dream 1980-1985) gecomponeerd werd. Deze mooie track dompelt je compleet onder in de atmosfeer van Hyperborea. ‘Candle’ is een rustig intermezzo, waarna de titeltrack afsluit in een sfeer van aanmoediging en een bron van geluk, om met alle ups en downs in het leven om te gaan. Muziek kan ons immers daarbij helpen! Veel moed dus om vol te houden en door te gaan!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse componist en muzikant Mike Murray is hier al aan bod gekomen. Nu is zijn nieuwste album ‘Cocktails’ hier aanbeland, en die bevat een betoverende muzikale reis door de diverse smaken van de jazz. Dit hybride jazzalbum met zes nummers is je paspoort naar een wereld van muzikale mixologie, waarin de tijdloze elegantie van klassieke smooth jazz wordt gecombineerd met de levendige impuls van hedendaagse trends. Elk nummer is een unieke cocktail van melodieën, die een scala aan tempo's en vibraties biedt, zodat er iets is dat elk muzikaal gehemelte prikkelt.

Mike opent met het funky ‘Groove & Sip’, waarna ‘Moonlit Libations’ volgt, waarop je zalig kan relaxen in het maanlicht. De zin ‘Shaken not Stirred’ kennen we uiteraard uit de James Bond films, als zijn favoriete Martini. Hier is die track de single, een unieke mengeling van uptempo energie en chill-out vibes. Met andere woorden, smooth jazz met up beat ritme. ‘Sip licity’ volgt in een ontspannen mid-tempo, waarna ‘Tales from the Velvet Couch’ op datzelfde ritme voortborduurt. Afsluiter ‘Urban Echoes’ laat je nogmaals lekker achteruit zakken in een ontspannen chill-out sfeer.

Al bij al laat dit album je genieten van een avondje stappen in een stad. Zoals Mike zelf zegt: “It’s the perfect soundtrack for those moments of relaxation and celebration”. Nip dus van uw cocktail, geniet maar denk eraan drink met mate!

Patrick Van de Wiele (4)

Het achtste studioalbum van de Zweedse funkband Beat Funktion is op 15 september jl. uitgebracht. Dit sextet verbaasde het wereldwijde publiek in 2014 toen drie van hun albums, ‘Voodooland’, ‘Mandy’s Secret’ en ‘Olympus’ piekten op nummer 1 in de Amerikaanse en Canadese jazzhitlijsten. Dit riep uiteraard de vraag op hoe Zweden en funk ooit iets met elkaar te maken zouden kunnen hebben. Tegenwoordig heeft de band zichzelf gevestigd als een van de meest vurige en productieve funkgroepen van Scandinavië, met een heerlijke Scandinavische retrosound met een hoop jazz en psychedelica erin. De bandleden zijn topjazzers Karl Olandersson op trompet, Olle Thunström op tenorsaxofoon, Johan Öijen op gitaar, Daniel Lantz op toetsen, Pal Johnson op bas en Jon Eriksson op drums. Voeg daarbij gastmusici zoals percussionist Ola Bothzén en zangeres Sara Englund voor extra pit. Op een echte jaren '70-manier is ‘Skywards’, met 11 nummers, een rijk en gevarieerd conceptalbum met een sciencefictionsfeer, bedoeld voor de danshongerige feestgangers zowel als voor kunstzinnige, baardkrassende kenners...

‘Carambola’ zet onmiddellijk de toon met swingende instrumentale funk, die uitnodigt om te dansen. Daarna vertrekken we met het ruimteschip ‘In Orbit’, gevolgd door het funky ‘Jonesing’. ‘The Lost Resort’ klinkt rustiger, waarna we er weer flink tegenaan gaan met ‘Front Runner’. Op ‘Minor Mistakes’ daalt het tempo wat, gevolgd door ‘Diary of a Pipe Dreamer’. ‘Powerhouse’ gooit alle remmen los, er kan flink op gedanst worden. En op ‘Narcissus’ komt een loodzware stem naar voren, terwijl de zangeres op de achtergrond blijft. ‘Yesternight’ is een buitenbeetje, eerder smooth jazz, waarna de titeltrack stomend en funky afsluit.

Echt een feest voor funkateers, en dat vanuit het hoge Noorden! Een leuke funky ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

Multi-instrumentalist & producer M. Cross Dougherty uit North Carolina releaste al 2 albums, nl. ‘Shadows in the Light’ en ‘In Dreams’. Deze laatste was een thematisch conceptalbum in Neil Gaiman’s wereld van ‘The Sandman’. Onder het pseudoniem Lake Isle ontwikkelde hij daarna muziek voor The Chameleons en Slowdive. Lake Isle evolueerde vervolgens in een vijfkoppige dream/pop band. De EP ‘Wake Up’ de het album ‘Winter Lights’ volgden. In de jaren daarop ontwikkelde M. Cross Dougherty een passie voor FM synthese, met looptechnieken, sampling en analoge productie. Al gauw ontstond een arsenaal aan ambient en drone tracks. Nu is zijn nieuwste digitale album hier aangekomen, en het is een ode geworden aan wijlen zijn schoonvader, Anthony Louis Acampora. Elk nummer kleurt een sonisch landschap, met thema's die zich richten op oosterse praktijken en esthetiek, en een herfstherinnering aan waar creativiteit en leven met elkaar verweven zijn. De muziek van M. Cross Dougherty is het soort dat je in je dromen zou verwachten, want het is sereen en hoopvol, rustgevend en boeiend aanwezig.

Een ambient en elektronische luisterervaring dus!

Patrick Van de Wiele (3½)

Ik volg de Amerikaanse saxofonist Darren Motamedy met zijn smooth & contemporary jazzmuziek al vele jaren. Nu heeft hij het echter over een totaal andere boeg gegooid, en een album afgeleverd met spirituele songs. Het zijn echter geen gospel of christelijke songs, maar songs die refereren naar spiritualiteit, het hier en nu zijn, maar ook over mensen die overleden zijn, en hun reis.

Ik laat Darren zelf aan het woord: “Muziek en kunst behoren tot de puurste vormen van emotionele expressie. Vriendschappen, liefde, de natuur, mijn familie en vrienden zijn allemaal voertuigen geweest voor het componeren van dit album. Bovendien hebben boeken als ‘A New Earth’, ‘The Power of Now’, ‘The Four Agreements’ en ‘The Secret’ mij geïnspireerd om meditatie te beoefenen en me te concentreren op het verbinden met de energie die door alle dingen in het universum stroomt. Het is de bedoeling dat u van deze opname geniet door hem in zijn geheel te beluisteren. Daarom heb ik alle 15 nummers samengevoegd tot één opname die naadloos overgaat van het ene audiojuweel naar het andere. Het beste luisteren doe je met een koptelefoon. Ik hoop dat je een uur rust in je leven kunt vinden terwijl je luistert naar deze verzameling liedjes die ik heb gemaakt. Laat de muziek je naar jouw speciale plek tillen.”

Darren componeerde dus de meeste tracks zelf. Hij is in de titeltrack dankbaar voor zijn leven, zijn gezondheid, zijn familie, zijn studenten, zijn vrienden en zijn muziek. Bryan Kean zingt op ‘Angel Wings’, en die track is opgedragen aan een buur Patty, die overleden is. ‘Solitude’ schreef hij samen met Eugene Bien tijdens de pandemie. Op ‘Feel the Presence’ hoor je vocalist Justin Vogel, en de inspiratie daarvoor kwam door de boeken van Eckhart Tolle. Je moet immers in het heden leven, want aan gisteren kan je niks meer veranderen, en morgen is geen garantie dat die er komt. En op de afsluiter ‘Spirit Flows Through Me’ is vocalist Bryan Kean weerom te gast. Dit nummer gaat over de 13^de-eeuwse dichter Rumi.

Een apart album dus, ten zeerste aangeraden voor wie spiritueel ingesteld is.

Patrick Van de Wiele (4)

In het verleden heb ik al meerdere albums van Tim Gelo en zijn chill-out & lounge project Velvet Dreamer besproken. Deze trompettist en producer uit Berlijn fusioneert elementen uit chill-out, lounge, wereldmuziek (zoals bossa & Latin) en smooth jazz tot een geheel. Maar zijn trompet staat steeds centraal op groovy elektronische beats. Tim studeerde jazz aan de Hanns Eisler muziekschool in Berlijn, speelt in de optredens van de Staatsoper Berlin en in de band Mariachi International El Dorado mee. Daarnaast heeft hij samen met Paul Wiebe het duo Jazzá-vu opgericht, en ook het soloproject Digeltown.

Dit jaar bestaat Velvet Dreamer echter een decennium, en hier is tere ere daarvan zijn zevende album bij Lemongrassmusic. Het is een echt zomeralbum geworden, dat gevoelens van zonneschijn, vakantie, de zee en zandstranden oproept, om de lijsteraars te doen ontspannen en de dagelijkse problemen te vergeten.

Echt zalig relaxte muziek! Proficiat Tim voor dit zomers album!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Australische negenkoppige band Menagerie uit Melbourne werd destijds opgericht door songwriter, gitarist, producer en Dj Lance Ferguson. Hij is tevens de drijvende kracht achter The Bamboos, Lanu, Rare Groove Spectrum en Machines Always Win. Dit is hun vierde cd, die 2 jaar na de vorige ‘Many Worlds’ uitkomt. Hun debuut kwam er al in 2012, waarna ‘The Arrow of Time’ volgde in 2018. Ze werden genomineerd in de categorie “Best Jazz Act” van de Music Victoria Awards 2021 en traden in 2022 op als onderdeel van het gewaardeerde Melbourne International Jazz Festival. Hun sound kan je omschrijven als een vooruitkijkend, ritmische expressie van contemporary jazz. Maar ze zijn moeilijk in een hokje te stoppen, en extrapoleren volop op spirituele jazz. De titeltrack klinkt ietwat funky, met een onophoudende, hypnotische drum van Felix Bloxsom, maar daarover laat woordalchemist Three Cosmic Poet zijn wijsheid weerklinken. Dat bouwt verder naar een epische climax met een tenorsaxsolo van Phil Noy. De single ‘Kingdom’ drijft op een fusion groove, met in tweede deel de trompet van Ross Irwin. Jazzfunk die vergelijkbaar is met Roy Ayers of Donald Byrd. Daarna weerklinkt het opgewekte ‘Earthrise’, terwijl ‘Arrival’ meer de richting van Afro jazz opgaat. Hierop brengt Lance Ferguson een uitgebreide gitaarsolo. ‘Of’ trekt je mee in een betoverende muzikale Maelstrom. Afsluiter ‘Danieda’s Dance’ weerklinkt in een ¾ jazz modaliteit met opnieuw een sax solo van Phil Noy.

Alles bij mekaar een heel speciaal album dus, dat in mijn oren toch weerklinkt voor geoefende oren.

Patrick Van de Wiele (4)

's Werelds bekendste blokfluitspeler, David Young, met 70 geproduceerde en opgenomen albums, meer dan 1.000.000 verkochte cd's, 25.000.000 streams/downloads en 2 Grammy-nominaties is David Young. Zijn eerste groep, Celestial Winds, verkocht 100.000 cd's en werd in 1993 het best verkopende onafhankelijke album in de Canadese geschiedenis, evenals de nummer 1 import van het land. Young heeft vier boeken over spiritualiteit geschreven, heeft veertig jaar lang gemediteerd, heeft 500 evenementen gepresenteerd onder de naam ‘A Portal Between Heaven and Earth’, en reist nog steeds veel. Het eerste seizoen van Youngs aankomende tv-serie ‘Soul Sessions’ wordt in 2024 uitgezonden.

Dit digitale album ‘In the Stars’ met speciale gast Clifford Carter is muziek die je moet beleven! Verbeterd met Monroe Sound ScienceTM, een combinatie van geluidstechnieken die bin aurale beats omvatten, evenals frequentie-, amplitude- en fasemodulatie. Deze innovatieve muziekverbetering maakt gebruik van meer dan 50 verschillende technieken voor het creëren van geluidsfrequenties die zijn ontworpen om luisteraars te helpen snel naar gerichte, gunstige staten van verruimd bewustzijn te gaan. Vanaf de eerste tot de laatste noten van dit album wordt de vertrouwde handeling van het luisteren naar muziek overstegen. Deze muziek verkent een enorm soundscape gemaakt van poëtische blokfluitmelodieën, fascinerende pianotexturen en ritme, en weelderige 12-snarige gitaarharmonieën die een caleidoscoop van gevoelens en verwondering oproepen.

David Young bespeelt tevens alt en tenor recorders, 12 snaren gitaar, elektrische gitaar, percussie en Clifford Carter vult aan met piano en keyboards. Kartikeva Ayul zorgt op track 4 voor de wave drum.

Deze muziek is uiterst geschikt om op te mediteren!

Patrick Van de Wiele (4)

Andrea Bacci werd geboren in Italië in 1972. Hij erfde het vermogen om artistieke werken van kristal te maken van zijn vader, terwijl hij tegelijkertijd zijn eigen intense passie voor muziek cultiveerde. Op jonge leeftijd speelde Andrea al in een rockband, maar naarmate hij ouder werd, breidde zijn muzikale smaak zich uit naar andere genres zoals fusion, jazzrock en later ambient en chill-out. Zijn muzikale stem is zeer innerlijk, en Andrea voelt de behoefte om te componeren om datgene naar buiten te brengen wat zijn innerlijke zelf niet met woorden kan uitdrukken. Luisteren naar zijn muziek is als luisteren naar de geheimen van je beste vriend, met alle emotionele betrokkenheid die dat met zich meebrengt. In zekere zin kan het ons helpen een belangrijke stap te zetten naar het openstellen voor anderen, naar empathie. Het is een pad dat weinigen bereid zijn te volgen, omdat het verre van radiovriendelijke muziek is, maar zijn muziek zal je verrijken en je meer afstemmen op de schoonheid van authenticiteit. Andrea componeerde alle tracks zelf, en produceerde ze nog ook.

Hijzelf zegt erover: "It is a personal and spontaneous project, a suggestion to give up our traumas, all the demons and obsessions haunting us and to go back to our original peace simply by getting rid of the useless shells hiding us, by turning towards infinity to be finally able to enjoy the freedom of being our true selves."

Zijn muziek klinkt majestueus en is zowel onder te brengen bij ambient als bij New Age.

Patrick Van de Wiele (4)

Ambient-icoon Brannan Lane, Spotted Pecarry-artiest John Gregorius en de wereldberoemde bassist Sean O’Bryan Smith zijn samengekomen om hun eerste volledige samenwerking uit te brengen, getiteld ‘Emergence’. Dit nieuw album laat Lane op keyboards en geluidsontwerp, Gregorius op elektrische/akoestische gitaren en Smith op bassen/loopprogrammering horen. ‘Emergence’ vangt de geest van de uiteenlopende carrières van elk van deze artiesten, die beginnen met een sfeervol landschap dat meerdere genres overstijgt en je meeneemt naar een immense mix van ritme en sonische verkenning.

Brannan Lane is een bekroonde componist en producer die 28 albums heeft uitgebracht in de muziekgenres Ambient, World en New Age. Zijn werk is te horen op Dateline NBC, Spike TV, Univision, Outdoor Channel en Sony Play Station. De warme sonische texturen van Brannan stralen een ontspannende energie uit die zich een weg baant naar je zintuigen, waardoor je in een hemelse droomgevulde coma terechtkomt.

John Gregorius is een bekroonde componist en artiest met meerdere releases op Spotted Pecarry Music. Zijn liefde voor gitaar komt duidelijk tot uiting in zijn composities waarin akoestische, ambient en elektrische gitaar worden gevierd, terwijl hij een reeks alternatieve stemmingen en sonische landschappen bevat. Als componist ontving John in 2022 de Intercontinental Music Award voor ambient muziek. Zijn opnames zijn regelmatig te horen op SiriusXM’s Spa-kanaal en hij werkt momenteel samen met artiesten in de ambient-, New Age- en postrockgenres.

Sean O’Bryan Smith is een internationaal geprezen multi-instrumentalist, bekroonde filmcomponist, platenproducent en wereldberoemde soloartiest. Seans carrière als professionele opname-/touringbassist bestrijkt meer dan drie decennia en hij werkte voor meer dan 100 grote en onafhankelijke labels, variërend van Kenny Rogers tot Larry Carlton. Naast Lane en Gregorius was Sean te horen op recente New Age opnames voor ELEON, Ambiente Solstice en Chinmaya Dunster. Daarnaast is hij directeur Artist Development & Relations voor Wayfarer Records.

Hun muziek klinkt ambient, maar hierbij kan je jezelf gerust beelden voorstellen die te zien in de bijbehorende, onderstaande videoclip. Als een astronaut of een ruimtevaarder voor het eerst buitenaardse landschappen aanschouwt. Mooi n dromerig!

Patrick Van de Wiele (4)

Na twee albums uitgebracht onder het label Lemongrassmusic presenteert de Roemeense producer Openzone Bar nu zijn derde album ‘Ocean 6AM’. Na de albums ‘Lifestyle’ (2012) en ‘Limestone’ (2015) waren er tot nu toe geen releases van Openzone Bar. ‘Ocean 6AM’ is een album dat is gemaakt met warme en nostalgische watergeluiden in gedachten – geluiden van aan de zee en oceanen waar de wind het meest aanwezig is tijdens de ochtenduren. Met behoud van de wortels van zijn laatste albums, die relaxte beats, ontspannen grooves, cocktails en rust hadden, heeft dit huidige album aan de ene kant een vergelijkbare geest, maar aan de andere kant bevat het wat meer elektronische sfeer, reprise-geluiden en nieuwe verrassende beats, die we kunnen horen op de track ‘Aqua Velva’.

Het album begint met het Ambient-nummer ‘Coastline Chill’ – een nummer dat perfect aanvoelt voor elke intro van een set of gewoon om gewoon te luisteren waar er behoefte is aan een pauze of een ontspannen tijd. De tweede track ‘Bay Breeze’ laat de typische Openzone Bar breakbeat-stijl horen – met een beetje pianotoets uit het midden van het nummer. ‘Aqua Velva’ is dé track voor de perfecte zomerse sfeer en relaxte sound. Een nummer dat het beste tot zijn recht komt als je ernaar luistert op warme zomerdagen. ‘Sunshine Lemon Drop’ heeft opnieuw een breakbeat en een vleugje nostalgische sfeer. De titeltrack ontspant je nog langzamer met aanhoudende ritmische strandgeluiden op de achtergrond en warme zang. ‘Closer To The Sand’ heeft een perfecte deep house en chill-out sfeer. Daarna volgt ‘All Day In July’ met een vergelijkbare sfeer als ‘Coastline Chill’ maar op een andere toon, terwijl ‘French 77’ hetzelfde breakbeat-geluid bezit als ‘Bay Breeze’ en ‘Sunshine Lemon Drop’. De laatste twee nummers ‘Away Tomorrow’ en ‘Lunch Break’ eindigen het album met een beetje een Electronica-geluid en een reprise-stijl, waarmee het album wordt afgesloten dat een compleet pakket is van het eerste nummer tot de laatste noot, perfect voor ontspannende zomerdagen.

Patrick Van de Wiele (4)

De Franse gitarist Christophe Goze, die nu in Barcelona woont, is hier al verscheidene malen aan bod gekomen. Nu stuurde hij me dit album, dat eigenlijk al dateert uit 2018. Hij wordt hierop bijgestaan door Frederic Langlais op accordeon & bandoneon, Matthieu Rabatte & Laurent Faucheux op drums en Roberto Briot op bas. Het album bevat 8 tracks, die allemaal het etiket “revised version” meedragen, d.w.z. dat ze voorheen al op andere albums uitgebracht zijn. Christophe zegt zelf: “As this summer is ending allow me to take you on a journey to revisit a chapter of my musical evolution with an album that has stood the test of time. ‘Reminiscence’ stands as a pinnacle among my released albums. At its heart lies the unmistakable essence of the “Jazzy Lounge” sound that has shaped my musical journey.”

Centraal hier staat de topsingle ‘I Will Always Love You’, die niet minder dan 4 miljoen maal gestreamd werd op Spotify. Maar de overige tracks mogen er best wezen! Het mooie ‘A New Beginning’ bezit een synthesizersound, die ondersteund wordt door gitaar, fluit en percussie. Het ontspannen ‘Cielo’ volgt daarna met gitaar en accordeon. De single ‘I Will Always Love You’ heeft niks te maken met gelijknamige hit van wijlen Whitney Houston, maar is een romantische ballade. En ‘Jardin d’hivers’ is een cover van de bekende hit van Henri Salvador. Op ‘Memory of You’ schetst Christophe een beeld van een herinnering aan een geliefde, in een Parijse sfeer. Daarna brengt ‘Mourir d’aimer’ het gevoel van liefdespijn, waardoor je gaat denken dat je eraan zal doodgaan. Hierin zit wat Oosterse sfeer verweven. ‘Someday I Will’ klinkt melancholisch, waarna ‘Waiting for You’ afsluit op een jazzy en relaxte wijze.

Een mooi album dus, met hints van lounge, jazz en wereldmuziek. Om rustig van te smullen!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse ambient & orkestrale songwriter, violist, componist en producer Ross Christopher is een vooruitstrevend man. Zijn minimalistische benadering van songwriting en componeren is zowel mooi als aangrijpend: hij verweeft strijkers en elektronische sfeer ingewikkeld tot levendige filmische soundscapes. Hij componeerde en nam 'The Eternal Nature of Temporary Things' op als een verkenning van alle dingen, zowel kortstondig als tijdloos. Ross Christopher is gefascineerd door de uitbreidende en onderling verbonden realiteiten, die in elk nummer voelbaar zijn. Geniet, ontspan en herontdek (jezelf en zijn plaats in het uitdijende universum) terwijl je luistert naar dit album.

Zijn nieuwste album bewijst eens te meer dat Christopher niet gebonden is aan een uniek geluid. Zijn muziek blijft eerlijk, bloot, volwassen en "intens origineel... en creëert gruizige texturen en beklijvende filmische soundscapes, gebracht met vertrouwen en ijver." Zijn muziek zal resoneren met fans van artiesten als Hammock, Sleeping At Last, Explosions in the Sky, Bonobo, Eluvium en Olafur Arnalds. De muziek van Ross is te horen op het SXM Spa-kanaal en op vele terrestrische en niet-terrestrische radiostations.

De muziek erop past best onder het etiket New Age of ambient.

Patrick Van de Wiele (4)

Of hij nu optreedt op internationale jazzfestivals in Stockholm, Montreux, Bermuda of St. Lucia, of nabij zijn thuisstad Atlanta, veteraan saxofonist Reggie Hines stelt aan zijn publiek steeds dezelfde vraag: “How many of you want to go on a musical journey?” Reggie brengt in zijn muziek een eclectische mix van salsa, hiphop, jazz, trap, bebop, gospel, funk en zelfs klassieke muziek. In het verleden maakte hij 8 jaar deel uit van Angie Stone’s band. Daarnaast maakte hij ook deel uit van de U.S. Army Band, behaalde aan ASCAP Award en een Best R&B Song Grammy nominatie voor Phyllis Hyman’s ‘Get Right Down to it’, schreef songs voor Chaka Khan en Bell Biv Devoe, kwam op in verschillende Tv-show en trad aan met stand-up Comedyshows. Het is 9 jaar geleden sinds zijn derde soloalbum ‘How I Feel’, en in die tussentijd speelde hij met Chapelle, Earth, Wind & Fire, John Mayer, Gloria Gaynor, Post Malone, en The Muppets. 

Zijn  nieuwste album is stilistisch gevarieerd en zeer autobiografisch. In ‘Still Can’t Stop it Intro’ hoor je een verwijzing naar reizen in de tijd, een concept uit sciencefiction. Op ‘Might as Well’ komt vocaliste Alyson Williams aantreden, en fluitiste Ragan Whiteside is te gast op ‘Secret Admirer’. ‘We Meet Again’ klinkt rustig, waarna violiste Karen Briggs opduikt op ‘I Got You’. ‘Red Light Green Light’ drijft op een hiphopritme, terwijl gitarist Steve Cunningham aantreedt op ‘Hot Steel’. Zanger Tony Hightower is dan weer van dienst op ‘Tomorrow’s Yesterday', gevolgd door ‘Night Breeze’. Singer-songwriter Reci Reign is te horen op ‘What Goes Around’, en ‘More Special Moments’ is een romantisch intermezzo. ‘I’m Back’ sluit het album af.

Dit album laat Reggie zijn gevarieerd talent horen. Probeer het aldus eens!

Patrick Van de Wiele (4)

The Spinners is een Amerikaanse R&B zanggroep die in 1954 opgericht werd in Ferndale, Michigan. Ze genoten in de jaren zestig en zeventig van een reeks hitsingles en albums, vooral met producer Thom Bell. De groep blijft toeren, zonder originele leden, nadat Henry Fambrough in 2023 met pensioen ging. De groep is tevens gekend als de Detroit Spinners en de Motown Spinners, vanwege hun opnames uit de jaren zestig bij het Motown-label. Deze andere namen werden in Groot-Brittannië gebruikt om verwarring met een Britse folkgroep, ook wel de Spinners genoemd, te voorkomen. Op 30 juni 1976 ontvingen ze een ster op de Hollywood Walk of Fame. De Spinners werden in 2023 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.

Later deze maand wordt deze definitieve boxset van 7 cd's, inclusief alle originele Atlantic studioalbums van The Spinners, geproduceerd door de legendarische Thom Bell, uitgebracht. Met daarop maar liefst 92 nummers (inclusief 25 bonustracks bestaande uit single bewerkingen, niet-LP-kanten en de allereerste Atlantic Records-sessie van The Spinners) op deze uitgebreide edities van 'Spinners' (1973), 'Mighty Love' (1974), 'New and Improved’ (1974), Pick of the Litter' (1975), ‘Happiness is Being with The Spinners’ (1976), ‘Yesterday, Today and Tomorrow' (1977), 'Spinners 8' (1977), en ' From Here to Eternally' (1979). De luxe collectie van 7 cd's (met artwork van Roger Williams) bevat uitgebreide edities van alle studioalbums van The Spinners, geproduceerd door Thom Bell, opnieuw geremasterd met geweldig werk van Nick Robbins en met bonus singleversies, de niet-LP-kant 'Once in a Life Proposal', de 12-inch mix van 'If You Wanna Do a Dance', en de volledige sessie van vier nummers onder leiding van Jimmy Roach, die de weg vrijmaakte voor de groep om met Thom Bell samen te werken.

Geproduceerd door David Nathan van SoulMusic Records en Joe Marchese van de populaire heruitgavesite The Second Disc, en geannoteerd door Marchese op basis van nieuwe en ongepubliceerde interviews, is dit het ultieme boxset-eerbetoon aan de buitengewone – en buitengewoon soulvolle – groep die over de hele wereld bekend is als The Spinners.

Op deze ultieme viering van de soulgrootheden uit Philadelphia wordt elk album geproduceerd door Thom Bell, en veel nummers bevatten de originele MFSB, waaronder Norman Harris, Ronnie Baker, Earl Young van The Trammps, Bobby Eli en The Sweethearts of Sigma!

Belangrijke nummers zijn onder meer de Grammy-genomineerde hits 'I'll Be Around', 'Could It Be I'm Falling in Love', 'Then Came You' met Dionne Warwick, 'Mighty Love' en 'The Rubberband Man' , evenals hits als 'They Just Can't Stop It (The Games People Play)', 'One of a Kind (Love Affair)', 'Sadie' en 'Are You Ready for Love'.

Het luxe cd-boekje bevat een uitgebreid essay van Joe Marchese van The Second Disc, gebaseerd op nieuwe en niet eerder gepubliceerde citaten van Henry Fambrough van The Spinners, Steve Allen, roadmanager van The Spinners, Barbara J. Harris, directeur Artist Relations van Atlantic Records, en de overleden, geweldige Thom Bell.

Patrick Van de Wiele (5)

De Afro-Amerikaanse producer, componist, bassist, keyboardspeler Greg “GR” Radford ligt aan de oorsprong van de band Fahrenheit 702. Hij was tevens lid en schrijver voor The Fantasy Band met Chuck Loeb, Marion Meadows en John Lee. Daarnaast componeerde Greg songs voor Jon Lucien, Kanye West, LaToya Jackson en Curtis Hairston, en voorzag ze van arrangementen. Nu is het debuutalbum van Fahrenheit 702 hier aangekomen, een smooth jazz album rond Las Vegas, en dit collectief band bestaat uit: Keith Marlo (saxofoons & lead vocal), Michael Hennigan (gitaar), James “JD” Davis (gitaar), John Wedemeyer (gitaar, akoestische gitaar), Ronnie Foster (orgel), Walter Jones (bas), Greg Radford (keyboards, piano, bas, synth bas, drumprogrammatie, percussie en achtergrondzang), Mike Clark (akoestische piano), Sennie “Skip” Martin (gedempte trompet), Diane Spann - Radford (keyboards, piano, synth bas, drumprogrammatie en achtergrondzang), Serena Henry (lead vocals, achtergrondzang), Princetta Saray (lead vocals), Ines Zak (achtergrondzang), Tyriq Johnson (achtergrondzang), Andrew Burnett (achtergrondzang) en Tristan Bindner (intro zang). Greg Radford componeerde alle tracks, behalve twee, en produceerde het album.

De single ‘Can’t Step Away’ opent in een opgewekte, funky sfeer, waarna ‘The Big Parlay’ volgt. ‘Papa’s Piece’ klinkt zacht, en de titeltrack drijft op een mid-tempo. In ‘Suite 2069’ gaan we lekker relax onderuit, terwijl je de funk kan dansen op ‘Funk-N-Tha 702’. ‘I Wanna Get Closer’ is mooie en aangename track, waarna de blues de kop opsteekt met ‘No More Money Blues’. Vervolgens komt de funk weer de kop opsteken op het ontspannen ‘Let It Ride’, waarna we even overwippen naar Brazilië op de tonen van ‘Badu Aay (Keepin’ it Rio)’. ‘Two for One’ sluit af met een romantische ballade.

Een uitstekend debuutalbum dat zeker meer aandacht verdient!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaan Elliot Levine uit Myrtle Beach, Zuid Carolina, heeft al opgetreden met Wilson Pickett en was sinds 1999 lid van de band Heatwave. Hij stond tevens al in het voorprogramma van Brian McKnight, Freddie Jackson, McCoy Tyner en Gerald Albright. Elliot heeft al 3 cd’s internationaal uitgebracht, en de nr. 1 song op mp3.com, die meer dan 1 miljoen keer gedownload werd. In 2003 maakte hij de score voor de voor een Emmy genomineerde documentaire ‘Teens in Between’. Daarnaast werd zijn muziek gebruikt in ‘Inside the NBA’ (2001) en in de onafhankelijke film ‘Friends With Benefits’ uit 2003. Vorig jaar kwam deze zesde cd uit, die ik nu pas te pakken kreeg. Daarop speelt Elliot keyboards en wordt hij bijgetreden door Bryson Grove (gitaar), Eric Mauldin (bas), Jim Carney (percussie), Leroy Harper, Jr. (sax bij James Brown), Nelson Ortiz (percussie bij Santana), Jaron Bradley (zang), William Bostic Jr. (zang) en Malcolm “Mac” Howard (zang).

Die vangt aan met de catchy titeltrack, die tevens de single eruit was. Ze wordt gezongen door Jaron Bradley, en is geïnspireerd op het schilderij van Nia Kitura uit Washington D.C. De overige tracks klinken bijna allemaal even smooth, zoals bijvoorbeeld de covers ‘Summer Madness’ (Kool & the Gang) en ‘I’ll Be Around’ (The Spinners). ‘Downtown Funk’ is de tegenhanger van ‘Uptown Funk’. ‘Guava Cake’ is zwaarder en meer rock georiënteerd. Als extraatje krijg je de instrumentale versie van ‘Love You Down’.

Een album waarop Elliot aldus zijn kunsten demonstreert in een mengeling van smooth jazz en neo-soul.

Patrick Van de Wiele (4)

Er is hier nog een debuutalbum aangekomen, en dat is afkomstig van de Pianiste & componiste Olivia Pérez-Collellmir uit Boston. Dit genuanceerd en divers album bevat tal van Olivia’s eigen muzikale interesses, onder de vlag van flamenco en Latin jazz met Spaanse folk tradities en klassieke muziek. Olivia vat hier het Catalaanse geluid van haar thuisstad Barcelona. Ze groeide op met flamenco, en studeerde klassieke piano, maar houdt ervan om die stijlen met jazz te fusioneren. Ze maakt tevens exotische uitstapjes naar India en het Midden-Oosten. Momenteel is ze Assistant Professor aan het Berklee College of Music, waar ze Summa Cum Laude afstudeerde. Ze wordt o.a. bijgestaan door bassist John Lockwood, cellist Naseem Alatrash, Catalaanse vocaliste Judit Neddermann, flamenco artiesten Ismael Fernández en Sonia Olla. Het album bestaat uit een handvol eigen songs, en arrangementen van stukken van Maurice Ravel en Frederic Mompou. De klassieke stukken werden uitgevoerd door een klein kamerorkest. ‘Promenade 1’ tot 6 zijn korte instrumentale intermezzo’s, en de single eruit is ‘Barcelona’ een eerbetoon aan haar geboortestad en ‘Granada’. Iets te klassiek naar mijn smaak.

Patrick Van de Wiele (3½)

Uit NYC komt het debuutalbum van Th Hot Toddies Jazz Band, met een eclectische mix van muziekstijlen, die perfect zijn om op te dansen, en je goed te voelen. De band werd opgericht in 2018. In 2021 brachten ze hun debuut EP uit, die met de muziekclips voor ‘Dunkin Bagel’ en ‘Five O’clock Coffee’ meer dan 100K maal bekeken werd. De band treedt soms op als een sextet en soms als een septet, afhankelijk of er een of twee vocalisten zijn. De groep bestaat uit: de voor een Grammy genomineerde Gabe Terracciano (Turtle Island String Quartet, Avalon Jazz Band) en componist & producer Patrick Soluri (Prohibition Productions) beiden leiders; Justin Poindexter (Jazz at Lincoln Center), Dan Levinson (Mel Torme, Woody Allen, The Aviator, Boardwalk Empire), Ron Wilkins (Ray Charles, Aretha Franklin, Dizzy Gilespie), zangeressen Queen Esther (James “Blood” Ulmer), en Hannah Gill (Postmodern Jukebox, Company XIV), en gastpianist Gordon Webster. Ze hebben zich alras opgeworpen tot een van de top bands op de New Yorkse swingscène.

Op hun debuutalbum staan 11 tracks, die Geïnspireerd werden door legendarische zangers en componisten uit dat tijdperk, zoals Duke Ellington, Billy Holiday, Count Basie enz. Dat album opent met de swingende Duke Ellington klassieker ‘Digga Digga Doo’ uit 1928. Uit datzelfde jaar stamt ‘Love Me or Leave Me’, en ‘I Wan’na Be Like You (The Monkey Song)’ is recenter uit 1967, want dit nummer komt uit ‘Jungle Book’. ‘Kansas City’ uit 1952 kent u waarschijnlijk ook wel, gevolgd door ‘Gee Baby, Ain’t I Good to You’ uit 1929. ‘Kilowatt Stomp’ is de enige eigen, instrumentale track, waarna het oudste nummer hier aan de beurt komt, en dat is ‘Saint Louis Blues’ van W.C. Handy uit 1914. ‘Blue Drag’ is een instrumentale track, afkomstig uit 1932, en ‘When I Get Low I Get High’ uit 1936 volgt daarop. Uit 1929 komt ‘Mean to Me’, terwijl de afsluiter ‘I’m in the Mood for Love’ uit 1935 stamt.

Swingende dansmuziek dus, met hints van bluegrass, Western swing, Americana, klassieke rock en zelfs klassieke muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

Het Duitse label Lemongrassmusic presenteert de nieuwe EP van de in St. Petersburg wonende muzikant en producer Stepan Altukhov, alias Dreamw41ker. Dit project werd opgestart in 2015. Op 10-jarige leeftijd begon Stepan een opleiding tot gitarist aan de muziekschool. Aanvankelijk speelde hij klassieke muziek. Zijn grootste inspiratiebron was Andres Segovia. Enige tijd later raakte Stepan dol op jazz. Zijn interesses in muziek zijn voortdurend aan het veranderen, en dit resulteerde in de wens om iets te creëren dat het beste uit verschillende genres zou verenigen. Zijn vroege werken zijn geschreven in genres als trap, witch house, post-rock, synthwave en downtempo. Later besloot hij muziek te maken op basis van melodieuze gitaarpartijen, begeleid door een verscheidenheid aan elektronische geluiden, waardoor een diep ontspannende muziek ontstond.

Na zijn mooi debuut ‘Reminiscence’ uit 2016 beschouwt Stepan deze nieuwe EP als zijn terugkeer naar de muziek. Hij heeft dit album gemaakt als een weerspiegeling van zijn diepste passies, inspiraties en de diepgaande verbinding die hij heeft met de kunst van het maken van muziek. Het is een uitnodiging om op een muzikale reis te gaan, jezelf onder te dompelen in de melodieën en de transformerende effecten van harmonie te ervaren. Elke noot is doordrenkt met zijn persoonlijke essentie, zijn emoties en zijn verlangen om verbinding te maken met anderen door de kracht van muziek.

Het is inderdaad zeer rustige muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

De producers Roland Voss (Lemongrass) en Dennis Erbeck (Roberto Bronco) zijn samen gegaan om enkele zachte en ultra coole Lo-Fi tracks te creëren. Dit pasgeboren duo verrast met warme en weelderige klanken, ontspannen maar krachtige beats en een echte Lo-Fi-spirit op elk van de 4 nummers van deze eerste samenwerkings-EP. In feite zou deze EP de eerste release zijn in een rij van verschillende EP's die al in de maak zijn.

Volgers van het label Lemongrassmusic zullen zeker op de hoogte zijn van de veelzijdige releases van beide artiesten. Ze zijn erin geslaagd hun kenmerkende geluiden samen te voegen tot dit prachtige en veelbelovende project met een duidelijke focus op rustige Lo-Fi, Chill Hop en Lo-Fi Hip Hop. Ook weer excellent om bij te ontspannen!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse fluitiste Sherry Finzer komt hier regelmatig aan bod. Ze gelooft dat muziek gebruikt kan worden als een middel om te helen. Haar muzikale reis bracht haar van klassiek naar jazz, pop, wereldmuziek en flamenco tot waar ze nu staat. Ze vindt dat haar muziek het beste tot zijn recht komt om mensen te laten kalmeren, te verzachten en in een staat te brengen vanwaar ze zichzelf via haar meditatieve muziek kunnen helen. En dat geldt voor stress, depressie en fysieke klachten zoals tinnitus, beroerte en kanker. Ze runt het label Heart Dance Records, waarop ze zelf opneemt, en laat enkel artiesten toe die zich daarop focussen. Sherry specialiseert zich in alt, bas en contrabasfluiten, evenals die van de Native Indianen. Sherry trad al op en toerde met Darin Mahoney, Cass Anawaty, Scott Cossu, Fiona Joy Hawkins, 7 keer voor Grammy award genomineerde Will Clipman en Mark Holland. Verder werkte ze al samen met New Age artiesten zoals Cass Anawaty (Majestica), Lynn Tredeau, Joseph Akins, Greg Maroney, Mark Holland, Cathy Oakes, Darin Mahoney, Will Clipman, VeeRonna Ragone en Michael Martinez.

Haar nieuwste album beschrijft ze zelf: “Life is a journey, no two the same. The Gratitude Project is the story of my journey, which includes five peaceful and meditational solo flute EPs and an album recorded at The Tank in Rangely, CO, an incredible space creating otherworldly reverb. This series celebrates each of my decades, including the good and the bad (The Beginning, The Undercurrent, The Heart Space, The Warrior and The Empress, and The Gratitude Project). All songs recorded in this series were improvised, with several created for specific supporters of this project. I am grateful for all that has happened, for without it, I would not have been able to learn and grow and arrive to the place where I am today. Thank you to everyone who has been a part of my life, whether our time together has been long or short, favorable or unpleasant -I have become a better person for it all. The Gratitude Project symbolizes acceptance, love, and compassion, and is my heartfelt gift to you.”

Ze componeerde dus alle 24 tracks zelf, en je kan haar muziek aldus onderbrengen bij New Age, met de nadruk op meditatie en relaxatie. Mooi om bij tot rust te komen.

Patrick Van de Wiele (4)

Silky Steps is een kwintet uit de hoofdstad Pernau van Estland. Met hun unieke mengeling van neo-soul, nu-disco en funky pop zijn ze voorafgegaan door Nile Rodgers en momenteel geliked door Jungle, L’imperatrice en Parcels. Aan het roer staat een combo van mannelijke en vrouwelijke leadvocalisten, die zongen over de volwassen (X) factor van het leven. Heel wat synthesizers en zachte baslijnen trekken de boel op gang. Soms duikt een muzikale gast op met een sax solo en of wat rap.

Nu is hun nieuwste album hier aanbeland, met daarop 10 tracks, en twee singles daaruit, de titeltrack en ‘Fly, Goodbye’. ‘Music’ vangt aan met een knipoog naar Daft Punk, en een sterke invloed van Herbie Hancock. ‘Treasure’ is volop dansbare nu-disco, gevolgd door de mid-tempo klanken van ‘Haven’. Op ‘Falling for You’ komt MC Roki rappen, waarna ‘Interlude’ een kort tussenstukje vormt. ‘Alone Together’ is weer mid-tempo, gevolgd door ‘Boytoy’ doet denken aan Prince, en ‘I Like it, I Love it’ drijft op funky synthesizer. De titeltrack is een samenwerking met Rahel, met een funky inslag en op de leuke afsluiter ‘Fly, Goodbye’ hoor je Robert Linna van Lexsoul Dancemachine als gastvocalist. Best een leuk album dus, vanuit een onbekende hoek!

Patrick Van de Wiele (4)

De Bahama Soul Club volg ik al jaren met hun tropische souljazz sound. Bezieler Oliver Belz, die in Duitsland geboren werd, maar nu in de Algarve in Portugal woont, produceerde hun nieuwste cd, die ik in de bus kreeg. Het is meteen hun zesde album en een inzet tot een kleurvolle gemeenschap, geïnspireerd door de zalige energieën van de zonovergoten Algarve kust en de multiculturele geest van getatoeëerde golf ruiters, spirituele zoekers, regenboog genezers, mystieke meiden en dreadlock schoonheden. Voeg daarbij de funky geur van zandigere flip flops, en je bekomt deze tropische souljazz, roots reggae en exotische grooves. Die coole vibes en hintjes van reggae zijn vermengd met rots uit de seventies, traditionele ritmes en beats en sounds uit het zuidwesten van de Algarve. Het album werd grotendeels opgenomen met lokale legendes. Gedrogeerde troubadours, poëtische piraten en taaie rebellen. De songs zijn geboren uit een vaag idee na de release van ‘Bohemia After Dawn’, het laatste album waarin enkele bevriende artiesten uit de Algarve al deelnamen. Wanneer een zonnige namiddag en jam veranderd in een sessie bij zonsondergang die duurt de morgen aanbreekt, heerst er een special magie in de buurt. Die jams worden dan opgenomen, en hoor je hoor. Op dit album komen Josephine Nightingale, Tiago Saga, Ally Garrido, Naomi Falcon, Cutty Wren, Hedvig Larsson, Chicks on Beer enz. aan bod. En Oliver zorgde voor bijna alle songs, en produceerde ze nog ook.

En van bij de eerste noten van ‘Surfing Zavial’ wordt je opgenomen in die swingende Cubaans/Afro sound. Daarna neemt ‘Hangout je mee naar reggaeklanken, maar ‘The Rooster Calls’ swingt weer de pan uit. ‘Zambujeira’ is zo’n heerlijk, losweg heupwiegende instrumental, waarna ‘Porto de Abrigo’ het zachtjes aan doet. Reggae steekt weer de kop met ‘Till I Landed’ gevolgd door nog meer van die zon doordrongen sound op ‘Ganja Day’. Ietwat funkier klinkt ‘Just Dancing’ en ‘Land of the Healers and Dealers’ beschrijft de “couleur locale”. De instrumentale track ‘Rui’s Garage’ sluit af, maar geen nood want je krijgt nog 2 bonustracks. Dat zijn de ‘Hangout Radio Cut’ in die zalig ontspannende reggaesfeer, en ‘Blue Tides’, dat eigenlijk de instrumentale versie van ‘Porto de Abrigo’ is.

Een absolute must om zomerse sferen vast te houden! Dein dus mee op die ontspannen mengeling van souljazz, Cubaanse, reggae en Afro ritmes. Dik aangeraden!

Patrick Van de Wiele (4½)

Vanuit Durham, North Carolina bereikt mij het nieuwe album van jazzzangeres Dr. Lenora Zenzalai Helm. Helm werd geboren in Chicago, en is tevens componiste, tekstschrijfster, bandleider en lesgeefster aan de North Carolina Central University (NCCU). Op dit nieuwe album bekijkt ze alle uitvindingen en dimensies van jazz en de Afrikaanse diaspora. Op haar achtste cd als leider kreeg ze steun van haar Tribe Jazz Orchestra Nonet, dat bestaat uit 9 muzikanten. Dat zijn: pianist Ernest A. Turner, II, gitarist Baron Tymas, bassist Natalie Boeyink, drummer Thomas E. Taylor, Jr., tenor saxofonist/stem Salome Serena Wiley Bey, sopraan/alt saxofonist/fluitist Dexter Moses, trompettist Al Strong, trombonist Robert Trowers en cellist Timothy Holley. Er staan 12 tracks op, die Helm zelf componeerde en arrangeerde, en tien ervan voorzag van tekst. Het thema van de cd is een allegorische vrouw Journey, die het moeilijk heeft met misbruik, geboorte, dood, zelfbevestiging en haar overwinningen d.m.v. eigenliefde, doorzettingsvermogen en bevestiging. Helm componeerde de tracks al in 2003, en gedurende de twee volgende decennia schaafde ze die bij. “It took me 20 years to really sing all the music,” zei ze, “because when I first wrote it, it was fresh off the plate. But [being] the woman that I am now, I’m able to really express and sing the music.”

Op de opener ‘Earth Transitions I’ hoor je haar woordeloze vocalen zingen, en dat is tevens het geval verderop met ‘Earth Transitions II’. ‘Beauty’ gaat over haar grootmoeder, waarna het autobiografische ‘Tears are a River (That Take You Someplace)’ volgt. ‘Huntress Too’ is net zoals de voorgaande tracks afkomstig uit haar cd ‘I Love Myself When I’m Laughing’ (2003), gevolgd door ‘Sweet Sixteen’ waarin seksuele schending en wraak aan bod komen op een Caribisch ritme. Op ‘Stay Out’ hoor je haar een tekst citeren van de veertienjarige Nerfertiti Ashanti Martin uit Harlem. ‘Baby Knows a Secret’ baadt in een heupwiegend laatavond sfeertje, waarna het swingende ‘Sister Joy’ volgt. ‘Divine One’ is wat geïmproviseerd, en ‘Full Knowing’ is een vredige, pastorale, instrumentale track. De titeltrack sluit af, waarin elementen zitten uit bossa nova.

Minder mijn smaak.

Patrick Van de Wiele (3½)

Vroeger heb ik heel wat albums van de Amerikaanse gitarist Patrick Yandall besproken. Dit is echter pas de eerste maal dat hij op mijn site aan bod komt. Patrick groeide op in een militair gezin, maar speelde al in trompet in het vierde leerjaar. Op die manier wou hij het nomadische leven ontvluchten. Via een sportongeval in Bay City, Michigan, dat voor een gebroken heup zorgde, verlegde Patrick zijn focus naar de gitaar. De voorliefde van zijn vader voor jazz leidde hem in naar levenslange fascinatie. Toen het gezin zich daar vestigde ontwikkelde Patrick een voorkeur voor de progressieve stijlen van Jimi Hendrix, Yes, Steely Dan en George Benson. Maar hij werd tevens beïnvloed door R&B en soulartiesten zoals Earth, Wind & Fire, Stevie Wonder en Rufus. Een openbaring was een concert van Jeff Lorber met een jonge Kenny G op sax en Roy Ayers. Patrick ging op zijn dertiende spelen in nachtclubs en leerde jazz met rock en R&B te vermengen. In het begin van de eighties verkaste hij naar San Diego, en speelde er in coverbands. Dat leidde tot studiowerk in LA voor Kevin Flournoy, Gene-O Cole,   Under The Lake, Will Donato, Rocco Ventrella, Nathan Brown, Rod Best, The Ghost Trio enz. Daarnaast trad hij ook op met o.a. J. Michael Verta, Michael Paulo, Scott Wilkie, Carl Evans, Jr. (Fattburger), Hollies Gentry III, Greg Vail (Kilauea), Tommy Emmanuel, Tom Braxton.

Nu heeft hij een nieuw album uitgebracht, met daarop zowel smooth jazz, als R&B en contemporary jazz. ‘City Boy’ opent met een leuk, opgewekt gitaarspel, waarna ‘Find Your Purpose’ in diezelfde sfeer verdergaat. Op de titeltrack is vocalist Gene-O Cole te gast. De partysfeer zit er duidelijk in op ‘House Party’, gevolgd door het erg funky klinkende ‘Poly Funk’. Daarna kan je de rust ervaren van ‘Seascape’, die verdergaat in het mid-tempo van ‘Cool That’. ‘East of Nathans’ blijft die ontspannen sfeer vasthouden, terwijl ‘Just Dance’ je ertoe aanzet om mee te wiegen. Daarna wippen we even binnen ‘Backstage’ om nader kennis te maken. Het Japanse geïnspireerde ‘Sabishi’ klinkt wat melancholisch, gevolgd door ‘Sol Food’. Vreugde en opgewektheid zijn de thema’s van ‘The Joy in You’, waarna ‘Summer Sky’ afsluit met een zomers gevoel.

Weerom dus een leuk album doorspekt met Patricks gitaarkunsten. Aan u om dit te ontdekken!

Patrick Van de Wiele (4)

Wanneer mensen aan Braziliaanse muziek denken, dan is het eerste dat in hun gedachten komt, de bossa nova, en dat is bij mij ook het geval. Maar jazzviolist, mandolinespeler en componist Ted Falcon, verkiest de “choro” muziek. Ted is een professioneel muzikant en muziekleraar met meer dan 20 jaar ervaring. Hij woonde tussen 2008 en 2016 in Brazilië, waar hij die muziek uitvoerig bestudeerde. Ted heeft 10 albums uitgebracht en op honderden projecten meegespeeld. In 2016 keerde hij terug naar LA en werd er Adjunct Professor of Music aan het Whittier College, waar hij wereldmuziek, Latin en Caribische muziek gaf. Momenteel geeft hij les aan het Silverlake Conservatory of Music. Ted trad al op met o.a. Hermeto Pascoal, Gilberto Gil, Armandinho Macedo, Dominguinhos en Hamilton de Holanda.

Zijn elfde album staat uiteraard in het teken van die Braziliaanse sound, die ontsprong in het Rio van de negentiende eeuw. Er staan 4 originele tracks op, en dat zijn ‘Quebra Galho’, de titeltrack, ‘Kip no Planalto’ en ‘San Telmo’. Zijn vriend Kip Hargrove bezat een cd met die tracks, en gaf die aan hem terug. Ted ging onmiddellijk aan de slag om ze te remasteren, en weefde de overige songs errond. Zo is het opgewekte  ‘Salsa Samba’ een Cubaanse fusion dans, terwijl ‘Sadie’s Waltz’ en ‘Memories of Home’ zijn voorliefde voor choro in de verf zetten.

Een hybride cd dus, met Braziliaanse jazz en choro, wat eigenlijk een mix is van Afrikaanse, Europese en Amerikaanse muziekstijlen. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

De Koreaanse componiste, pianiste en opvoedster Eunmi Lee woont in New York. Op jonge leeftijd ontdekte ze al haar voorliefde voor muziek. Ze behaalde een “associate degree” aan het Seoul Institute of Arts in haar thuisland. Daarna werkte ze in Korea in verschillende hoedanigheden als professioneel muzikant zoals in het theater, bandstand en mediamuziek. In 2016 ging ze verder studeren in Nederland, en ging daar voor een Bachelor in muziek met een Holland National Excellence beurs voor piano. Drie jaar later rondde ze die studies af, en in 2020 verkaste ze naar New York City. Daar verkreeg ze haar Master van de New York University op piano. Eunmi is niet bang om haar culturele achtergrond te vermengen met contemporary jazz. En nu is haar debuutalbum uitgekomen, maar daarop 7 eigen composities, die ze sedert 2017 schreef. Eunmi wordt bijgestaan door Tony Kadlec (trompet), Alan Ferber (trombone), Jon Gordon (alt & sopraan sax), Remy LeBeuef (alt & bariton sax), John Ellis (tenor sax, klarinet, bas klarinet), Joyce Hammann en Meg Okura (viool), Lois Martin (viola), Jody Redhage & Maria Jeffers (cello), Matt Clohesy (bas) en Ari Hoenig (drums).

De naam van het album verwijst naar haar innerlijke observaties, d.w.z. emoties en beelden die in haar onderbewustzijn opborrelen, die ze omzet in muziek. Opener ‘Gimmick’ is post bebop, waarna ‘Suspicion’ kamermuziek is met een cinefiel, lethargisch gevoel in zich. ‘5.19’ refereert naar 19 mei, de datum waarop ze dit stuk in Nederland schreef. Hierin ontmoet klassieke muziek jazz. ‘Narcissism’ gaat over de online wereld van het Internet en sociale media, gevolgd door ‘Mr. Weird’ dat ons meeneemt naar de tijd van de big bands. ‘Wavelength’ verwijst dan weer naar ieders eigen persoonlijkheid, en vertoont sensitief pianospel. Met ‘Azure’ refereert Eunmi naar de kleur van de hemel, en verwijst ze naar de hoop.

Een debuut dat vooral beïnvloed is door klassieke muziek, met improvisaties. Niet zozeer mijn smaak.

Patrick Van de Wiele (3½)

De internationaal Award winnende harpiste, componiste en arrangeur Kirsten Agresta Copely heeft al muziek gemaakt voor staatshoofden, voor soundtracks van blockbusters, voor Billboard artiesten enz. Naast haar klassieke training, begon ze op haar veertiende aan een solotournee langs de Britse eilanden. Daarnaast won ze de bronzen medaille in de eerste USA International Harp Competition, debuteerde ze als concertsoliste in Carnegie Hall en Lincoln Center. Ze is de voornaamste harpiste in het Mostly Mozart Festival Orchestra en treedt regelmatig op met de Nashville Symphony. Maar ze stond naast Beyoncé in het Witte Huis voor president Obama. Kirsten trad ook al op met Lionel Richie en was Associate Professor of Harp aan de Vanderbilt University Blair School of Music (2017- 2021) en Sarah Lawrence College (2003-2014).

In dit persoonlijke en oprechte eerbetoon aan haar moeder en aan hun wederzijdse liefde voor de zee, brengt Kirsten Agresta Copely ons prachtige en ongeëvenaarde muzikale creaties, die allemaal tegelijkertijd transformerend en inspirerend zijn. Kirsten stuwt ons onze verbeelding binnen, terwijl ze ons meeneemt in haar verblijf naar de zee en terug, en dat op de meest levendige en meeslepende manier. Te midden van haar schuimstralen en lichtstralen dwarrelen we de oceaan in op haar majestueuze melodieën, onuitwisbaar veranderd, zoals ze was door de liefde en steun van haar moeder.

Op ‘Surfacing’ speelt Tess Remy-Schumacher mee, en op ‘Into the Mist’ zijn dat Dave Eggar en Maggie Gould Wilson.

Een feest voor waterliefhebbers!

Patrick Van de Wiele (4)

Lemongrassmusic presenteert de EP ‘Ginko’ van Slow World, met daarop 4 tracks. Dit is een muziekproject van de Duitse muzikant en producer Daniel Voss (alias Five Seasons), gewijd aan de langzame bewegingen van het leven, het diepe en stille genieten van de schoonheid en grootsheid van onze wereld en het hele bestaan. De muziek van Slow World wordt vaak beschouwd als een perfecte soundtrack voor escapisme en innerlijke reizen.

De muziek op ‘Ginko’ bestaat voornamelijk uit traditionele Japanse en Chinese instrumenten (Koto, Erhu, Shakuhachi, Yangqin e.a.) die torenhoog uittorenen op subtiele Electronic Ambient-tapijten en warme cello- en vioolarrangementen. De muziek is gemaakt om een staat van diepe ontspanning, vreugde en geluk te bereiken. Ze roept beelden op van oude, natuurlijke plaatsen, heiligdommen van de religies uit het Verre Oosten en de oude en moderne culturen van Japan, China en India.

Maak een kopje groene thee of pittige Chai en duik in een lange, lichte en soms meditatieve droom met muziek van Slow World

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaan Bennett B(randeis) is hier niet bekend, maar hij is een gitaarvirtuoos, die bekend staat om zijn soulvolle melodieën, opwindende optredens en een rijkgevulde carrière als artiest op de Billboard charts. Bennett won al 5 ASCAP Awards, en heeft zeven albums uitgebracht. Zo maakte hij ooit een tournee doorheen zijn thuisland samen met Marilyn McCoo & de heropgerichte zanggroep Fifth Dimension. Maar Bennett stond ook al op podia in Europa en Zuid-Amerika. Voor zijn nieuwste album componeerde hij alle tracks zelf, en behalve ‘Hope, Audrey’ mixte hij zelf ook. De songs variëren van gospel met een tikkeltje funk, over smooth jazz, contemporary jazz, Neo-soul, wereldmuziek tot een jazzballade en gevoelige akoestische ballades. Opener ‘The River’ start alvast zeer funky, met daarop een ontspannen smooth jazzpiano. De titeltrack is een relaxte smooth jazztrack, waarna ‘Makin’ Love’ een romantische ballade vormt. De ballade ‘One Good Love’ werd ingezongen door Amelia Ong, terwijl het akoestische 'Moonlight’ een romantisch intermezzo is. ‘Om Namo Bhagavate Amor’ brengt mij naar India, in gezelschap van Archita Prasad en Ben Macrory, evolueert later naar EDM, gevolgd door een party met een gospelkoor! Contemporary jazz is dan weer het thema van ‘Kiwano’, gevolgd door ‘Java Flower’ dat mij een Indonesië transporteert met een New Age-achtige track. Syafril Firdeus bespeelt de fluit. De jazzballade ‘Orchid’ kreeg woordeloze vocalen mee van Archita Prasad. Op ‘Another Chance’ kan je Bennett horen nylongitaar bespelen tegenover een orkestrale achtergrond. Afsluiter ‘Hope, Audrey’ is een eerbetoon aan zijn moeder, met hulp van Joe Porcaro op percussie, Andy Suzuki op sax en Louis Durra op piano en synthesizer.

Een gevarieerd album dus, dat voor elk wat biedt. Dit bewijst meteen Bennett’s veelzijdig talent. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Enkele dagen geleden heeft het Duitse label Sine Music de nieuwe ambient EP ‘Retrospective’ van de artiest Softwaver uit Berlijn (echte naam Alex Houser) uitgebracht. Hierop staan 3 tracks. De inspiratie voor deze EP kwam door de levensgebeurtenissen van Softwaver ’s laatste jaren, toen hij afscheid nam van geliefden en de geboorte van zijn kinderen. Alex heeft dit allemaal in zijn nieuwe tracks gegoten en laat hiermee uw ziel smelten. De kern van zijn muziek blijft melancholisch klinken met “spacy” pad sounds, maar ze is kalmer. Zijn vorige single ‘The Underworld’ was zijn eerste release na 10 jaar. Hiermee start de EP en het brengt je in een droomachtige toestand. ‘View into the Distance’ begint met gitaar, op een bedje van analoge synthesizers. Daarna volgt het zachte ‘Silent Room’.

Uitstekende ambient muziek, om bij weg te dromen!

Patrick Van de Wiele (4)

Eerder besprak ik hier al het album ‘Somewhere In-Between’ van de Australische Award winnende componist en muzikant Jim Ottaway. Jim heeft een nieuw ambient elektronisch album digitaal uitgebracht, en hij zegt dat dit de volgende natuurlijke ontwikkeling in zijn serie space ambient/elektronische albums is, na ‘Threshold of the Universe’ (2021), ‘Beyond the Purple Sun’ (2019), ‘Deep Space Blue’ (2017) en ‘Southern Cross’ (2016). Jim's nieuwe album bestaat uit negen ambient elektronische tracks die zich allemaal focussen op de schoonheid, verwondering en complexiteit van het universum. Het album stelt ook de vraag "Zou het kunnen dat ons universum slechts een deel is van een veelheid van universums... een oneindigheid van universums... een multiversum?". Inderdaad een intrigerende vraag. Zoals bij alle albums van Jim, stelt hij dat de nummers op dit album zijn gekozen uit vele uren opgenomen muziek die hij in zijn muziekkluis heeft. Jim kiest daaruit de tracks die het best bij het thema van elk album passen. Het merendeel van die tracks hier zijn de afgelopen jaren gecomponeerd en opgenomen, maar sommige nummers dateren al uit 2008. Aan alle nummers op het album zijn in de afgelopen zes maanden echter extra opnames toegevoegd en de opname en productie zijn voltooid in mei van dit jaar. Jim componeert en neemt al zijn muziek op in zijn thuisstudio aan de voet van de prachtige Springbrook Mountain aan de Gold Coast in Australië. Elk van zijn laatste tien albums ontvingen nominaties in wereldwijde muziekprijzen. In juli 2021 werd Jim tijdens de 17de jaarlijkse Zone Music Reporter (ZMR) Awards in New Orleans bekroond met het beste elektronische album voor zijn album ‘When Eternity Touches Time’. Jim ontving ook in 2018 twee prijzen tijdens de 14de jaarlijkse ZMR Awards voor zijn albums ‘Deep Space Blue’ (Best Ambient Album) en ‘Timeless e-Motion’ (Best Electronic Album). Jim heeft ook nominaties voor ZMR Album of the Year ontvangen voor ‘When Eternity Touches Time’ en ‘Deep Space Blue’. Tevens ontving hij in februari 2023 tijdens de 15de jaarlijkse prijsuitreiking, een prestigieuze Schallwelle German Electronic Music Award. Jim is de eerste Australiër die genomineerd is en een Schallwelle Award wint.

De mooie, sfeervolle muziek laat je zweven tussen sterren en nevels, en dat is precies wat zijn bedoeling is. Indien u het multiversum wil verkennen, dan is dit de gepaste muziek daarvoor! Uitstekend voor sciencefictionfans!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse muzikant, producer en mastering ingenieur Tom Eaton is al voor een Grammy Award genomineerd. Hij gebruikt vintage en moderne synthesizers, gitaren, gefrette en fretloze bassen, talloze sonische beeldhouwapparatuur, veldopnames en zijn kenmerkende piano. Zo componeert Tom rustige ambient muziek, die door verschillende sites als rijk, complex en prachtig gestructureerd genoemd wordt.

Tom woont op het platteland van New Hampshire met zijn vrouw, twee katten en een wisselende cast van bijna volwassen kinderen. Zijn studio, Sounds & Substance, is een omgebouwde schuur van twee verdiepingen met een masteringstudio op de eerste verdieping en Tom's compositieruimte op de tweede verdieping, gevuld met instrumenten en natuurlijk licht. Hij haalt inspiratie uit de bossen en weilanden net buiten zijn deur en de nabijgelegen Atlantische kust. Sinds 1993 produceert, neemt hij op, mastert en speelt Tom op albums voor andere artiesten, en sinds 2009 werkt hij samen met Will Ackerman (GRAMMY®-winnende gitarist, producer en oprichter van Windham Hill Records). Tevens maakt hij albums voor enkele van de beste muzikanten die werkzaam zijn in de moderne instrumentale en New Age genres. Tom en Will produceerden en toerden met het bekroonde ensemble FLOW (met Will, Lawrence Blatt, Fiona Joy Hawkins en Jeff Oster), speelden meerdere keren in Weill Hall in Carnegie Hall, The Grammy Museum in LA en The Jazz Museum in New Orleans, naast vele andere locaties.

Dit nieuwe album, dat op 4 augustus digitaal uitkomt, bevat 9 tracks die hij zelf componeerde, uitvoerde, opnam, mixte en masterde. Tom speelde piano, bas, gitaren, synthesizers, accordeon en percussie. Huck Eaton voegde elektrische gitaar toe. De sound ervan is een ontspannende ambiente sfeer, die uitstekend bij een documentaire zou passen.

Patrick Van de Wiele (4)

De Award winnende elektronische componist, geluidsdesigner en producer Eleon, pseudoniem voor de Amerikaan Michael L. Rogers, is de voorbije twee jaar bezig geweest met het voorbereiden van zijn nieuwste album. Het is het eerste voor het Wayfarer Records label. Eleon staat bekend voor zijn “chill-step groove” en brengt een mengeling van ambient en cinefiele soundtrackthema’s, vermengd met exotische grooves, die soms elementen uit de seventies en eighties in zich dragen. Eleon is al muzikaal bezig sedert die eighties, maar kwam pas in 2018 in de publieke belangstelling met zijn debuutalbum ‘Dreams Beyond Terra’. Sindsdien heeft hij meer dan 20 albums uitgebracht. Hij won in 2019 de ZMR Award voor “Best Electronic Album of the Year” met ‘Flight Lounge’.

‘Daithi’ werd zorgvuldig gecomponeerd en gemaakt met diepe emoties en gedachten met behulp van een breed scala aan verbluffende softwaresynths en samples. Door nieuwe verhalen en werelden te bouwen, heeft Eleon in totaal dertien edgy groove-tracks gemaakt die zijn luisteraars meenemen naar onbekende rijken van de verbeelding. Filmcomponist en wereldberoemde gitarist David Helpling kwam aan boord van dit geweldige project en coproduceerde samen met hem het nummer ‘The Dream Collider’, waaraan meer dan een half jaar werd gewerkt. Hier zijn ook de bekende gitarist John Gregorius en filmcomponist en basgitarist Sean O'Bryan Smith te horen, die beiden aan meer dan de helft van de albumtracks hebben gewerkt. Dus wees voorbereid om met Eleon naar de atmosferische rijken en hemelse dimensies van Daithi te vliegen, waar je hart vrij kan zijn van aardse zorgen, en begin je pad en reis naar plaatsen die wachten om ontdekt te worden. Want Eleon of beter gezegd Michael is net zoals ik bezeten van buitenaardse landschappen, aliens en sciencefiction.

De titeltrack opent rustig, om dan over te vloeien in een ambiente sfeer. ‘The Dream Collider’ volgt daarna, en klinkt ritmischer. ‘Kingdom Above Clouds’ drijft op een mysterieuze sfeer, waarna ‘Child Like Hearts’ terug rustiger overkomt. Maar ‘Thunderclouds Ahead’ weinig goeds belooft, maar toch ambient klinkt. Met ‘On Wings of Hope’ blijven we zoeken naar (gevleugelde) hoop, waarna we met ‘Angelic Realms’ ons in engelachtige sferen bevinden. In ‘In Search of Memories’ gaan Eleon op zoek naar herinneringen, gevolgd door doorbrekende zonnestralen in ‘Sunrays Breaking Through’. Daarna wordt de lucht helder op de tonen van ‘Clear Skies Ahead’ en we ontmoeten zowaar hemelse wezens met het zachte ‘Heavenly Beings’. ‘Forever the Horizon’ doet me wat denken aan Vangelis, waarna ‘Coming Home’ afsluit in een zacht klimaat.

Eleon heeft hiermee een muzikale trip gemakt naar een hemelse plek, waar het goed toeven is. Om uw aardse zorgen dus te vergeten!

Patrick Van de Wiele (4)

De legendarische componist Burt Bacharach behoort tot mijn topfavorieten. Hij overleed in februari van dit jaar, en daarmee verloren we een muzikaal genie! Burt Bacharach bracht een revolutie teweeg in het schrijven van populaire liedjes, gebruikmakend van een voorheen onvoorstelbare technische verfijning, die volledig tot uitdrukking zou komen in de jaren zestig, toen hij en tekstschrijver Hal David met een verbazingwekkende reeks gedenkwaardige hits de pop-hitlijsten regeerden. Geïnspireerd door zijn liefde voor de Franse impressionistische componisten, Braziliaanse volksmuziek, bebop en modernistische jazz, won Bacharach het respect van iedereen, van Brian Wilson tot Bill Evans, tot Frank Zappa, maar zijn vroege jaren waren er een van strijd en frustrerende compromissen.

Deze collectie onthult een eclectische leertijd (een duizelingwekkende wereld van Frankie Avaloneske Amerikaanse tieneridolen, mannelijke en vrouwelijke soulzangers, doo-wop- en close-harmony-groepen, B-filmthemamelodieën, fakkelzangers, crooners en nieuwe platen) die culmineerde in de historische eerste hits: ‘Magic Moments’, ‘The Story of My Life’, ‘Make It Easy on Yourself’, ‘Baby It’s You’, ‘I Just Don’t Know What To Do With Myself’ en (met de opkomst van Bacharach & Davids grootste vertolkster Dionne Warwick) haar eerste hit ‘Don’t Make Me Over’.

De collectie bestaat uit 4 cd’s, met daarop 116 tracks. Hier vind u vintage tracks in de versies van o.a. Nat King Cole, Johnny Mathis, Tony Bennett, Frankie Avalon, Gene Pitney, Andy Williams enz. De vierde cd staat in het teken van zijn invloeden en inspiraties.

Een aanrader voor wie het prille begin van Burt’s carrière wil ontdekken!

Patrick Van de Wiele (4½)

Nadat Samir Bodhi met zijn debuutalbum ‘Stairway to Nirvana’ de top bereikte van Amazon’s New Age New Release chart, en de vierde plek op de Zone Music Reporter’s Global Airplay charts is hij terug met een tweede New Age fusion album. Hij wil daarmee verschillende culturen en gemeenschappen samenbrengen om wederzijds begrip en menselijke empathie te versterken. Bodhi combineert traditionele Indische melodieën en instrumenten met ontspannende Westerse beats. Hij zei: “If we want to create a more peaceful world, we all must start with empathy, putting one in another person's situation. I hope that the six tracks we have created in the new album will bring peace and help people to have more empathy in their lives. I hope they take some time to understand someone else's situation, to be empathetic.” Samir werd geboren in India, maar woont nu in Zuid-Californië.

Er staan 6 tracks op dit digitaal album, waarvan er 3 co geproduceerd werden door gitarist & bassist Sanjoy Das, en 3 door de Amerikaanse multi-instrumentalist David Vito Gregoli. De muzikanten hier zijn: Samir Bodhi (nylongitaar, Ableton), Partha Paul (synthesizer, sax, ritmeprogrammering), Sanjoy Das (gitaar, bas), David Vito Gregoli (synthesizer, piano, 6 & 12 snaren gitaren, bas, fretless bas, Ierse bouzouki, mandoline, Dumbek, accordeon, cello, Sarangi samples, 808 drums, Gondola sounds), Sandip Chatterjee (Santoor), Subir Ray (Indische fluit), Joydeb Nandi (tabla) en Louis Banks (elektronische piano). Transcendente gezangen zijn afkomstig van de Bollywood zanger Madhumita Chatterjee, en Indische klassieke vocaliste Supriyo Dutta, bijvoorbeeld op ‘Have and Have Nots’.

Mensen moeten door deze muziek verder op hun spirituele pad gaan en het grote verschil tussen rijk en arm van Oosterse en Westerse werelden vergeten. Door middel van empathie moeten ze zichzelf in de positie van anderen plaatsen. En dat is vooral hoorbaar in de titeltrack, die afsluit, met de Indische jazzpeetvader Louis Banks. Mooi!

Patrick Van de Wiele (4)

De Italiaanse Dj en producer Vito Lalinga begon zijn carrière tijdens de eighties als Dj in Puglia. Pas na het jaar 2000 ging die carrière werkelijk van start. Over de jaren heen is hij zeer productief geweest, en wordt hij gekenmerkt door een clubgeluid dat vooral geïnspireerd is door funk, jazz en afro. Dit album bevat 3 EP-volumes getiteld ‘Casablanca’, die hij wijdde aan het filmische geluid van de jaren '70, het meest bekend van de soundtracks van de Blaxploitation films. Daarnaast is er ook een EP gewijd aan Acid Jazz getiteld ‘Above and Below’, met een nog niet eerder uitgebracht nummer dat het album afsluit. Er staan maar liefst 19 tracks op dit album, die Vito allemaal zelf componeerde, behalve ‘Blitz Mission’ (samen met Silvan Squerzanti), maar hij produceerde ze allemaal zelf. Het merendeel is dus inderdaad de Blaxploitation sound uit de seventies, die we kennen van films zoals ‘Shaft’, ‘Superfly’, ‘Foxy Brown’ en ga zo maar door.

Iets gans anders is dus die Acid Jazz sectie, met Saskia Jonker, Zane Wayne Massey en Maxim Baghuis.  ‘Reaction’ is de afsluiter en de nog niet eerder uitgebrachte track.

Ik verkies echter de Blaxploitation sound!

Patrick Van de Wiele (4)

De Romeinse muzikant, componist, arrangeur en producer Nerio “Papik” Poggi komt hier regelmatig aan bod, en behoort tot mijn favorieten. Ik was er dan ook als de kippen bij toen ik zag dat hij een nieuw project gerealiseerd had, en dat is deze Sea Breeze. Daarop staat de “yacht rock” uit de westkust van de USA centraal. Papik hielp mee aan het schrijven van het merendeel van de songs, en nam tevens enkele covers op. De opener ‘Chains of our Love’ werd ingezongen door Filippo Perbellini, en zet meteen de toon voor dit mooie album, dat uitkwam bij het Italiaanse label Irma Records Group. Die relaxte sfeer zorgt voor een echt vakantiegevoel. Daarna volgt de bekende cover ‘How Long’ van Paul Carrack, nu gezongen door Lo Van Gorp. De ballade ‘A Blur in a Morning Dew’ heeft vocalen van Dario Daneluz, waarna het ontspannen mid-tempo van ‘I Shouldn’t Stay’ ingezongen werd door Alan Scaffardi. ‘Biggest Part of Me’ is een song die geschreven werd door David Pack, toen hij lid was van de band Ambrosia. Mario Rosini zong het in. Aansluitend volgt de originele track ‘Bottom Line’, opnieuw met vocalen door Lo Van Gorp. De ballade ‘I’m Counting on You’ is de volgende track met zang van Dario Daneluz en sax van Carlo Maria Micheli. ‘Movin’ on’ klinkt wat meer funky, met zang door Filippo Perbellini, gevolgd door de ballade ‘The Many Things I’ve Lost along the Way’, dat gezongen werd door Alessandro Pitoni. ‘Wait Another Day’ is weer zo’n ontspannen track, met zang door Lo Van Gorp. ‘Never too Late’ is wat meer mid-tempo met vocalen van Dario Daneluz, waarna ‘Right or Wrong’ gezongen werd door Andrea “Satomi” Bertorelli. Alfredo Malabello zing dan weer ‘Walkin’ by My Side’, gevolgd door de David Paich cover ‘Miss Sun’, die zowel door Boz Scaggs als door Toto opgenomen werd. Hier zorgt David Florio voor de zang. Als bonustrack krijg je op deze cd ‘My Favourite Song’ cadeau. Kenneth Bailey zorgt voor de vocalen op deze ietwat funky track.

Weerom een echt toffe cd, met ontspannen West Coast muziek. Indien u houdt van de muziek van Toto, Boz Scaggs, en smooth soul, dan is deze echt iets voor u. Een dikke aanrader!

Patrick Van de Wiele (4½)

In februari recenseerde ik nog het veertiende album ‘There Is a Song for Everyone’ van de Nederlandse muzikant en producer Marc Hartman, en hier is nummer 15 al. Hierop gebruikte Marc de “old vintage” synthesizers, dus geen software. Dat is meteen het thema van dit digitaal album, waarop 11 tracks in een warme Lo-Fi en chill-out sfeer staan. Was het toen beter? Of is het enkel een sentimenteel gevoel? Hoe dan ook Marc gebruikte synthesizers uit jaren ’70, i.p.v. de digitale van nu. Aan u om te beslissen!

Patrick Van de Wiele (4)

Waarschijnlijk heeft u ooit al gitaarspel van Jeff “Skunk” Baxter gehoord, zonder echter zijn naam te (her)kennen. Denk maar aan de multi platina albums van de groep Steely Dan (die hij mee hielp stichten) en van The Doobie Brothers (met wie hij werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame). Bovendien is hij te horen op talloze hits en albums als studiomuzikant. Jeff heeft immers rock, via country tot R&B gespeeld. En nu is zijn soloalbum uitgebracht. Hij vond dat er geen haast bij was, en wachtte tot hij er klaar voor was. Er staat voor iedereen wat op. De twaalf songs variëren immers en sommige werden door Jeff en zijn co-producer CJ Vanston geschreven. Andere zijn dan weer covers, terwijl Jeff bijgetreden werd door gasten zoals Michael McDonald, Clint Black, Jonny Lang en Rick Livingstone. “There were so many incredible moments that went into the making of this record, it would be impossible to list them all,” zei Jeff. “For me, embarking on this album project was much akin to why I play the guitar – exploring and traveling the path to furthering and expanding my musical horizons and, ultimately, bettering myself as a musician. I’m proud of everything I’ve done so far, but I also learned years ago from my father that you cannot and should not dwell on your successes, and that an individual should move forward and strive for self-improvement and knowledge. That is the essence of my musical journey.”

Jeff werd geboren in Washington D.C., en verbleef tijdens zijn jeugd in Mexico City. Dankzij zijn moeder begon hij op zijn vijfde pianolessen te volgen, en te luisteren naar de muziekcollectie van zijn vader. Daarna speelde hij er mee in lokale bands, o.a. met bassist Abraham Laboriel. Zijn vader stuurde hem naar school in Connecticut, tijdens vakanties werkte Jeff in muziekshops in NYC, en ’s avonds trad hij op in verschillende clubs. Nadat hij aan de Boston University School of Public Communications gestudeerd had, en weerom in NYC en Boston in verschillende groepjes gespeeld had, vervoegde hij de psychedelische rockband Ultimate Spinach. Nadat de groep uiteen viel, verkaste Jeff naar LA. Daar ontmoette hij in 1972 gitarist & bassist Walter Becker, keyboardspeler & zanger Donald Fagen, gitarist Denny Dias, drummer Jim Hodder en zanger David Palmer. En zo werd Steely Dan geboren. Tegelijkertijd nam hij sessiewerk aan bij The Doobie Brothers, en toen Steely Dan ophield, maakte Jeff de overstap. Toen zanger Tom Johnson ziek werd, stelde hij voor om zijn vriend keyboardspeler & zanger Michael McDonald in te schakelen. Het Grammy winnende ‘Minute by Minute’ was er het gevolgd van. Daarna kreeg Jeff er echter genoeg van. Tijdens de volgende decennia speelde hij met Barbra Streisand, Dolly Parton, Rod Stewart, Bryan Adams, Ringo Starr, Glen Campbell, Carly Simon, Donna Summer, Joni Mitchell, Rick Nelson enz., en produceerde Nazareth, Carl Wilson, The Ventures, Nils Lofgren en The Stray Cats. In Chicago ontmoette hij Vanston, en het idee voor een soloalbum was geboren. Drummers Jo Pusateri en Toss Panos staken een handje toe.

Het album opent met ‘Ladies from Hell’, een hard drijvende rocksong, waarna een door hem gezongen herwerkte rockversie van ‘My Old School’ (Steely Dan) uit 1973 volgt. ‘Juliet’ is een instrumentale contemporary jazztrack, terwijl de blues rocker ‘I Can Do Without’ aansluit. Iedere rechtgeaarde Steely Dan fan kent uiteraard ‘Do it Again’. Hier volgt die in een instrumentale R&B groove met jazzy kantjes. The Shadows’ ‘Apache’ is een krachtig en drijvend eerbetoon, gevolgd door de ballade ‘My Place in the Sun’, hier ingezongen door Michael McDonald. Op Bette Midler’s ‘The Rose’ speelt Jeff pedal steel gitaar, waarna ‘Bad Move’ weerom een drijvende popsong is, met countryzanger Clint Black. Het op smooth jazz geïnspireerde ‘Giselle’ brengt je in een droomtoestand, iets waar ik meer van wil, gevolgd door ‘Insecurity’, een stampende funk/rocktrack met zang van Rick Livingstone. De titeltrack sluit af in een uptempo rocksfeer.

Al bij al iets teveel rock voor mij, maar ja smaken verschillen nu eenmaal!

Patrick Van de Wiele (3½)

Op 21 juli, onze Nationale Feestdag, verschijnt het nieuwe album van de R&B en jazzsaxofonist Mekiel Reuben. Op zijn negende album brengt hij een eerbetoon aan de hoogtijdagen van jazz, funk en soul.

Toen hij opgroeide in Chicago, luisterde Reuben naar veel funk-, jazz- en soulmuziek op de radio, en de nummers op dit album herinneren aan en vieren veel van de artiesten die zijn geluid hebben beïnvloed. Dat gaat van zijn debuutalbum uit 1994, ‘Miles Away’, naar Miles Davis, tot zijn nieuwste verzameling ritmes, grooves en melodieën dat een eerbetoon is aan het kunstenaarschap van Sly & The Family Stone, The Jazz Crusaders, Stevie Wonder, Earth, Wind & Fire, Frankie Beverly & Maze , Grover Washington Jr., Archie Bell en War. Reuben begon met het schrijven van de set tijdens de Covid-quarantaine. Hoewel hij nu op de Amerikaanse Maagdeneilanden woont, reisde hij in 2021 regelmatig naar Los Angeles om de tracks te spelen voor Vasquez, die begon met het maken van arrangementen voor de nummers. Een jaar later hadden ze achttien nummers om uit te kiezen. Vasquez zorgde voor keyboards, synth bas en percussie, terwijl Mekiel zelf tenor en altsax en percussie voor zijn rekening nam. Daarnaast riep hij de hulp in van drummer Phil Martin, en van gitarist Mauricio Guerrero Jr. Mekiel selecteerde dan 10 nieuwe tracks en besliste er 2 uit zijn eerste album te heruitvinden.

Hij opent met ‘Sly Jungle’ naar de funk van Sly Stone, dat zwaar op Afrikaanse percussie steunt. ‘FB Maze’ is een warm eerbetoon aan Frankie Beverly & Maze, waarna hij op ‘What a Life’ zijn dankbaarheid uitdrukt. De titeltrack verwijst naar Archie Bell & The Drells’ ‘Tighten Up’ , gevolgd door ‘Time Piece’ dat een herwerking is van een track uit zijn debuutalbum. Steeldrums vormen een nieuwe aanvulling op ‘D Vaz’ en ‘Last Sunday’ swingt de pan uit. Daarna staan we op het strand voor een ‘Sunset Breezin’. ‘Groovin in V.I. Twin City’ refereert dan weer naar de Maagdeneilanden waar Mekiel woonde als teenager, en naar waar (meer bepaald St. Croix) hij zeven jaar geleden terugkeerde. ‘Cool Livin’’ is de tweede herwerkte track uit zijn debuutalbum, die herinnert aan Kool & The Gang. Die wordt gevolgd door de zacht heupwiegende samba ‘Mellow Tuesday’, terwijl de inspiratie voor ‘Girl Dancer’ voortkwam uit de observatie van een jong Caribisch meisje. Dit is dan ook opgewekte tune.

Herinneringen uit zijn jeugd, toen hij naar de radio luisterde, liggen aan de basis van dit project. Ik heb er alleszins van genoten!

Patrick Van de Wiele (4)

De Afro-Amerikaanse keyboardspeelster Kayla Waters sloeg met 4 nummer 1 hits op Billboard in als een bom op de contemporary jazzscène. Haar vader Kim Waters begeleide haar en ze won al “The Rising Star In Jazz Award” vanwege The Black Women in Jazz and the Arts, evenals de prestigieuze Washington DC WAMMIE Award als “The Best Jazz Artist”. Kayla trad al op met Stevie Wonder en Gladys Knight, en hier is haar nieuwste album in digitale vorm. Daarvoor componeerde ze alle tracks zelf, met hulp van haar vader en veteraan Chris “Big Dog” Davis. Het mooie ‘Abundance’ leidt het album in, en dat is meteen de eerste single eruit. Daarna volgt het romantische en uptempo ‘Waterkisses’, waarna ‘Acoustic Wind’ eraan komt als een “feel good” track. ‘Undulation’ daarentegen pulseert op het ritme van ritmische golven, terwijl ‘At the Well’ eventjes tijd brengt om te ademhalen en terug te kijken. Op de uptempo tonen van ‘Murky Moon’ gooit Kayla alle remmen los, terwijl ze wacht op de zonsopgang. ‘Pianissimos’ drijft op een hiphop beat, gevolgd door ‘Salt ’n’ Soak’ waarin je jezelf kunt onderdompelen in een bad. ‘Oceanz of Love’ is dan weer opgedragen aan Gods oneindige liefde. De titeltrack sluit af met rivieren van levend water, en kan je gerust bij New Age onderbrengen. Dit album is een bewijs van Kayla’s talent, en kan gerust geslaagd genoemd worden.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse pianist, keyboardspeler en componist Brian Simpson behoort al vele jaren tot mijn favorieten in het smooth en contemporary jazzgenre. Nu ben ik eindelijk digitaal aan zijn nieuwste album geraakt, dat al op 16 juni jl. uitkwam, en daarover zegt ie zelf: “Every performance and recording presents an opportunity to bring happiness to a world of listeners. Music has an unparalleled ability to make a difference in our lives. I continue to appreciate how it can inspire people through good and bad times and never take for granted the opportunity I have been given to play a small role in someone’s life.” Dit is meteen al zijn 11^de album, en zijn 8^ste bij Shanachie Entertainment. Brian vermengt in zijn muziek jazz, funk, blues en soul, maar steeds met wat optimisme. Hij opent met de titeltrack, een “feel good” track, die drijft op een aanstekelijk licht funky ritme, waarop ook gitarist Adam Hawley te horen is. Halverwege de track verandert dat ritme echter. Echt zalig klinkt het relaxed ‘Out of the Blue’ met sax van Steve Alaniz. Daarna vertrekken naar de Spaanse stad Barcelona, waar ik ook al geweest ben, voor het Latinachtige ‘Barcelona’, en we wandelen ontspannen op de Ramblas, in gezelschap van gitaristen Yaron Levy en Ray Fuller. En het houdt niet op, want ‘Meadow Breeze’ laat je volop genieten van een zacht briesje in een weide, zo zalig om de stress te ontvluchten. ‘See You Again’ klinkt meer groovy en op R&B geïnspireerd, met zang van Will Gaines. De enige cover hier is ‘Stranger in Paradise’ uit de musical ‘Kismet’ uit 1953. Ik dein mee op Brians zachte pianospel, en geniet. Vervolgens komen wij bij een middernachtelijke sfeer met ‘Midnight Mood’ in gezelschap van Adam Hawley en Steve Alaniz. En we gaan door tot ‘Until the Break of Dawn’, een groovy mid-tempo track, die je aanzet tot dansen. ‘Through the Tears’ is dan weer introverter, zalig klinkend en daarbij zorgend voor een melancholische sfeer. Uiteindelijk is het tijd voor de afsluiter, en dat is ‘Going Home’, dat wat gospeltintjes vertoont.

Een prachtig album, eentje dat ik koester naast Brians overige albums. Een must voor fans van smooth en contemporary jazz, want Brian is een grootmeester!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Amerikaanse Diane Wheeler Dunn speelde haar hele schooltijd zilveren fluit en werd verliefd op muziek. Haar eerste fluit in Indiaanse stijl vond haar 12 jaar geleden tijdens een wandeling door het winkelcentrum. Pandemische jaarcoachingsessies met Jonny Lipford leidden haar op een reis naar het componeren, opnemen, mixen van haar eigen achtergrondtracks en het produceren van haar eerste album ‘Quiet Beauty’. Dat album bestaat uit 13 nummers op fluiten in Indiaanse stijl, waaronder “endblown”, “rimblown”, “transverse” en ocarina. Het heeft OWMR's 2021 Best Flute Album of the year 2021 gewonnen. Diane's single ‘Mystery in the Mist’ won ook OWMR's 2021 Best Flute Single of the year. Die song werd uitgezonden op Hawaiian Airlines. Haar tweede album ‘Peace in Our Hearts’, een fluitalbum met 10 nummers, behaalde de 2e plaats in OWMR's 2022 Best Flute Album Awards. Naast ‘Mystery in the Mist’ zijn er nog 9 single releases geweest. ‘Elfin Footfalls’ is haar nieuwste release, die op 14 juli verschijnt. Dit album bevat 11 nummers en neemt ons mee op een reis naar het vinden van betovering in een gewone dag. Het heeft inheemse, Ierse en ademfluiten. “The joy of creating and sharing music keeps me going, and I am excited to see how everything develops from here,” zei Diane. “I’ve carried the gift of music throughout my life and want it to be the vehicle for helping create a more beautiful world. And I’m having a great time in the process.”

Dit is dan ook een album dat grenzen overschrijdt, en Indiaanse, Ierse en “breath” fluiten fusioneert. De muziek bezorgt je een staat van rust, en stelt je in staat om getransformeerd aan de alledaagse reis te beginnen.

Patrick Van de Wiele (4)

Tijdens de jaren ’80 was ik een hevige fan van het Nederlandse Future World Orchestra. Die band bestond uit 2 synthesizermusici uit Twente, en dat waren Robert Pot en Gerto Heupink. Ze hadden de band opgericht in 1980, scoorden tijdens die periode enkele hits en brachten 2 elpees uit, Mission Completed (1982) en ‘Turning Point (1983), die ik ook op vinyl bezit. Eind vorig jaar bracht Robert Pot, die de naam veranderde in Futureworld Orchestra, beide albums in een XL-versie voor het eerst samen uit op dubbel-cd, en dat op zijn eigen label. Sedert 1986 is Robert immers het enige lid, en hij verkreeg toestemming van het label Dureco om dat te doen. Hij schreef er het volgende over: “Al jarenlang is het mijn wens geweest om het originele materiaal van FWO opnieuw uit te brengen. Ik was dan ook zeer blij met de Dureco licentie die ik gekregen heb. Het zijn vooral de aanhoudendheid van vragen door fans vanuit de hele wereld en de toenemende vraag naar vinyl, cd’s en zelfs compact cassettes, die mij hebben geïnspireerd om beide albums en nieuw materiaal uit te gaan brengen. Omdat release op CD de ruimte geeft om ook nieuwe werken te plaatsen heb ik 14 bonus tracks toegevoegd. Deze door mij geselecteerde tracks zijn in basis allemaal opnames uit de jaren-90 en recentelijk door mij geremixt, c.q. gemastered in mijn eigen studio. Als artiest vind ik het belangrijk technisch en creatieve gezien het beste te leveren wat mogelijk is. Fans verdienen dit nu eenmaal!” Robert woont in het rustige dorpje Nijverdal en is al sinds zijn veertiende ten zeerste geboeid door symfonische rock & pop. Hij werd dan ook geïnspireerd door groepen zoals Genesis, Yes, Emerson, Lake & Palmer, Camel, Asia, UK en musici zoals Tony Banks, Rick Wakeman en Keith Emerson. Twee jaar later kocht hij zijn eerste keyboard en begon dat zelf aan te passen. Hij besefte dat voor synthesizers een mooie toekomst weggelegd was, en bouwde aan zijn eigen opnamestudio. Maar in 1987 kwam een einde aan Future World Orchestra en Robert ging alleen door. Zo werkte hij in de loop der jaren samen met Rob & Ferdi Bolland aan ‘Darwin – The Evolution’, en met Colin Blunstone (Zombies, Allan Parsons Project), Ian Gillan (Deep Purple), wijlen Falco (‘Rock Me Amadeus’) en Barclay James Harvest & Suzi Quattro. In 2000 volgde dan ‘The Hidden Files’ een instrumentaal synthesizeralbum.

Deze dubbel-cd bevat maar liefst 35 tracks, waarvan 14 bonustracks. En er staan enkele zeer mooie, melodieuze hits op zoals ‘I’m not Afraid of the Future’ (1982), ‘Desire’ (1981) , ‘Roulette’ (1983), ‘Theme from ET’ (1983), ‘Miracles (1983) en ‘Don’t Go Away’ (1983). Sommige tracks werden samen ingezongen met Bernard Oattes & Rob van Schaik van The Limit. Maar de instrumentale tracks zullen fans van Vangelis, Tangerine Dream enz. zeker kunnen boeien. Ondertussen zouden beide elpees ook weer op vinyl verkrijgbaar zijn. En eind dit jaar verschijnt er een gloednieuw album! Ik ben ook zeer verheugd over deze heruitgave en het aankondigde nieuwe album. Want als sciencefiction fan en decennialang bezig te zijn met “the future” voel ik me hier mee verbonden. Een dikke aanrader!

Patrick Van de Wiele (4½)

Roland Voss, die achter het pseudoniem Lemongrass schuilgaat, komt hier regelmatig voorbij. Nu heeft hij een chill-out album gemaakt met de naam ‘Mosaic’. We weten allemaal dat een mozaïek is een veelzijdig patroon is, samengesteld door kleine stukjes van verschillende soorten bij elkaar te leggen. Dit album volgt hetzelfde principe, waarbij fragmenten van geluiden en creatieve ideeën uit verschillende bronnen vorm krijgen. Dit is meteen Roland’s 34^ste album. Daarbij wordt een breed scala aan instrumentatie en stijlen voor ons uitgespreid, beïnvloed door inspiratiebronnen zoals herinneringen aan het bezoeken van adembenemende plekken, favoriete boeken en films, of door gewoon stil te zijn in een meditatief moment. Akoestische instrumenten kregen de hoofdrol, met daarover op ‘Turn Down the Lights’ jazzy vibes, op ‘Street Life’ een cool en makkelijk Jazz Hop jasje, of op ‘Le voyage’ en ‘Bombay Jazz’ een fabuleus tabla-ritme. Elk individueel facet heeft een verhaal te vertellen, waarbij het onafhankelijk een klein deel van het beeld draagt, om als iets nieuws te vormen. Het resultaat is een elegante suite van composities, doordrongen van een traceerbare geur van een creatief gerijpte, zomerse, levensbevestigende aard, die merkbaar is in alle Lemongrass-muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

Ik schreef het eerder al, onze landgenoot Helmut Lotti is van alle muzikale markten thuis. Eerder maakte hij al albums met songs in klassiek, Vlaamstalig, Engelstalig, popklassiekers, Russisch, Spaanstalig, soul enz. Tijdens de voorbije lockdown focuste hij zich op een nieuw project, het ‘Italian Songbook’, dat ik jammer genoeg nu pas onder oren kreeg. Ik maakte met twee daaruit al kennis tijdens één van zijn optredens. Mijn interesse was geprikkeld. Helmut zocht melodieuze, romantische Italiaanse songs uit, en voorzag ze van zijn warme stem. Ik nodig u hierna uit om mee te luisteren…

‘Io che non vivo’ doet onmiddellijk denken aan Dusty Springfield’s ‘You Don’t Have to Say You Love Me’, maar dit is de originele song, die daarop gebaseerd was. Met dit liedje opende Helmut overigens het optreden tijdens zijn theatertournee, en het blijft na 60 jaar nog steeds mooi. Vervolgens komt ‘Uno dei tanti’ aan de beurt, en dit ken je natuurlijk in de versie van Tom Jones’ ‘I Who Have Nothing’. Al even oud als zijn voorganger, maar tevens een prachtige ballade. ‘La vita’ klinkt u uiteraard ook bekend in de oren, want Dame Shirley Bassey scoorde met ‘This Is My Life’ tweemaal een hit, eenmaal als ballade, en eenmaal als discokraker. Bobby Solo nam in 1964 met ‘Una lacrima sul viso’ deel aan het San Remo festival, en een hit was geboren. En uit eigen land komt Rocco Granata’s ‘Bella ciao’, wat Helmut ook al op het podium vertolkte. ‘Piccolissima serenata’ is een romantische song, die Helmut deels in het Engels en deels in het Italiaans brengt. Een prachtige Italiaanse sfeer hangt hier! Uptempo en uitbundig zijn de termen om ‘Tarantella’ te beschrijven, en opnieuw is het een mix van Engels en Italiaans. Helmut schreef het zelf, en het gaat over een speciale dans. ‘La villanella’ grijpt terug naar een Zuid-Tiroolse wals, waarna ‘La spagnola’ teruggaat tot 1906 en in het Napolitaans gezongen wordt. Daarna komen we opnieuw bij Dame Shirley Bassey uit met de romantische ballade ‘Grande, grande, grande’ ofwel beter bekend als ‘Never, Never, Never’. De track ‘Al di la’ ligt Helmut zelf het meest aan het hart, gevolgd door ‘‘O Marenariello’, ook weer afkomstig uit Napels. En we blijven daar voor het bekende ‘Torna a Surriento’. Met ‘Te voglio bene assaje’ sluit Helmut af, opnieuw gesitueerd in Napels, en weerom deels in het Engels, en deels in het Italiaans.

Het lijdt geen twijfel dat deze cd een meesterwerkje is. Voer voor romantische zielen, en welke vrouw droomt er nu niet van een “Italian loverboy”? Helmut weet die romantische sfeer perfect te vatten op deze concept-cd. Je waant je zowaar in “Bella Italia”. Niet twijfelen, aanschaffen dus!

Patrick Van de Wiele (4½)

Nadat hij in mei 2017 debuteerde op de internationale jazzscène met zijn award winnend album ‘Bein Green’, waarop wereldbekende artiesten zoals Bob Mintzer en Najee te gast waren, is gitarist en componist Roberto Tola niet meer van de radar verdwenen. Die cd werd gevolgd door ‘Colors (2020) en ‘Kon Tiki (2021). Hierop kreeg Roberto steun van Billy Cobham, Michael Lington, Scott Wilkie en Andrea Tofanelli. Nu is zijn vierde album uitgebracht, en dat is gelinkt aan de vibrerende energie van zijn sterrenbeeld Leeuw. Daarop staan 9 tracks, en dat zijn feitelijk fragmenten van zijn leven, maar tevens portretten van intieme momenten, van een speciale reis, van plaatsen en mensen die hem aan het hart liggen. Het zijn allemaal songs die waar gebeurd zijn, omgezet naar muziek.

Voorop staat de “feel good” single ‘Driving to Madrid’, geïnspireerd door een speciale reis naar Spanje in 2019, waarop de Spaanse artiest Marco Rasa te gast is. Mijn vriend, de Amerikaanse trompettist Bill McGee kan je vervolgens horen op het zachte ‘Marya’, een eerbetoon aan Roberto’s moeder. ‘Says’ is een cover van al Jarreau, gevolgd door het zonnige ‘Sun Kiss’. De eenentwintigjaar oude Argentijnse pianist Luciano De La Rosa is gastmuzikant op ‘Valle della Luna’, een plek op zijn eiland Sardinië, die dierbaar is voor Roberto. Daarna covert hij Al Jarreau’s ‘Roof Garden’, omdat die artiest tot zijn favorieten behoort. Op de swingende jazzrock van ‘Men On Groove’ zijn saxofonist Eric Marienthal en de Poolse bassist Maciek Szczycinski te gast, waarna ‘Sunny Morning - Summer Party’ eraan komt. Deze zonnige track wordt gezongen door Zorina Andall. Afsluiten doet Roberto met ‘A Christmas Ago’, weerom ingezongen door Zorina Andall, en ter herinnering aan wijlen zijn zus Tiana, die op Kerstdag in 2021 overleed.

Een album dus met verschillende muziekstijlen, met jazz, funk, progressieve fusion, met wat jazzrock en Latin jazz. Allemaal facetten van Roberto’s persoonlijkheid. En zeker aangeraden voor wie houdt van smooth en contemporary jazz!

Patrick Van de Wiele (4)

Vroeger heb ik enkele cd’s van de in Nigeria geboren jazzzangeres Douyé gerecenseerd voor een andere site. Douyé komt dus uit Lagos, Nigeria, maar woont in LA en kiest voor nieuw album nieuwe versies van songs uit het Great American Songbook. Daarbij vermengt ze haar Polyritmische Afrikaanse erfenis met die van de Westerse jazzwereld. Die songs zijn uiteraard voor haar al ontelbare malen opgenomen, maar nog steeds weten ze te boeien. Dit is Douyé’s 5^de album, en het is vernoemd naar het kralenpercussie-instrument dat uniek is voor haar thuisland. In haar eigen woorden is dat: “I’ve seen thousands of people on YouTube sing these jazz standards, but so much of it feels inauthentic. Like my father taught me, I needed to connect with the spirit of each of the songs to understand them directly.”

Douyé liet zich inspireren door Fela Sowande, een Nigeriaanse muzikale virtuoos en erkend klassiek componist die Nigeriaanse muzikale klanken vermengde met klassieke muziek. Ze wordt bijgestaan door trompettist Sean Jones, gitarist Lionel Loueke en bassist Buster Williams. Met haar donkere stem vertolkte ze deze standaards zowel tegen een achtergrond van bigbands met blazers en percussie, als met meer intieme instellingen met pratende drums en sekèrès. Daarbij doorloopt ze de klassieke bebop van ‘Cherokee’, Kurt Weil’s ‘Speak Low’, ‘The Very Thought of You’, ‘My Funny Valentine’, Cole Porter’s ‘I’ve Got You Under My Skin’ (dat tweemaal hierop staat in een andere versie) en tegelijk de aanleiding voor dit album was, het traag gebrachte ‘Fly Me to the Moon’, ‘Afro Blue’, Duke Ellington’s swingende ‘It Don’t Mean a Thing’, ‘Green Dolphin Street’, ‘I’m Confessing that I Love You’, het tempo veranderende ‘Key Largo’, ‘Azure’ en ‘Devil May Care’.

Douyé maakte dit album om haar erfgoed in cultuur en geluiden te vieren. ‘The Golden Sèkèrè’ is ook een liefdevol eerbetoon aan Douyé's vader Landy Youduba. Hoewel ze haar carrière begon met het opnemen van R&B-muziek, vergat ze nooit dat haar vader erop stond dat ze jazz zou zingen. En ze doet dat met “verve”! Luister dus naar deze nieuwe interpretaties van de standaards!

​

Patrick Van de Wiele (4)

Carter Fox is een Multi getalenteerde muzikant, songwriter, producer en artiest die op vijftienjarige leeftijd aan zijn muzikale carrière begon. Met een diepe fascinatie voor astronomie en een diepe waardering voor videogames, is Carters’ kenmerkende stijl van 'chill-fi', muziek die naadloos elementen van jazz, blues en rock met downtempo en elektronische invloeden combineert. Dat resulteert in een werkelijk uniek en boeiend geluid dat erkenning heeft gekregen binnen de industrie. Nadat hij muziek heeft uitgebracht onder gerenommeerde labels zoals Biblioteka Records, het Acrylic Label en Mad Mad Dragon Music Group, blijft Carter Fox zijn stempel drukken via zijn onafhankelijke onderneming, Intrepid Fox Music, en verschillende samenwerkingen. Als beschermeling van de wereldberoemde bassist Gerald Veasley heeft Carter het voorrecht gehad om samen te werken met een illustere selectie van bekroonde artiesten en producers, waaronder Freddie Jackson, Leon Huff (van Gamble & Huff), Pablo Batista, David Ivory, Ori Rose, OddKidOut, Moses Mosima, Joe Kenney enz. Zijn ervaringen en samenwerkingen hebben zijn muzikale bekwaamheid verder verrijkt. Naast zijn muzikale inspanningen heeft Carter ook zijn expertise gedeeld als gastdocent, waarbij hij het publiek boeide met discussies over muziek, zaken, marketing en bas bij gerenommeerde instellingen zoals de University of Southern California, University of Louisiana in Lafayette, Drexel University, New York University en het in Philadelphia gevestigde naschoolse muziek-/educatieprogramma 'Rock to the Future'. Hij heeft artikelen geschreven die zijn verschenen op Hypebot en de Disc Makers Blog. Naast zijn openbare optredens heeft Carter privélessen aangeboden, waarbij hij zijn kennis en passie deelde met aspirant muzikanten.

Zijn nieuwe EP is een enigmatische reis van experimentele instrumentale elektronica. En daarbij stelt hij zichzelf vragen zoals: “What does the universe sound like?” en “What if aliens intercepted signals from our planet?” Die EP bevat 5 tracks, en het is een verzameling composities geïnspireerd door het concept van struikelen over een buitenaardse geluidsoverdracht diep in de kosmos. Elk nummer weeft een uniek verhaal, vertelt over de ontdekking van deze buitenaardse signalen door een radiotelescoop, vertaalt ze in bekende tonen en gaat in wederzijdse communicatie met deze raadselachtige entiteiten. Of ze in vrede komen of een bedreiging vormen, blijft open voor de interpretatie van de luisteraar.

Carter wil met zijn muziek een katalysator vormen voor inspiratie en motivatie, om de luisteraars aan te moedigen positiviteit te omarmen, en tegelijk hun dromen waar te maken. Zijn creaties zijn een eerbetoon aan belangrijke astronomische en wetenschappelijke ontdekkingen, evenals videogames, en pleiten voor vriendelijkheid en eenheid. Door zijn muziek neemt Carter Fox luisteraars moeiteloos mee naar de ruimte en verspreidt hij onderweg goede vibes.

Na de opener ‘Cosmic Sunrise’ bouwde hij met hulp van vrienden zijn eigen radiotelescoop op ‘Rise’, want er is zoveel meer te observeren, dan wat we kunnen zien. Hij richtte zijn radiotelescoop op de Laniakea Supercluster. Dat eerste signaal, opgevangen vanuit ergens in de diepe ruimte, was helder, percussief en inspirerend. Het was vertrouwd en toch vreemd. Er zat een positieve melodie in en het voelde als een “oproep tot wapens”, maar niet voor geweld, maar voor hoop en vrede en om beter voor elkaar te zijn. De frequenties waren zo gestapeld dat ze bij conversie via zijn software een uitzending kregen van iets dat ze niet hadden verwacht. Iets dat zijn vrienden en hij 'Rise' noemden. Daarna volgde een tweede signaal dat hij ‘Amy’ noemde, en dat frequenties van de aarde bevatte. Een meer ontspannen en hypnotische melodie, bijna een slaapliedje. Carter mixte delen ervan en stuurde die naar het universum. Hij ontving een nieuw signaal, dat hij ‘Calm’ noemde. Op basis van de effecten van het signaal en andere technische gegevens die door het systeem kwamen, stelde hij vast dat dit een soort buitenaards, kunstmatig gecreëerd fenomeen was. Op basis van wat hij kon waarnemen en vermoeden, leek het erop dat er geen vijandigheid kwam van waar deze signalen ook vandaan kwamen. Maar het leek erop dat ze uit hetzelfde epicentrum kwamen. Tenslotte bleek dat er directe communicatie was, en een nieuw anders klinkend signaal arriveerde. Het leek wel countrymuziek, met toch een onderliggende boodschap van hoop.. Dat wij mensen kunnen groeien en leren van onze fouten. Dat noemde hij ‘Stampede’.

​Nadat hij deze opnames gemaakt had en naar zijn beste vermogen geanalyseerd, en nadat zijn meest intelligente en slimme vrienden hadden geprobeerd ze voor zichzelf te begrijpen, hebben ze alleen maar veel hypothesen kunnen bedenken over de oorsprong van deze signalen. Zijn favoriete theorie is dat ze honderd miljoen jaar in de toekomst zijn verzonden wanneer de aarde zich aan de andere kant van het Melkwegstelsel bevindt. De zwaartekrachtafwijkingen die zich voordoen, hebben signalen door de ruimtetijd teruggeduwd naar de huidige positie van de aarde op dit moment en verzonden naar zijn radiotelescoop en opgenomen door zijn computer. Voorspelt dit toekomstig gevaar voor de mensheid? Betekent dit dat we de natuur en de natuurkunde zo zijn gaan begrijpen dat we de chaotische neigingen ervan kunnen temmen? Betekent het iets anders daarbuiten, iets dat we ons niet konden voorstellen, bestaat en interageert met het universum dat we nog moeten ontdekken? En is het een vriend of een vijand? De tijd zal het leren. Maar dit zijn Carters’ ‘Lost Signals from Outer Space’.

Een kosmisch en intrigerend audioavontuur dus. En voer voor sciencefictionfans zoals ik!

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse artiest Carl Lord is hier al aan bod gekomen. Zijn nieuwste release, die op 7 juli digitaal uitkomt, bevat een verzameling ambient, chill-out en ontspannende instrumentals, met evoluerende pads, rustgevende elektronische texturen en oprechte pianoarrangementen. Carl begon op vijfjarige leeftijd aan zijn muzikale ontdekkingsreis, begeleid door een oudoom die een klassiek geschoolde concertpianist was. Kort daarna begon hij pianolessen te nemen en te zingen in het jeugdkoor van zijn plaatselijke kerk. Tijdens zijn puber- en middelbare schooltijd nam Carl deel aan verschillende talentenjachten en pianorecitals. Terwijl zijn liefde voor muziek bleef groeien, begon hij tijdens en na zijn afstuderen piano, orgel en keyboards te spelen in verschillende lokale en regionale R&B-, pop-, rock-, country- en gospelbands. Lord heeft op tal van albums, filmmuziek en commercials gespeeld terwijl hij optrad op de prestigieuze Kentucky Derby Winner's Party. Hij deelde het podium met bekende artiesten als Steve Warner, Reba McEntire, Louise Mandrel en John Anderson, en heeft ook opnames gemaakt met Grammy Award winnaar, wijlen Lynn Peterzell, die de techniek op zich nam voor Giant Records, Clint Black en de country-remake van de ‘Eagles Greatest Hits’.

Carl componeerde de 4 tracks zelf, en produceerde ze ook. Cass Anawaty zorgde voor de mastering.

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse saxofonist Harry allen heeft al meer dan 70 albums opgenomen als bandleider, en was te gast op talloze andere projecten. Hij heeft opgetreden met Rosemary Clooney, Tony Bennett, Sheryl Crow en James Taylor. Harry nam al eerbetonen op aan Antonio Carlos Jobim, Benny Goodman, Duke Ellington, Zoot Sims, Cole Porter, Henry Mancini en Count Basie. Op zijn nieuwste release brengt hij 10 originele tracks, die gecomponeerd werden door Roger Frankham, Bruce Brown, Roger Schore en Mark Winkler. Hij wordt bijgestaan door een jazzblazerssectie, een klassieke blazerssectie, en een ritmesectie. Daarnaast is vocaliste Lucy Yeghiazaryan uit NYC te gast op het merendeel van de songs. ‘It All Catches Up with You in the End’ begint swingend en doet denken aan het Great American Songbook. ‘Be the One’ volgt daarop, waarna ‘The Maestro’ opnieuw de pan uit swingt. De ballade ‘Here in Rome’ klinkt melancholisch en gaat over een verloren liefde. ‘That Far Away Fella’ klinkt luchtig, waarna ‘Diamonds’ geïnspireerd werd door een koningin die zich ongelukkig voelt, en een normaal leven wenst. Een koning vind haar en verlaat zijn troon voor haar. ‘That’s When the Fun Starts’ is dan weer een sensuele, instrumentale bossa nova, gevolgd door de melancholische titeltrack. ‘Takes a Moment’ is een zachte bossa nova, zo weggelopen uit de sixties. Afsluiter ‘On My Way’ neemt je mee naar Broadway op een jazzy wals.

Harry Allen heeft hiermee nieuwe klassiekers neergezet, die zijn talent in de verf zetten. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

De compilatie ‘Space Station Vol. 5’ is een tijdloze selectie van deep ambient muziek, die gecreëerd werd voor meditatie en zielsreizen. Ze werd digitaal uitgebracht op 16 juni jl. Ze brengt je een grote stap dichter bij de sterren, zodat je de onuitsprekelijke schoonheid, euforie, diepe dankbaarheid en liefde kan ervaren voor het immense geschenk dat onze moederplaneet is. Op de cover zie onze zon, onze levensbrenger.

Bereid je voor op 15 tracks die je een gevoel van warm en licht zwevend door oneindigheid en gewichtloosheid geven. Alle tracks zijn geselecteerd door Lemongrass en gepresenteerd op het Lemongrassmusic label. Zo kan je dus echt in de ruimte wanen.

Patrick Van de Wiele (4)

Pianist, componist en arrangeur Antonio Adolfo volg ik al jaren. Zo heb ik reeds 5 cd’s van hem besproken voor een andere site. Zelf heeft hij er al meer dan 25 als leider opgenomen. Zo focuste hij zich in het verleden op componisten zoals Antonio Carlos Jobim (2021), Milton Nascimento (2020) enz. Dit jaar bestaat de bossa nova 65 jaar, maar nog steeds klinkt die sprankelend! Op deze nieuwe cd legt Antonio de focus op twee componisten van dat genre, nl. Carlos Lyra en Roberto Menescal. Antonio is al meer dan 60 jaar actief, heeft meermaals een Latin Grammy Award gewonnen, en is een internationaal erkend Braziliaans artiest. Meer dan 200 van zijn originele composities werden gecoverd door artiesten zoals Sergio Mendes, Earl Klugh, Herb Alpert, Stevie Wonder en Dionne Warwick. Antonio beschouwt zanger & componist Carlos Lyra als zijn muzikale mentor en peetvader. Hij ontmoette hem voor het eerst in 1963. Er staan dan ook 5 tracks van Lyra op deze cd. De overige 5 zijn afkomstig van Roberto Menescal, ook een pionier van dat genre. Deze cd werd opgenomen in Brazilië samen met musici Lula Galvao (gitaar), Jorge Helder (bas), Rafael Barata (drums & percussie), Dada Costa (percussie), Jesse Sadoc (trompet & beugel), Danilo Sinna (sax), Marcelo Martins (sax & fluit) en Rafael Rocha (trombone). De songs werden instrumentaal uitgevoerd en de cd opent met ‘Coisa Mais Linda’ van Lyra, waarna ‘Samba Do Carioca’ (ook van Lyra) volgt. ‘Bye Bye Brasil’ van Menescal werd ooit gecomponeerd voor de gelijknamige film uit 1980, gevolgd door zijn bekende ‘O Barquinho’, dat ook al duizenden keren moet gecoverd zijn. ‘Maria Moita’ is een samba van Lyra, en ‘Tete’ (Menescal) is een romantische samba-cançao, een Braziliaanse bolero. De ‘Marcha Da Quarta-Feira De Cinzas’ (Lyra) reflecteert melancholie, waarna het opgewekte ‘Rio’ (Menescal) volgt. ‘Nos E O Mar’ is een romantische bossa van Menescal, en afsluiter ‘Sabe Voce’ van Lyra laat je weerom zachtjes mee wiegen. Antonio’s elegant pianowerk en complexe arrangementen zijn beïnvloed door bebop, soul en West Coast jazz. Dit is dan ook weerom een mooi eerbetoon aan twee legendarische componisten. Een aanrader!

Patrick Van de Wiele (4)

Vanuit San Francisco bereikt mij de nieuwe cd van pianiste, fluitiste en zangeres Gaea Schell. Ze komt oorspronkelijk uit Alberta, maar heeft in Portland, NYC, San Diego en ook in LA gewoond. Terwijl de meeste mensen tijdens de pandemie thuis bleven, reisde Gaea naar Mexico, om daar Cubaanse muziek te spelen met een Son groep, er tevens Spaans leerde en zeeschildpadden losliet. Ze reisde ook naar Florence in Italië om daar opera te studeren, maakte haar Master in compositie af in Vermont, won een “Chamber Music America” beurs om met pianist Benny Green samen te werken en speelde met een groep in West Cuba. Een bezige bij dus! Gaea trad voorheen ook al op aan de zijde van Bobby Watson, Earl Palmer, Clare Fischer Big Band en wijlen Richie Cole. Al dat samen leidde tot deze nieuwe (en haar derde) cd, maar daarop voornamelijk Latin jazz. Daarnaast krijg je een originele track, en 3 nieuwe versies uit het Great American Songbook. Gaea wordt hier bijgetreden door Jordan Samuels op gitaar, John Wiitala op bas, Greg Wyser-Pratte op drums, Carlos Caro op percussie en Marco Diaz op trompet en piano.

De meeste van de tracks werden geïnspireerd door haar apprecitatie van de natuur en reflecteren haar voorliefde voor Latin, evenals haar klassieke training en bebop. ‘Cava dell'Isola’ opent in een Latin ritme, en is vernoemd naar een strand nabij Napels, waarna ‘Sweet & Lovely’ een herbewerking is van deze klassieker. ‘Forio Rain’ is een herinnering aan een zachte regenbui die op het eiland Ischia in Italië viel, terwijl ze met de opgewekte Latin jazz van ‘El Picacho’ in duet gaat met trompettist Marco Diaz. Vervolgens hoor je haar zingen op de romantische klassieker ‘It Had to Be You’, gevolgd door de zacht heupwiegende bossa nova ‘Summer Sea’. ‘In Your Own Sweet Way’ is een track van Dave Brubeck, waarop zij tekst schreef voor haar vriend. ‘Luna Plateada’ klinkt sensueel, waarna ‘Danza Nocturna de Flores’ een contemplatie op piano is. Terug dan naar Latin jazz met ‘Un Sueño de la Noche’, gevolgd door de traditionele en swingende jazzafsluiter ‘Perplexity’. Ik verkies echter haar Latin jazz. Misschien iets voor u?

Patrick Van de Wiele (4)

De Amerikaanse gitarist Dallas David Ochoa is mij totaal onbekend. Deze singer-songwriter & gitarist brengt atmosferische gitaarmelodieën en indie rock, maar delft tegelijk in muzikale genres zoals cineastische instrumentalen tot funkrock. Hij wordt vergeleken met de klanken van Prince, Chris Spheeris, Dave Matthews, Mike Patton en Frank Zappa. Dallas heeft al op heel wat festivalpodia in zijn thuisland gestaan, en zijn muziek was al te horen op NBC, SiriusXM enz. Hij speelt zowel solo als met zijn band, het Dallas David Ochoa Trio. Voor deze nieuwe digitale EP componeerde hij alle tracks zelf, en liet ze produceren door Cass Anawaty. Je kan zijn muziek onderbrengen bij akoestische en contemporary instrumentaal.

Patrick Van de Wiele (3½)

De Franse artiest Christophe Goze, die nu in Barcelona leeft, is hier al verschillende malen de revue gepasseerd. Voor zijn nieuwste album, dat enkel digitaal verschijnt, had hij 2 ideeën. Ten eerste wou hij aan de luisteraars tonen hoe hij songs produceert. Wanneer hij de jazzy gitaar en de chill-out & lounge sound verwijderde, klonk de jazzy track echt lounge. Zo kwam hij op het idee om het instrumentaal uit te brengen. Ten tweede kreeg hij het idee om andere mensen uit te nodigen erop mee te spelen. In zijn eigen woorden was dat: "Enjoy some of my most known tracks as instrumental versions, featuring beats and sounds that complement and enhance the original track. The tracks have been remixed for that purpose exposing some of my lounge & downtempo producer secrets & skills. Without my lead guitars the music reveals even more of its chill & relaxing feel accompanied perfectly by candlelight and red wine.” En het beviel hem zo dat hij nu al denkt aan een opvolger!

Uiteraard speelde hij zelf gitaar, keyboards, en liet zich bijstaan door Curtis Lyons Jr., Matthieu Rabatte en Laurent Faucheux op drums, en door Roberto Briot op bas. Christophe componeerde alle tracks, behalve een, arrangeerde, produceerde en mixte alles zelf. ‘Mourir d’aimer’ is uiteraard een cover van Charles Aznavour.

Instrumentale chill-out die je een ontspannen gevoel bezorgt! Om van te genieten met een cocktail!

Patrick Van de Wiele (4)