KERST IN VLAANDEREN – EDITIE DENDERMONDE
Onze-Lieve-Vrouwe van Zwijvekekerk - Boonwijk Dendermonde, 27 december 2023.
Nadat eerder deze kerstperiode kerken in Antwerpen, Hasselt en Oostende het decor waren van de kerstshow ‘Kerst in Vlaanderen’, was gisteravond dat de beurt aan St. Gillis-Dendermonde. Ja, er werd immers per provincie telkens een show ingericht, en vanavond heeft de laatste in dat rijtje plaats in Grimbergen. Het is overigens de tweede keer dat deze concerttournee doorheen onze 5 Vlaamse provincies trekt, en het programma is van internationale kwaliteit!
De Onze-Lieve-Vrouwe van Zwijvekekerk zat bijna vol, toen gastvrouw Ziva de show opende met een cover van Whitney Houston’s ‘The Greatest Love of All’. Achter haar hadden de leden van The New Bis Band plaats genomen, en dat orkest bestond uit een bassist, 2 koperblazers, een gitarist, een drummer, een keyboardspeler en 2 achtergrondzangeressen. De Vlaamse zangeres Lissa Lewis was de eerste die aan bod kwam met 2 Nederlandstalige nummers.
Daarna schakelde ze over op de kerstsong ‘Have Yourself a Merry Little Christmas’, om vervolgens samen met Michael Lanzo een Nederlandstalige versie van het mooie kerstduet ‘Winter Wonderland’ te brengen. Lanzo maakt deel uit van het vocale trio Tri Voci, samen met Sven De Gendt en Jan Wuytens. Zij kozen voor een mooie cover van Josh Groban’s licht klassieke ‘You Raise Me Up, waarna ze het nummer ‘Your Love’ van filmcomponist Ennio Morricone zongen. Daarna gingen ze terug de licht klassieke toer op met een cover van Helmut Lotti’s ‘Tiritomba’. Dart werd meteen een meezinger in de zaal. De Zuid-Afrikaanse ster Nádine heb ik vroeger al aan het werk gezien, en ze loont echt de moeite! Ze ging in duet met de leden van Tri Voci op Elton John’s ‘Can You Feel the Love Tonight’ uit de Disney film ‘The Lion King’, waarna ze solo de kerstsong ‘Merry Christmas Everyone’ van Shakin’ Stevens bracht. Nádine vertelde ons dat ze graag naar België komt, want met Kerstmis is het in Zuid-Afrika maar liefst 40° warm! Daarna koos ze voor de kerstballade ‘This Time I Know It’s for Real’. Ze wist ook te verklappen dat er in haar thuisland maar liefst 11 verschillende talen gesproken worden, maar dat ze ook al enkele woorden Vlaams opgepikt heeft. De kerstklassieker ‘Mary’s Boy Child’ werd de volgende track, gevolgd door het duet ‘Perhaps Love’ met Jan Wuytens. Sven De Gendt trad daarna solo aan met een klassiek nummer. En net voor de pauze zette The New Bis Band samen met de 2 achtergrondzangeressen Mariah Carey’s ‘All I Want for Christmas Is You’ in.
Deel 2 werd geopend door gastvrouw Ziva met een kerstliedje, dat op handgeklap onthaald werd. Michael Lanzo koos voor een intieme uitvoering van Gounod’s ‘Ave Maria’, waarna hij gezelschap kreeg van de 2 andere leden van Tri Voci voor het uptemponummer ‘Funiculi Funicula’. Jan Wuytens bleef op het podium staan en samen met Lissa Lewis zongen ze het prachtige ‘The Prayer’ van componist/producer David Foster. Dit fantastisch nummer dat voor het eerst door Celine Dion samen met Josh Groban , en later met Andrea Bocelli vertolkt werd, wordt half in het Engels, en half in het Italiaans gezongen. Het kon rekenen op een daverend applaus. Lissa vertelde ons daarna dat ze ook in Het Witte Paard in Blankenberge optreedt en dat ze door Jacky Lafon aangezocht werd om ‘La vie en rose’ te vertolken. Het is immers 60 jaar geleden dat Edith Piaf overleed. Ze werd daarbij enkel begeleid door de keyboardspeler, maar kon weerom rekenen op een daverend applaus. Ook wist ze te zeggen dat haar favoriete kerstsong ‘The Christmas Song’ is, oorspronkelijk van Nat King Cole, maar ook bekend in de versie van The Carpenters. En dat nummer zong ze dan ook. Nadien ging ze in duet met onze Vlaamse crooner Yannick Bovy op de kerstklassieker ‘White Christmas’. Die twee hadden niks dan lof voor mekaar.
Yannick zei dat hij een beetje verkouden was, en koos daarna voor Michael Bublé’s ‘It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas’. Hij verklapte tevens dat de favoriete kerstsong van zijn oudste (3 jarige) dochter ‘Holly Jolly Christmas’ is en zong die voor ons. Hijzelf heeft geen goede voornemens, want hij kan dat toch niet volhouden, maar wees er eens te meer erop dat je in het moment (het heden) moet leven. Zijn nieuwste single ‘Happy New Year Old Friend’, een cover van Richard Marx was de volgende song, waarna hij de bandleden van The New Bis Band aan ons voorstelde. Yannick ziet dezer dagen zijn gezin niet veel, en Chris Rea’s opgewekte ‘Driving Home for Christmas’ stond daarbij symbolisch. Aansluitend ging hij in duet met Nádine op ‘Let it Snow, Let it Snow, Let it Snow’. Zij koos daarna voor een Afrikaans liedje, gevolgd door Wham!’s wereldhit ‘Last Christmas’. Daarbij liep ze de zaal in, terwijl het publiek met de handen in de lucht zwaaide. ‘Adeste Fidelis’ werd het volgende kerstliedje, deze keer deels in het Nederlands gebracht door Tri Voci, wat ook kon rekenen op daverend applaus. Vervolgens nodigde Lissa Lewis de 2 achtergrondzangeressen op de voorgrond uit om samen a capella ‘Silent Night’ te zingen. En aansluitend traden allen samen aan voor de finale, en dat werd ‘Do They Know It’s Christmas’ van Band Aid. De zaal klapte mee op het ritme en “Feed the World” werd meegezongen. Als bonus kregen we nog ‘Feliz Navidad’ dat door iedereen al rechtstaande meegezongen werd.
Het was een prachtig concert geweest, en ik was blij dat ik dit weer kon meemaken! Een prachtig en warm initiatief, dat ik zeker kan aanbevelen!
Met dank aan
KERST IN VLAANDEREN
Patrick Van de Wiele
LOLA McQUEEN & THE QUEENS
Kursaal Oostende, 22 december 2023.
Afgelopen vrijdagavond was het Oostendse Kursaal het toneel van de grootste Drag Queen show ooit in België voorgesteld. Lola McQueen is bij het grote publiek al bekend door deelname aan ‘Belgium’s Got Talent’ en VTM’s ‘Make Up Your Mind’. In het eerste programma wist ze zelfs een “golden buzzer” te versieren. En in het tweede trad ze aan als jurylid. Drag Queen shows zijn de laatste tijd erg populair, denk maar aan de internationale ‘RuPaul’s Drag Race’.
Er was echter weinig volk komen opdagen voor deze show die door 2 Drag Queens aangekondigd werd vol glitter, glamour en entertainment. Links van het podium stond een gebarentolk voor doven en slechthorenden. Niet minder dan 8 dansers van Haus of Grace openden de vertoning op pompende dancemuziek. Miss Travestie 2018, Fhara Day, bracht aansluitend in een groene outfit, een aanstekelijke Spaanstalige medley van ‘Volare’, ‘Baila Me’ en ‘Bamboleo’. En daarna kwam Lola zelf op voor ‘A Million Dreams’, gevolgd door een daverende nineties dancemedley van o.a. ‘Show Me Love’, begeleid door 4 dansers. Vervolgens lachten we met een ludieke voorstelling waarbij op de tonen van Mariah Carey’s ‘Without You’ een worsteling ontstond tussen een Drag Queen en een kuisvrouw, die tussenbeide kwam. En Lola keerde terug met 2 dansers om een stomende rock ‘n’ roll medley neer te zetten, met ‘We Will Rock You’, ‘I Love Rock ‘n’ Roll’, ‘I Was Made for Loving You’ en ‘Living on a Prayer’. Maar wijlen Whitney Houston mocht ook niet ontbreken, en danceversies van haar hits zoals ‘I’m Every Woman’, ‘I Wanna Dance with Somebody’, ‘The Greatest Love of All’ en ‘It’s not Right, but it’s OK’ weerklonken door de zaal. Nikky Grace bracht ons, samen met 2 dansers, vervolgens terug naar de eighties, en liet bekende hits horen zoals Olivia Newton John’s ‘Physical’, Pointer Sisters’ ‘I’m so Excited’ en Michael Sembello’s ‘Maniac’. Aansluitend bracht Lola een rustpunt met Mariah Carey’s ‘All I Want for Christmas Is You’. Een geslaagde Cubaanse versie van ‘Proud Mary’ werd dan ‘Proud Maria’ met als tekst “left a good job in Havana, working for Fidel every night and day”. Toen we richting pauze gingen werd disco uit de kast gehaald door 4 Drag Queens + 2 dansers, en dat op tonen van ‘It’s Raining Men’, waarbij ze een deel van hun rok afrukten, gevolgd door ‘Born to Be Alive’.
Deel 2 opende met 3 Drag Queens en 4 dansers die de danceversie van de klassieke hit ‘Con Te Partiro’ brachten, met Madonna’s ‘Vogue’ daarachter. Een andere medley volgde daarop met ‘Ne partez pas sans moi’, ‘Après toi’, ‘Puppet on a String’, ‘Fly on the Wings of Love’, ‘Take Me to Your Heaven’, ‘Waterloo’ en Dana International’s ‘Diva’. Joanne Grace liet de girlpower voorop komen met ‘Diamonds Are Forever’, ‘Diamonds Are a Girl’s Best Friend’, ‘Material Girl’ en Beyoncé’s ‘Single Ladies’. Maar het strijdlied van de LGBTQ+ community mocht uiteraard niet ontbreken en Gloria Gaynor’s ‘I Will Survive’ kwam aan de beurt, gevolgd door CeCe Peniston’s ‘Finally’. Vervolgens namen 3 nonnen plaats op het podium en zongen een medley van ‘I Will Follow Him’, ‘Oh Maria’ en ‘Shout’. Een andere Drag Queen daalde de trappen af en kwam de zaal ingewandeld op een Nederlandstalige medley met o.a. ‘Laat me’ en ‘Heb je even voor mij’. Dit bracht ambiance in de zaal, en het publiek zong mee. Lola vertelde ons dat de volgende song een heel speciale betekenis voor haar had, ze bedankte haar zesjarig petekind (die haar hier voor de eerste maal zag optreden), haar zesentachtigjarige oma en haar ouders voor de steun. De ballade ‘You Got a Friend’ werd een emotioneel moment. Daarna stond de songs van Cher in de belangstelling, zoals ‘Love after Love’ en ‘Strong Enough’, waarop die Drag Queen ook de trappen afdaalde en de zaal introk. Dat leidde tot handgeklap. “Vogueing” is een stijl en Nikky Grace gooide haar kleed af te midden van 4 dansers. Tijdens de Bonnie Tyler powerballade ‘Total Eclipse of the Heart’ werd Drag Queen Danity onderbroken door een Dj die haar deed opnieuw beginnen, en ze kreeg assistentie van Lexi, waarna een ludieke worsteling volgde. Queensongs kwamen terug met ‘Don’t Stop Me Now’, ‘Another One Bites the Dust’ en Freddie Mercury’s ‘Living on My Own’. De volgende track werd ‘I Had a Dream…’, waarna het doek plots dicht ging, maar de muziek verder denderde.
En toen was het tijd voor de finale, waarbij alles uit de kast gehaald werd op de discotonen van ‘Le Freak’, ‘I’m Coming Out’, ‘Lady Marmelade’ ‘Dirty Old Man’, ‘I’m Every Woman’ en ‘We Are Family’. Tenslotte werden de Drag Queens voorgesteld, evenals de dansers.
Het was een leuke show geweest, waarbij vooral de mooie kleren en outfits voor bewondering zorgden. En uiteraard de bekende hits en bijbehorende danspasjes die het geheel afronden. Een show die ondanks vele tegenkantingen toch kon geapprecieerd worden!
Met dank aan
SHOW-TIME
Patrick Van de Wiele
AXELLE RED - A VERY SPECIAL CHRISTMAS
Concertgebouw Brugge, 17 december 2023.
Hoewel ze werd geboren in februari is Axelle Red diep vanbinnen altijd een kerstkind geweest. Van jongs af was ze al dol op de magie van kerst, de boom, de lichtjes, de versieringen, de ambiance en - dat spreekt vanzelf - de kerstliedjes, die ze steevast associeerde met een gevoel van menselijke warmte, verzoening en verbondenheid.
Al tweemaal had ik gepland om haar kerstshow bij te wonen, maar door Corona en andere problemen, was dat tot nu toe niet gelukt. Voor een quasi volle zaal kwam ze met zo’n 20 minuten vertraging het podium opgewandeld. Tegelijkertijd hadden de bandleden plaatsgenomen, en dat waren 2 koperblazers, 2 keyboardspelers, een gitarist, een bassist, een drummer en 2 achtergrondvocalisten. De kerstklassieker ‘White Christmas’ werd door haar ingezet, getooid in een lange, witte mantel. Tussen zorgde ze voor een stukje Franstalige tekst. Daarna volgde een soulnummer, want de kerstsongs werden gebracht in een soulsfeer. Dat nummer ging uiteraard over Kerst, waarna nog een soulvolle track over Kerst volgde. Stevie Wonder’s ‘What Christmas Means to Me’ kwam ook aan de beurt, waarop Axelle haar mantel uitdeed, en tevoorschijn kwam in een mauve kleedje. Ze verkondigde wat we dus al wisten, dat ze gek is op alles wat met Kerst te maken heeft. ‘Let it Snow, Let it Snow, Let it Snow’ kwam eraan met tussenin stukjes Franstalige tekst.
Axelle verklapte ons dat haar favoriete personage Rudoph is, het rendier met zijn rode neus, dat gepest werd door de andere rendieren, tot hij op Kerstavond door de Kerstman gevraagd wordt om zijn slee te trekken. Gek genoeg, is dit ook mijn favoriete kersticoon, waar ik al jaren een verzameling van bijeen spaar! En de bijbehorende swingende song ‘Rudolph, the Red-Nosed Reindeer’ volgde. Daarna nam ze ons mee op een ‘Sleigh Ride’, gevolgd door haar soulnummer ‘Brand New Christmas’, met de tekst “We need another Jesus. We need a Brand New Christmas”, met een saxosolo erin.
Toen verdween ze even van het podium, en keerde terug in een grijs/rood jurkje. Ze vertelde ons dat Kerst ook staat voor alle contrasten in het leven, kleine oorlogjes die we dagelijks beleven, en sprak over het sprookje van het meisje met de zwavelstokjes. Een Franstalig nummer over Noël volgde daarop, waarna de klassieker ‘My Favorite Things’ uit ‘The Sound of Music’ aan bod kwam, met een mooie trompetsolo. Toen ging Axelle in duet met haar dochter op ‘The Christmas Song (Chestnuts Roasting on an Open Fire)’, en aansluitend vertelde ze ons dat ze een lange bucket list heeft, waarop allerlei dingen staan die ze nog wil doen. Ze raadde aan iedereen aan om dat ook te doen, terwijl haar 2 overige dochters op de scène kwamen. Samen met hen zong ze ‘Santa Baby’ van Eartha Kitt, en voegde daar nog een ander duet met haar ene dochter aan toe. Het soulnummer ‘Who Took the Merry out of Christmas’ werd de volgende track, gevolgd door de gospelsong ‘Go Tell it on the Mountain’. Het publiek veerde rechtop en bleef rechtstaan voor haar Franstalige hit ‘Ma prière’.
En plots verdween iedereen van het podium. Maar we verwachtten nog meer moois, dat er ook kwam. Axelle verscheen opnieuw in een zwarte outfit, en nam plaats achter het keyboard. Daar speelde ze solo en zong ‘Parce que c’est toi’. Nog meer Franstalig werk sloot daarbij aan met ‘C’est My Life, c’est ma vie’. En tijdens de Franstalige hit ‘Sensualité’ rechtte de zaal zich opnieuw, gevolgd door ‘Le monde tourne mal’. Tijdens deze dikke hit, gaven de 2 keybardspelers een solo, en de saxspeler deed dat ook. Mooi! John Lennon’s ‘Happy X-Mas (War Is over)’ werd gecoverd, en de zaal zong uit volle borst mee. Axelle moedigde ons aan door te zeggen: “een beetje luider, I Know They Can Hear Us”.
En toen was de voorstelling plots voorbij, en de bandleden werden voorgesteld.
Axelle had ons dus een mengeling voorgeschoteld van haar eigen favoriete kerstsongs, afgewisseld met enkele van haar eigen hits. Het was een leuk concert geweest, eentje om de kerstsfeer in het overvolle Brugge nog wat meer in de verf te zetten.
Met dank aan
CONCERTEVENTS
Patrick Van de Wiele
A CHRISTMAS CAROL
Capitole Gent, 15 december 2023.
Ik keek er al enkele maanden naar uit, maar afgelopen vrijdagavond was het zover. De try-out van de volledig nieuwe Vlaamse musical ‘A Christmas Carol’, gebaseerd op het werk van Charles Dickens, stond op mijn programma. Alhoewel de première eigenlijk maar voorzien was voor de dag erna, kregen we in een bijna volle zaal te horen dat deze opvoering opgenomen werd voor Proximus Pickx+ Tv, en tijdens de kerstvakantie daar te zien zou zijn.
We verplaatsten ons naar het Londen van 1843, waar de vrekkige Ebenezer Scrooge, leeft en zijn bank runt. Hij leeft enkel voor het geld, is allergisch aan Kerstmis, en roept: “De wereld is koud, maar ik ben kouder”. Kerstmis is voor hem dikke onzin, hij moet van al die liefdadigheid niet weten, want ik citeer “het is de smerigste uitvinding van de mens”. Maar op kerstavond stemt hij onwillig erin toe om zijn boekhouder Bob Cratchit een vrije dag te geven, zodat die Kerstmis kan vieren met zijn gezin. Scrooge krijgt diezelfde avond het bezoek van de geest van zijn vroegere zakenpartner Jacob Marley. Die waarschuwt hem als rusteloos, ronddwalend spook voor zijn lot, indien hij zijn leven niet verandert. Ook de Geesten van Voorbije Kerstmis, Kerstmis Nu en Toekomstig Kerstmis passeren nog de revue bij Scrooge. Zijn brengen een ludieke sfeer op het podium, zingen en dansen erop los.
Wegens een technisch probleem moesten we even op het vervolg wachten, maar dat was vlug gefikst.
Om 1 uur ’s nachts liet de Geest van het verleden hem zijn verleden zien: op school, tijdens zijn eerste baan, toen hij Belle leerde kennen, maar haar liet vallen voor het geld. Daarna was het om 2 uur de beurt aan de Geest van het heden, die zijn onwetendheid en behoefte aan de kaak stelde. En toen was het tijd voor de pauze.
Een half uurtje later stonden de 3 geesten weerom te zingen en te dansen en met de handen te zwaaien. De Geest van Toekomstig Kerstmis liet hem vervolgens de dood van de zoon van boekhouder Bob zien, en Scrooge beseft dat hij een slecht mens was. Deze levensles zorgde ervoor dat hij zijn lesje geleerd had, en hij zag zijn eigen dood en graf. De geest van Marley werd aansluitend aangesteld als geest van het hiernamaals, en Scrooge, wel die veranderde in een vrijgevige goedzak en zong dat luidop. Op straat ontmoette hij Belle, die nu een gezin had. Scrooge had spijt van zijn geldzucht, en zegt: “vroeger hadden we tijd, nu enkel spijt”. Hij koopt een reuzenkalkoen voor het gezin van boekhouder Bob. Tenslotte zit de job van de 4 geesten erop, en dat bezingen ze dan ook in de finale.
Deze kerstklassieker werd geschreven en geregisseerd door Stany Crets, dier de nodige humor in voorzag, en de hoofdrol van Ebenezer Scrooge werd glansrijk door Lukas Van den Eynde gespeeld. Maar de overige castleden deden ook hun uiterste best.
Producent Deep Bridge pakte uit met zeer leuk nieuws. Gezien de aanhoudende vraag naar tickets, worden er extra shows voorzien in Gent (2 januari 2024), Hasselt (5 januari) en tijdens de krokusvakantie in Antwerpen (17 en 18 februari).
Tickets & info: www.deepbridge.be.
Gaat dat dus zien!
Met dank aan:
House of Entertainment
Dee Bridge
Patrick Van de Wiele
YANNICK BOVY – A SWINGING CHRISTMAS
OWLA Brugge, 14 december 2023.
Gisteravond gaf onze Vlaamse Michael Bublé, crooner Yannick Bovy, het beste van zichzelf in een swingende Kerstshow in de voormalige OWLA kapel in centrum Brugge. Misschien iets te vroeg denkt u? Neen, want hij opende met ‘It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas’, en dat is waar ook. Binnen 10 dagen zijn we immers zo ver.
Achter hem stond een zeer mooi kerstdecor opgesteld met videoschermen waarop de sneeuw naar beneden dwarrelde. De band had ook plaats genomen, en bestond uit een drummer, een bassist, een gitarist (die ook mondharmonica speelde) en een pianist. Yannick vertelde ons dat dit concert live opgenomen werd door Proximus om op 24 december as. uitgezonden te worden op Pickx+ Tv. En het moest zoals het een live optreden betaamt, liefst in 1 ruk opgenomen worden.
Na die opening schakelde hij onmiddellijk over naar ‘It’s the Most Wonderful Time of the Year’, dat we vooral kennen van Andy Williams. Aansluitend stelde hij de bandleden voor, waarna hij ons vertelde dat songs die de kerstsfeer uitmaken vooral uit het Great American Songbook geplukt zijn. Denk daarbij aan crooners uit The Rat Pack, zoals Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis Jr. Yannick zei ons dat we meer moeten leven in het nu, in het moment zelf, en niet in het verleden blijven hangen, of aan de toekomst denken. Dat is een wijze raad, die ik ook al via de boeken van Eckhart Tolle en in de yogameditatie oppikte, maar die we geneigd zijn om te vergeten.
Dan was het tijd voor zijn nieuwste single, en dat is de ontspannen ballade ‘Happy New Year, Old Friend’, overigens een cover van Richard Marx. Met het woordje “padoubalou” vroeg hij het publiek om mee te zingen op de intro van de klassieker ‘White Christmas’, en de zaal klapte mee. “En het blijft sneeuwen” zei hij met uiteraard ‘Let it Snow, Let it Snow, Let it Snow’. ‘Holly Jolly Christmas’ volgde daarna, een cover van Michael Bublé.
Yannick vertelde ons dat hij een gelukzak is met zijn leuk gezinnetje, waarin hij onlangs een tweede baby verwelkomde. En toen was het tijd voor David Foster’s ‘Grown-Up Christmas List’, een song van deze superproducer, die ik nog niet kende. Die bevatte een hoopvolle boodschap voor de wereld, waarin nog steeds oorlog woedt.
Met ‘Fly Me to the Moon’ waren we in het croonertijdperk beland, overigens is dit de eerste song die ooit op de maan te horen was, tijdens de missie van Apollo 11 in juli 1969. Daarna kwam ‘I’ve Got You Under My Skin’, ook al zo’n overbekend nummer, met een gitaarsolo erin. En ‘You Make Me Feel So Young’ volgde daarop.
Jaren geleden bracht Yannick een cd uit, met daarop, naast covers, ook originele tracks. ‘Hij koos daaruit ‘Wherever You Are’, gevolgd door het reggae-achtige ‘She Don’t Know it’ uit diezelfde cd. Terug dan naar The Rat Pack met Sinatra’s ‘Come Fly With Me’, om over te stappen op ‘When You’re Smiling’.
Af en toe kiest Yannick voor een welgekende popsong, om die vervolgens in swingstijl om te vormen. En dat werd deze avond Michael Jackson’s ‘Billie Jean’. Daarna nodigde hij de zaal uit om ‘Volare’ mee te zingen, wat ook prompt gebeurde. En die song werd verweven tot een medley met Dean Martin’s ‘On an Evening in Roma’.
In 1989 was Yannick 3 jaar oud, en had zijn vader een Nederlandstalige song geschreven ,die hij omgevormd had tot een eigen swingende kerstsong. Dat werd dus ‘If Only for Christmas Time’.
Het einde was nabij, maar niet voordat hij Chris Rea’s ‘Driving Home for Christmas’ op ons losliet. En met ‘Perfect’ van Fairground Attraction vervolgde hij. Yannick is in eerste instantie een coverartiest en met de bekende hit ‘Can’t Take My Eyes Off You’ ging hij verder. Maar toen was het tijd om afscheid te nemen, en dat deed hij met de Charlie Chaplin hit ‘Smile, die al ontelbare malen gecoverd is. “Deze song tovert een glimlach op jullie gezicht”, zo zei hij. “En dat maakt goeie stoffen in de hersenen los.” Er was ook plaats voor een harmonicasolo, en weerom wees Yannick ons erop dat we in het moment moeten leven en veel lachen in 2204!
Dit was een prachtig intiem (en eenmalig) concert geweest, dat veel te vlug voorbij was gegaan. Yannick in zijin eigen woorden: “Kerstmis is sowieso al mijn favoriete tijd van het jaar en er is niets fijner om dit samen met mijn muzikanten te kunnen vieren."
Kortom een prachtig optreden dat naar meer smaakte. Yannick bewees hiermee eens te meer dat hij een internationale uitstraling verdient, getuige daarvan zijn talrijke tv-shows in Duitsland, Oostenrijk en Polen.
Binnenkort zie ik hem ook nog eens aan het werk tijdens ‘Kerst in Vlaanderen’, en misschien komt er ook een interview aan. Wees er dus bij!
Met dank aan
HOUSE OF ENTERTAINMENT
OWLA
Patrick Van de Wiele
WHITNEY – A TRIBUTE BY GLENNIS GRACE
Kursaal Oostende, 18 november 2023.
Al enkele jaren zat ik ongeduldig te wachten op het eerbetoon dat de Nederlandse zangeres Glennis Grace naar ons land zou brengen. Ik wist immers dat ze in haar thuisland ermee rondtoerde, en dat ze zelfs in 2018 in de USA ermee deelgenomen had aan ‘America’s Got Talent’. Afgelopen zaterdag was het eindelijk zo ver, maar de volle zaal moest wel een half uurtje wachten vooraleer ze eraan begon.
Een keyboard zette de toon en Glennis, die van achter de coulissen zong, viel op een trage manier bij tot we ‘Love Will Save the Day’ herkenden. Twee keyboardspelers, een keyboardspeler die ook bas speelde, een gitarist, een drummer en 3 achtergrondvocalisten vulden het podium. Daarna kwam ze op en versnelde naar ‘How Will I Know’, waarbij de zaal recht veerde. Vervolgens ging het tempo even naar beneden voor het mooie ‘Saving All My Love for You’. Toen werd het tijd om te dansen met ‘It’s not Right, but it’s Okay’, gevolgd door een van Glennis’ favoriete nummers, en dat werd ‘Didn’t We Almost Have it All’.
“Ik moet een jaar of 9 geweest zijn” vertelde ze ons “toen deze hit er was”. Die hit werd de mooie ballade ‘All the Man I Need’, waarin de originele sax partij van Kenny G vervangen werd door gitaar. Die song werd wat lang uitgerekt tot de uptempo oldie ‘My Name Is not Susan’. Vervolgens gingen we slowen op de tonen van ‘Where Do Broken Hearts Go’ om verder te gaan met het reggae-achtige ‘My Love Is Your Love’, waarop het publiek rechtstond en het refrein begon mee te zingen. Daarbij riep Glennis een jonge vrouwelijke fan op het podium, die mocht meezingen. Bij het horen van het prachtige ‘I Have Nothing’ uit de soundtrack van de film ‘The Bodyguard’, ging de zaal uit de bol. Glennis vertelde ons tussendoor dat ze eventjes ziek geweest was, want in Nederland had iedereen de griep. Het was dus niet zo makkelijk om die hoge tonen te halen, maar ze deed het toch. En ‘Run to You’ volgde daarop. Het energieke ‘So Emotional’ volgde op haar vraag “ready to party?” met dito gitaarsolo. Glennis herinnerde zich nog goed dat ze ooit de videoclip op MTV gezien had, en het Chaka Khan vehikel ‘I’m Every Woman’ barste uit zijn voegen. Uiteraard danste iedereen weer mee, en Glennis kon rekenen op een staande ovatie. “Whitney’s legacy mag nooit verloren gaan” zei ze. “Vanaf mijn tienerjaren tot nu leer ik nog steeds van haar.” Daarop volgde een diepdoorleefde uitvoering van de prachtige ballade ‘The Greatest Love of All’. Ze kon achteraf rekenen op een minuten langdurende staande ovatie. En toen verdween ze even, maar aanhoudend “we want more” plus handgeklap zorgde ervoor dat ze terugkwam. Haar bisnummer werd een van Whitney’s allergrootste hits en dat werd uiteraard ‘I Will Always Love You’, waarbij het publiek haar rechtstaand stond te filmen. Een a capella intro leidde ons vervolgens tot het uptempo ‘I Wanna Dance With Somebody’ waarbij de zaal meeklapte op het ritme. Een waar dansfeest dat afsloot.
“Mag ik nog terugkomen?” vroeg Glennis toen, waarop wij volmondig ja antwoordden. De dag daarna stond ze immers op de planken van PlayZuid in Antwerpen.
Dit optreden (zonder pauze) was absoluut prachtig geweest, en Glennis beschikt over een krachtige stem, die het legaat van Whitney eer aandoet. Whitney is dus niet dood maar leeft, en haar haam is Glennis!
Met dank aan Concertevents
en aan House of Entertainment
Patrick Van de Wiele
THE EDGE OF HEAVEN
Play Zuid Antwerpen, 17 november 2023.
“A Tribute to George Michael”
Al tweemaal zag ik onze landgenoot Ivann Vermeer bezig met zijn George Michael Tribute, en ik moet bekennen dat ik er telkens van gesmuld heb. Dus aarzelde ik geen seconde om hem een derde maal aan het werk te zien, nu in de nieuwe locatie Play Zuid (de vroegere Zuiderkroon) in Antwerpen.
Voor een quasi volle zaal speelde een keyboard de intro van ‘Cowboys & Angels’, terwijl 3 dansers opgesteld stonden in de schaduw achter een scherm. Ivannn zelf was nog niet te zien, maar even later stond hij bovenaan een verlichte trap en daalde hij met zonnebril al zingend af. Aansluitend vertolkte hij ‘Prayin’ for Time’, geflankeerd door een band bestaande uit een saxofonist, een gitarist, een bassist, een drummer, een keyboardspeler, en een percussionist. Tijdens het swingende Wham! nummer (en de titel van dit tribute) ‘The Edge of Heaven’ kreeg Ivann gezelschap van 2 vrouwelijke achtergrondvocalisten plus die 3 dansers. Sommigen in het publiek begonnen spontaan recht te staan en mee te dansen, de sfeer zat er duidelijk goed in. Nog een Wham! song volgde, en dat werd ‘Everything She Wants’. Daarna vertelde Ivann ons dat hij het volgende nummer in een apart kleedje gestoken had, en al gauw weerklonk ‘Fast Love’, terwijl hij en zijn beide achtergrondzangeressen plaats genomen hadden op een barkruk. Mijn lievelingsnummer ‘Kissing a Fool’ werd aangekondigd als een song uit een rokerige jazzclub, waarbij de 3 dansers nonchalant afdaalden. Ik genoot met volle teugen.
“George heeft maar enkele songs gecoverd” vertelde Ivann, maar Bonnie Raitt’s ‘I Can’t Make You Love Me’ is er één van. Dat werd een doorleefde vertolking, en even later verdween hij voor een kledingwissel. Na de intro van ‘Father Figure’ zagen we hem terug terwijl de 3 dansers aan acrobatie deden. Vervolgens zette een akoestische gitaar ‘Faith’ in en de zaal veerde recht. “Do you want more?” vroeg hij en uiteraard wilden we dat. Een langgerekte saxofoonsolo vormde de intro tot het meesterwerk ‘Careless Whisper’, waarna Ivann bijna a capella inviel, om daarna de song tot zijn volle recht te laten komen. En toen was het al tijd voor de pauze!
Een half uurtje later werden we opgeschrikt door politiesirenes, terwijl Ivann en de crew in politie-uniformen opdaagden, en je wist dat ‘Outside’ er aan te komen zat. Dat werd uiteraard dansen geblazen!
Aansluitend volgde ‘Amazing’, waarbij de dansers opnieuw aan acrobatie deden. En toen kondigde Ivann ons aan dat George veel ups-and-downs in zijn leven gehad had, maar dat die downs voor mooie liedjes gezorgd hadden. ‘One More Try’ volgde aldus, enkel geruggesteund door 2 keyboards en de 2 achtergrondzangeressen. Ik had er al een tijdje zitten opwachten, maar daarna was de doorleefde ballade ‘Jesus to a Child’ aan de beurt, waarbij Ivann in een sofa zat, en 2 dansers errond dwarrelden. George schreef dit lied indertijd na de dood van zijn geliefde, die overleed aan AIDS. Een akoestische gitaar zorgde voor de begeleiding. En toen moest iedereen “up”, want het was “time to party”. De medley en dubbele cover ‘Killer/Papa Was a Rollin’ Stone’ schalde door de zaal en ja iedereen stond te dansen. Vervolgens ging het tempo naar beneden voor de Elton John cover ‘Don’t Let the Sun Go Down on Me’, waarna Ivann riep “let’s have a party!”. Op de tonen van ‘Freedom’ gebeurde dat ook, en weerom danste het publiek mee. Vervolgens werden de bandleden voorgesteld. Ivann vertelde opnieuw dat in 1981 Wham! opgestart was, overigens zijn geboortejaar, en hun hit ‘I’m Your Man’ luidde enkele van hun meeste geliefde songs in. Dat ging over in ‘Freedom’ en de zaal danste lekker verder. Een volgende song werd dan ‘Wake Me up Before you Go Go’, waarna de 3 dansers ook voorgesteld werden.
“In 2024 staat er een tournee doorheen Nederland op stapel” kondigde Ivann aan, en op 10/12/2024 sta ik in de Lotto Arena!” Te noteren aldus in uw agenda.
De Queen cover ‘Somebody to Love’ werd de volgende track, waarna Ivann ons verklapte dat George een inspiratiebron voor hem geweest was. Tot slot zong hij een emotionele versie van de ballade ‘A Different Corner’, waarna foto’s en quotes van George geprojecteerd werden op een groot scherm.
Het concert was zo voorbij gevlogen, dat zette het gezegde “time flies when you’re havin’ fun’ nogmaals in de verf. Ivann beschikt over een mooie stem, die aardig de richting van wijlen George opgaat. Het was dan ook een verbluffend concert, eentje om te koesteren!
Met dank aan House of Entertainment:
(die ook voor de foto’s zorgde, genomen tijdens een vorig concert)
Patrick Van de Wiele
BEATLESTORY
CC De Stroming Berlare, 15 november 2023.
Tegenwoordig staan The Fab Four weer volop in de belangstelling. Denk maar aan hun nieuwe single ‘Now and Then’, dat met de hulp van AI ter wereld kwam, en zelfs al in de hitparade staat. Enkele jaren geleden zag ik al een Tsjechische coverband aan het werk. En nu kreeg het CC De Stroming in Berlare bezoek van een Italiaanse coverband die ons een geweldige avond bezorgde!
Meer dan 60 jaar geleden veranderden 4 jongens uit Liverpool de muziekscène voor altijd. Paul McCartney, John Lennon, George Harrison en Ringo Starr trokken de “British Invasion” op gang, en zorgden voor een ware Beatlemania. En dat na al die decennia dat gevoel onder het publiek nog steeds leeft, bewees dit optreden gisteravond nogmaals. De vier Italiaanse musici brachten voor een bomvolle zaal, een multimediashow, met live muziek. De beuk werd er even na achten onmiddellijk ingezet met ‘I Saw Her Standing There’, en het publiek was direct mee. Daarna volgde een resem hits, zoals ‘Please Please Me’, ‘From Me to You’, ‘All My Lovin’’ en ‘She Loves You’. Dit allemaal onder begeleiding van een luid joelende en meezingende zaal. Tijdens een korte pauze, werden reclameclips uit de sixties geprojecteerd, en de bandleden kwamen terug op in nette pakken. ‘A Hard Day’s Night’ volgde met ‘Can’t Buy Me Love’, en de zaal klapte en zong uit volle borst mee (mijn vrouw ook uiteraard, die hier jeugd mee herbeleefde). Daarna kondigde Lennon aan dat het tempo even naar beneden ging en ‘If I Fell’ kwam aan de beurt. Toen zagen we beelden uit de Amerikaanse tournee van The Beatles en hun eerste nummer 1 aldaar ‘I Want to Hold Your Hand’ weerklonk. Vervolgens ging Paul even solo voor zijn wereldhit ‘Yesterday’ en begeleidde zich daarbij op akoestische gitaar. Na een korte kledingwissel kregen we de hits ‘Help’, ‘Drive My Car’, ‘Ticket to Ride’ en ’Twist and Shout’ te horen. Op de tonen van dit laatste nummer vroegen ze om recht te staan, wat spontaan ook gebeurde, en de handen in de lucht te steken. ‘Day Tripper’ sloot dit eerste deel van het optreden af, en toen was het tijd voor een pauze.
Na zo’n half uurtje kwamen ze terug op, gekleed in de welbekende kostuums van Sgt. Peppers. En uiteraard volgde de gelijknamige hit ‘Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band’. ‘With a Little Help from My Friends’ mocht uiteraard niet ontbreken, waarna het psychedelische ‘Lucy in the Sky with Diamonds’ volgde. ‘Hello, Goodbye’ werd de volgende track, en de zaal klapte volop mee. We kregen nogmaals ‘Sgt. Peppers’ te horen, gevolgd door het al even psychedelisch klinkende ‘A Day in the Life’. Een nieuwe kledingwissel volgde daarop en de ‘Magical Mystery Tour’ werd de volgende hit. De meezinger ‘All You Need Is Love’ bracht het dak naar beneden, zo innig werd die meegezongen en met de armen gezwaaid. Dan keerden we even terug in de tijd met ‘Penny Lane’ uit het Liverpool dat ik al jaren zelf wil bezoeken. Meezinger ‘Ob La Di, Ob La Da’ volgde daarop, wat het publiek ook best kon pruimen. George Harrison’s ‘Here Comes the Sun’ kwam ook aan de beurt, gevolgd door een nieuwe kledingwissel. We gingen nu richting het einde van The Beatles en ‘Come Together’ weerklonk. George Harrison’s ‘Something’ mocht ook niet ontbreken, waarna de hit ‘Let it Be’ opgedragen werd aan de moeder van Paul. Lennon vroeg de zaal om te recht te staan en te schreeuwen indien we nog meer songs wilden horen. Uiteraard gebeurde dat onmiddellijk en de beuk werd er ingezet met ‘Get Back’ en ‘Revolution’. Een mij onbekend nummer volgde met een gitaarsolo van George, en de band verdween weer van het podium.
Maar aanhoudend “we want more” zorgde ervoor dat ze in een mum van tijd er terug stonden met bisnummers. Lennon’s wereldhit ‘Imagine’ (een solohit, die eigenlijk dateert van na hun breuk) kwam op de proppen, en na al die jaren is de boodschap hierin nog steeds actueel, want er heerst nog steeds oorlog op deze wereld. George wou dat succes overstijgen met zijn ‘While My Guitar Gently Weeps’, waarbij hij zelf de sologitaarpartij van Eric Clapton voor zijn rekening nam. Afsluiter en meezinger ‘Hey Jude’ zorgde ervoor dat de zaal het uit volle borst meezong, waarbij vrouwen en mannen apart voor een langgerekt “lalalala” zorgden.
Dat dit concert zo’n succes was, hoeft geen twijfel. Deze songs staan namelijk in ons collectief geheugen gegrift, en zullen dat ook blijven. Deze Italiaans tribute band zorgde hierbij voor een perfect geluid en dito look. Bandleden Patrizio Angeletti, Roberto Angelelli, Teodosio Gentile en Armando Croce gaven het beste van zichzelf, en bezorgden ons een geslaagde trip “down memory lane”!
SIT DOWN AND LISTEN AGAIN… TO HOOVERPHONIC
CC De Werf Aalst, 3 november 2023.
De Sint-Niklaase rockgroep Hooverphonic stond gisteren op de planken van het cultureel centrum in mijn thuisstad. Zoals u misschien weet maakt deze band voornamelijk triphop of downtempo, en behoort ze tot de weinigen die in beide landsdelen populair zijn. Hooverphonic bestaat momenteel (na verschillende wisselingen van zangeressen) uit: Geike Arnaert (leadzang), Alex Callier (basgitaar & bandleider), Raymond Geerts (leadgitaar), Geert Noppe (keyboards, achtergrondzang) en Pieter Peirsman (gitaar & zang). Van bij hun oprichting in 1995 kregen ze succes, en dat duurt nog steeds voort. De internationale doorbraak kwam er pas in 2000.
Twintig jaar na hun eerste akoestische tournee kwam ik dus kijken en vooral luisteren naar “de trots van de Lage Landen”. Voor een quasi volle zaal ging het doek open, en de spotlights werden gericht op een groep van 4 strijkers, die rechts op het podium plaats genomen hadden. Daarna verschenen voormelde bandleden, aangevuld met een drummer. Alex wist ons te vertellen dat deze show eigenlijk dezelfde was als die uit 2003, maar met herwerkte songs. Dat waren zowel onbekende tracks, als bekende hits. Zo kregen we o.a. ‘Cheek to Cheek’ te horen, en uit de cd ‘Blue Wonder Power Milk’ uit 1998 volgde een nummer, dat dus precies 25 jaar oud was. Toen een sample uit de intro ‘Walk On By’ van (mijn favoriet) Isaac Hayes weerklonk, waarna de song voortdreef op diezelfde beat, was ik alert. Geike bracht er echter een andere tekst op. Daarna volgde ‘Por favor’ met Spaanse swing, gevolgd door nog andere songs, die ik niet herkende. Maar toen Alex ons de geschiedenis van de cover ‘This Strange Effect’ van Dave Berry onthulde, dacht ik terug aan de openingsdans van mijn schoondochter. Hij vulde aan met de vermelding dat ze vanavond een andere cover zouden brengen, ooit geschreven door Barry Manilow. Alhoewel de tekst ervan Franstalig was, en gebaseerd was op ‘Le temps qui court’ van Alain Chamfort, herkende ik de melodie van ‘Could it Be Magic’, onvergetelijk gecoverd door wijlen Donna Summer. Vervolgens kwam de hit ‘Anger Never Dies’ op de proppen, waarna ‘Romantic’ volgde. En toen ging Geike solo een nummer brengen, enkel begeleid door het keyboard. Een andere hit ‘The Night Before’ kwam ook aan de beurt. Toen vertelde Alex ons dat zij, toen ze terugkeerden uit een restaurant, een koppeltje vrijend zagen staan in het Rozemarijnstraatje. Aan hen droeg hij het onbekende nummer ‘Electro Shock Faders’ op. En toen weerklonk de hit ‘Badaboum’ waarin de gitarist Geike bijsprong in een duet. ‘Mad About You’ mocht evenwel niet ontbreken. En na ongeveer anderhalf uur optreden ging het doek dicht.
Dat werd bijna onmiddellijk weer geopend met Geike op een achtergrond van 4 strijkers, die een akoestische versie van ‘Amalfi’ bracht. En uiteraard volgden er nog enkele bisnummers, waaronder hit ‘Sometimes’. En de band waagde zich nog aan een andere cover, namelijk ‘Beats of Love’ van wijlen Nacht und Nebel uit de eighties. Daarna volgde de voorstelling van de strijkers en de bandleden, om te besluiten met een onbekend nummer dat pas volgend jaar zal uitkomen, en dat was ‘Fake Is the New Dope’, waarin onze “plastic wereld” aan de kaak werd gesteld.
Het concert was redelijk snel voorbijgegaan, en ik moet eerlijk bekennen dat dit voor de eerste maal was dat ik ze live aan het werk zag. Zoals Alex ook vertelde brachten zij een mengeling van origineel werk, aangevuld met samples, beats en elektronica. Toch deed hun sound me voornamelijk denken aan “film noir”, met soms zwaarmoedige momenten.
Alleszins een puike prestatie van een Vlaamse band met internationale uitstraling!
MICHAEL JACKSON – KING OF POP
Kursaal Oostende, 21 oktober 2023.
Onze landgenoot, Christ’OF, de beste Europese impersonator van wijlen Michael Jackson, heb ik al tweemaal aan het werk gezien. Zijn eerste show was ‘My Name Is Michael’, die hij zelfs tot in Amsterdam bracht, en de tweede was ‘Legacy’. Afgelopen zaterdag was dus de derde maal dat ik de magie van dé grootste legendarische superster kon herbeleven. De zaal zat niet helemaal vol, en even na achten verscheen Christ’OF in de centrale spot en zette hij het stomende ‘Jam’ in. Achter hem hadden toen al de begeleidingsband (bestaande uit 4 koperblazers, een gitarist, een drummer, een keyboardspeler en een bassist), 3 achtergrondvocalisten en uiteraard de nodige dansers plaatsgenomen. Dat was meteen de aanzet tot een energieke show waarin Michael’s grootste hits aan bod kwamen. Zo volgde het opgepepte ‘They Don’t Care About Us’, waarna we “back in time” gingen voor 3 hits uit zijn solodebuut ‘Off the Wall’ uit 1979. Dat werden respectievelijk het titelnummer, ‘Don’t Stop Till You Get Enough’ en het fantastische ‘Rock With You’ (geschreven door een van mijn favoriete componisten, wijlen Rod Temperton).
Aansluitend keerden we in het grijze hit verleden terug naar de tijd van de Jackson 5. Geflankeerd door 4 mannelijke dansers, die zijn broers Marlon, Tito, Jackie en Jermaine moesten uitbeelden, bracht Christ’OF de hits ‘I Want You Back’ (1969) en ‘The Love You Save’ (1970). Daarna daalde het tempo eventjes voor zijn solohit ‘I’ll Be There’, gebracht in een intieme sfeer. Maar aansluitend werd opnieuw de beuk er ingezet met ‘Blame it on the Boogie’, een discohit van de Jacksons uit 1978. Nog meer uiterst dansbare disco volgde met ‘Can You Feel it?’, waarna opnieuw een rustpunt ingelast werd. De instrumentale intro tot ‘Human Nature’ bezorgde me kippenvel en Christ’OF bracht ook weer een intieme versie ervan. Maar daarna was het weer dansen geblazen met ‘Wanna Be Startin’ Something’, gevolgd door het mooie duet ‘I Just Can’t Stop Loving You’, dat Michael oorspronkelijk zong samen met Siedah Garrett. Hier nam een achtergrondzangeres haar plaats in.
En dan was het tijd voor een pauze.
Met de intro “Who’s Bad?” wist je uiteraard welk vlees je in de kuip had, en dat werd ‘Bad’, met aansluitend de al even grote hit ‘Beat it’ erna. Christ’OF bracht deze song eerst als een solostukje, waarna de bendeoorlog tussen de dansers uitgebeeld werd. Daarna volgde ‘Black or White’ met Christ’OF natuurlijk in een zwart/witte outfit. En toen nam hij plaats op een troon, waarover een rode doek gedrapeerd lag. Dansers bedekten hem ermee, waarna hij plots verdwenen bleek te zijn. Die troon had de initialen MJ in het groot in de rugleuning verwerkt, maar plotseling verscheen Christ’OF al zingend tussen het publiek. Deze verdwijntruc lokte veel applaus uit, waarna hij in zijn eentje het rockachtige ‘Dirty Diana’ zong, bijgestaan door een schreeuwerige gitaarsolo. Nadat hij met een hoed een trage aanloop inzette tot ‘The Way You Make Me Feel’, om die hoed daarna weg te gooien, daagde een sexy danseres op, waar Christ’OF uiteraard ronddraaide. Twee dansers streden daarna om haar gunsten. Er werd vervolgens een sfeer uit een nachtclub opgeroepen door de tonen van de song ‘Killer Joe’ op de achtergrond.
En de nachtclubsfeer van ‘Killer Joe’ kwam terug op de proppen toen 3 dansers dat intermezzo kwamen opluisteren. Christ’OF zelf kwam stampvoetend op het podium, opende een koffer, haalde er zijn glitterhandschoen en een hoed uit, en zette de dans van ‘Billie Jean’ in. Tijdens deze solodanspartij kwam maar liefst driemaal de befaamde Moonwalk aan bod. En hij droop af met de woorden “Goodnight!”. Maar we beseften allemaal dat dit niet het einde kon betekenen, en vervolgens keerde hij terug met de woorden “I want to slow it down”, waarop hij Michael’s boodschap van “Heal the planet” nog eens in de verf zette, dat jammer genoeg omwille van oorlogen nog steeds actueel klinkt. De song ‘Gone Too Soon’ uit Michael’s album ‘Dangerous’ volgde, en werd een eerbetoon aan Michael zelf. Een krakende en piepende deur, een gehuil van weerwolven en je wist dat je op de setting van ‘Thriller’ beland was. Christ’OF bracht dat eerste stukje alleen, tot de zombies het podium opkropen, om daarna samen met hem de zombiedans te doen. Deze scène leek zo weggelopen uit de bijbehorende John Landis’ videoclip. En dat ging zo door tot Vincent Price zijn akelige lachje liet weerklinken!
Toen riep Christ’OF voor de tweede maal “goodnight”, maar keerde wel terug met de vraag “you want some more?”. Als toemaatje kregen we ‘Man in the Mirror’, want verandering begint nog steeds bij jezelf. Dit was één van Christ’OF ’s favoriete tracks, zo zei hij. De zaal veerde recht, en een bonkende drum dreef het ritme op tot ‘Wanna Be Startin’ Something’. Het publiek bleef rechtstaan en meeklappen, waarna de dansers en danseressen opkwamen en voorgesteld werden. Op de tonen van ‘Shake Your Body’ (Jackson 5) werden we tenslotte ook aan de bandleden voorgesteld.
De befaamde Michael Jackson energie in deze wervelende show incl. live band, live vocals, fantastische dansers en danseressen & indrukwekkende live stunts wist mij en het overige publiek eens te meer te bekoren.
Christ’OF begint nu aan een tournee, die hem langs Luik, Hasselt en Gent zal voeren. Mis dus deze kans om dit tribute mee te maken niet!
Met dank aan SHOW-TIME.
Patrick Van de Wiele
TABULA SPECTACULA – THE DINNER EXPERIENCE
Holy Art ofwel de voormalige Heilig Hartkerk Aalst, 12 oktober 2023.
“Where Memories are created right at your table”
Na succesvolle avonden in Antwerpen, Brussel en Gent is nu deze onvergetelijke belevenis eindelijk naar Aalst gekomen. Dankzij de combinatie van de ervaring in sales & marketing van Tabula Spectacula met Patrick Van Roey, en de jarenlange vriendschap met Patrick De Coninck van danscenter Move, kon deze dinner show na een heel lange voorbereiding eindelijk doorgaan. Maar deze show is veel meer dan dat, want zang, dans, theater en een heel lekker dinner zorgen voor een onvergetelijk spektakel. Daarvoor diende de Heilig Hartkerk, gebouwd in 1929, als prachtig decor en werd ze omgedoopt tot Holy Art. Ikzelf ben in deze parochie geboren en getogen, dus het was een terugkeer naar mijn roots.
De kerk stond bomvol met tafels, die vooral gevuld werden door bedrijven die hun personeel, klanten en zakenrelaties wilden bedanken. Daarnaast waren er tal van BV’s aanwezig, zoals Sam Gooris en Kelly Pfaff, Eveline Cannoot, een Miss België, enz.
Ondertussen werd de receptie gestart met bubbels en hapjes.
Rond 19u werden we in het spektakel opgenomen door een goochelaar op de tonen van ‘The Music of the Night’ uit mijn favoriete musical ‘The Phantom of the Opera’. Aansluitend verwelkomde de gastheer ons met als achtergrond de muziek uit de film ‘Cabaret’. Daarna startte de show, speelde het spook op het orgel, en kregen we het mooie thema uit diezelfde ‘Phantom of the Opera’ door het spook, en het wondermooie duet ‘The Music of the Night’ samen met Christine. Een groep dansers bracht vervolgens de song ‘On Broadway’, waar ik enkele maanden geleden nog vertoefde.
De bekende stoeldans op de muziek van ‘Maniac’ liet ons die dansscène uit de film ‘Flashdance’ herbeleven, waarna het de beurt was aan scènes en songs uit de musical ‘Les Misérables’. En we zonken mee de dieperik in met Celine Dion’s millionseller ‘My Heart Will Go On’, op de beelden van de zinkende Titanic.
Aansluitend werden we meegenomen naar de tijd van de film ‘Saturday Night Fever’ op de tonen van die soundtrack met bekende songs zoals ‘How Deep Is Your Love’, ‘If I Can’t Have You’, ‘Jive Talkin’, ‘Night Fever’, ‘Stayin’ Alive’ en de discokraker ‘Disco Inferno’. Dan werden scènes uit ‘The Greatest Show on Earth’ opgevoerd, gevolgd door de bekende dansscènes uit de film ‘Dirty Dancing’, waarbij uiteraard de song ‘The Time of My Life’ door de kerk weerklonk. Maar ook de klassieker ‘Grease’ mocht niet ontbreken, en Olivia Newton-John’s solo ‘Hopelessly Devoted to You’ kwam aan de beurt, gevolgd door de hele dansgroep met het titelnummer, ‘Greased Lightning’ en John Travolta’s weemoedige song ‘Sandy’.
Vervolgens werden we teruggebracht naar Chicago voor muziek uit de gelijknamige film, gevolgd door die uit de prent ‘All That Jazz’. Dat was de periode waarin de swing hoogtij vierde.
En toen weerklonk de muziek van de wereldhit ‘Fever’, die gebracht werd door een Michael Jackson look-a-like. En een trio van dames bracht de titelsong uit de film ‘Dreamgirls’ op het hoofdpodium.
Acrobatie is ook een onderdeel van deze belevenis, en een zeer lenige dame klom via een spiraal tot aan het plafond van de kerk op de tonen van ‘Nothin’ Else Matters’. Maar ‘Diamond’s Are a Girls’ Best Friend’ van wijlen Marilyn Monroe kwam ook aan de beurt. En toen gingen we richting Parijs, meer bepaald naar de Moulin Rouge om de muziek uit die film te herbeleven. Labelle’s originele maar gecoverde track ‘Lady Marmelade’ ofwel ‘Voulez-vous coucher avec moi’ werd de eerste in dat rijtje, gevolgd door de onmisbare ‘French Can Can’ van Offenbach. En we bleven nog even in de lichtstad met de muziek van de musical ‘Notre Dame de Paris’, meer bepaald met het mooie ‘Le temps des cathedrales’.
Toen verscheen Evita Perron op het hoog zaal en zong in de spotlight haar succes ‘Don’t Cry For Me Argentina’ uit de film en musical ‘Evita’. Een andere stop werden de “golden sixties”, waarna het wereldbekende ‘Memories’ uit de musical en film ‘Cats’ ten gehore gebracht werd. Terug naar de swing dan met ‘Minnie the Moocher’ om aansluitend over te wippen naar Las Vegas. ‘Oh What a Night’ was de juiste term om dit spektakel te beschrijven, en dat werd de volgende song, met het dansfenomeen uit de film ‘Footloose’ er achteraan.
De Zweedse succesformatie Abba kreeg een heel eerbetoon met hun songs ‘I Have a Dream’, ‘Dancing Queen’, ‘Knowing Me, Knowing You’, ‘Mamma Mia’, ‘Does Your Mother Know’, ‘Voulez-vous’ en ‘Waterloo’.
En dat luidde meteen de apotheose in, want toen kwam Patrick De Coninck op het hoofdpodium de zangers en dansers voorstellen, die onze deze avond zo prachtig geëntertaind hadden.
Tussendoor werden voorgerecht, tussengerecht, hoofdgerecht en dessert opgediend, en man, het eten was kei lekker!
En aansluitend was er nog een after party tot in de kleine uurtjes.
Ik kan enkel besluiten met de woorden: dit was top entertainment met een internationale uitstraling! Enkele maanden geleden woonde ik nog een musical bij op Broadway, maar deze dinner show kan gerust die vergelijking aan. Mensen, dit is topkwaliteit, en ik kan u enkel aanraden om dat alsnog te gaan zien.
Met dank aan Patrick De Coninck & Patrick Van Roey.
Meer info (speeldata en tickets):
Patrick Van de Wiele
MARIE-ANTOINETTE
Kasteel van Wijnendale Torhout, 15 september 2023.
Normaal gezien moet je voor musicals met een internationale uitstraling naar het Londense West-End of zelfs naar Broadway in NYC. Deze keer is er echter korter bij huis ook zo’n productie te bewonderen. Ik trok er alvast heen.
Sedert 7 september is het mooie kasteel van Wijnendale in het West-Vlaamse Torhout voor de eerste maal het decor van een openluchtmusical. Historalia, de organisatie achter de historische musical ‘Marie-Antoinette’, zette daarvoor maar liefst 14 hoofdacteurs en 120 figuranten in. Het verhaal van de laatste koningin van Frankrijk kent u misschien: de Oostenrijkse prinses Maria-Antonia wordt op veertienjarige leeftijd uitgehuwelijkt aan de Frans Dauphin Louis. Tegen haar zin in gaat ze aan het Franse hof wonen, waar ze in alle weelde leeft, en na een moeilijke start toch 4 kinderen baart. Het volk komt echter in opstand tegen de luxe en de flamboyante levensstijl van de adel, wat in 1789 uiteindelijk leidt tot de Franse revolutie, waarbij het koningshuis ten val komt.
De musical opent met de laatste dagen van Marie-Antoinette, waarbij ze veroordeeld wordt, maar haar eigenlijke dood komt niet in beeld. Daarna schakelt de productie terug naar haar onbezorgde leven aan het Oostenrijkse hof.
Van bij het openingsweekend werd het publiek omvergeblazen door deze productie, en dat was bij mij niet anders. De hoven van de Oostenrijkse en Franse koningen zijn op een verhoog geplaatst, waaronder het decor van het gewone Parijse volk opgesteld staat, waarin dat volk verhongert en uiteindelijk rebelleert.
Voor deze fantastische openluchtmusical moet je wel wachten tot het donker wordt, want er zijn tal van lichteffecten, karrossen met paarden en zelfs boottochtjes te bewonderen. In 2014 werd al een eerste versie hiervan opgevoerd, maar dit is een splinternieuwe versie ervan. En alhoewel deze openluchtmusical meer dan 2 uur duurt (met een pauze tussenin) verveelt ie geen seconde.
Scenario & regie: Luc Stevens
Componist & liedteksten: Sam Gevers
Scenografie: Marnik Baert
Assistent regie, resident director & staging: Floris Devooght
Choreografie & staging: Wendy Demeyere
Deze prachtige openluchtmusical speelt nog tot en met zaterdag 7 oktober as. Grijp dus uw kans en koop zo’n ticket. U zal het zich niet beklagen!
Meer info:
https://www.historalia.be/marie-antoinette/
Met dank aan
House of Entertainment
Patrick Van de Wiele
Foto’s: Seppe
CONFITUUR – DE DANS VAN DE ROZE BALLETTEN
Heilig Hartkerk Aalst, 13 september 2023.
Sedert mijn jeugd ben ik met de Aalsterse Heilig Hartkerk verbonden. Ik werd er immers gedoopt, en deed er mijn eerste en plechtige communies. Bovendien werd mijn moeder er zo’n 10 jaar geleden begraven en zij onderhield een warme band met deze kerk.
U weet ongetwijfeld dat deze kerk ondertussen verkocht en heringericht is als een “kunstkerk”. Daar moeten we Bart Noël dankbaar voor zijn, dat dit patrimonium niet verloren gegaan is.
Sedert afgelopen zaterdag 9 september en tot en met het einde van deze maand speelt daar nu het totaalspektakel ‘Confituur – De dans van de roze balletten’ van de Aalsterse compagnie Gardavoe. In 2017 voerde deze compagnie in het Aalsterse stadpark reeds ‘Ten Oorlog’ op. Maar dit nieuwe wraakepos à la regisseur Quentin Tarantino’s ‘Kill Bill’ is ontsproten aan de breinen van het regisseursduo Lies Geldhof en Joost Roggeman (verenigd in Studio List). De kiem, of het ei, van deze productie lag echter ergens anders. Beiden dachten om ‘The Godfather’ op de planken te brengen, maar om auteursrechtelijke problemen lukte dat niet. Toch bleef dat idee in hun hoofd rondspoken, totdat zij een overkoepeld en fictief verband zagen tussen de gebeurtenissen in ons land tijdens de jaren 70, 80 en 90. Wat zou er immers kunnen gebeurd zijn indien al deze zaken met mekaar in verband stonden, en dezelfde bende criminelen er de hand in hadden? Denk maar aan de Roze Balletten, de Bende van Nijvel, de aanslagen van de CCC, de ontvoering van Paul Vanden Boeynants enz. Al deze zaken staan in ons collectief geheugen gegrift, maar tegelijk zijn er vele van nooit opgelost, en in de doofpot beland. Dat allemaal komt nu in dit totaalspektakel aan bod, en dat idee werd overgemaakt aan scenarist Joris Van den Brande, die het verder uitwerkte.
Centrale figuur in dit totaalspektakel is Claudia, een jonge vrouw, die eigenlijk haar levensverhaal vertelt, maar zint op wraak en gerechtigheid. We leren haar kennen als kleuter in het gezin van André, een psychiater en Josiane, een ziekelijk manipulatieve moeder. De onhoudbare situatie in dit disfunctioneel gezin, waarin Josiane steeds weg is naar (decadente) feestjes en kaartavonden, zorgt ervoor dat Claudia de inzet wordt van een vechtscheiding. Zo belandt ze in louche achterkamertjes, waar ze kennis maakt met een groep andere meisjes uit weeshuizen. Samen met Melanie en Johanna en de anderen zweren ze trouw aan mekaar. Totdat Claudia op een avond ontdekt waar het hier allemaal om draait. De meisjes zijn immers het onderwerp van perverse en pedofiele sekspelletjes. Op die manier ontdekt Claudia de “roze balletten”. De band Backseat Boppers zorgden met bewerkingen van Abba’s ‘Dancing Queen’, Nina Simone’s ‘I Put a Spell on You’ en Technotronic’s ‘Pump Up the Jam’ e.a. voor een swingende achtergrond bij fuiven en feestjes met moderne choreografieën o.l.v. Dancecenter Move. Dit totdat op een avond Melanie overlijdt ten gevolge van een overdosis drugs.
Wanneer Claudia besluit om met dit verhaal naar de politie te stappen, gaat de bal aan het rollen. De bendeleden voelen zich bedreigd en willen het dossier in de doofpot doen belanden. En wanneer zelfs de pers, bij monde van ‘Les Nouvelles’ met dit schandaal dreigt naar buiten te komen, schiet de zaak in een stroomversnelling. Voeg daarbij nog het Manhattanplan, dat de Brusselse Noordwijk moest ombouwen, het Eurosysteem schandaal voor de bouw van militaire ziekenhuizen in Saoedi-Arabië, de laffe houding van de BOB, en je hebt genoeg stof om dit kluwen op een sarcastische, licht humoristische wijze uit te beelden.
Ondertussen heeft Claudia zich opgewerkt als architecte en leidt zij een netwerk van nachtclubs uit, waarin stilaan het idee van de Furiën, de wraakgodinnen uit de Griekse mythologie vorm aanneemt. En net als die Furiën zinnen ze op wraak… En een voor een vallen de criminelen ten prooi aan hun wraak.
Hoe dan ook, dit fictief totaalspektakel besluit met de uitspraak; “Als er iemand om hulp roept, sluit dan uw ogen en oren niet!”
Een mooi en pakkend totaalspektakel, dat je verder aan het denken zet. “Wat als?” is de term die hierop van toepassing is. Is onze maatschappij zo verziekt geweest, en is ze dat nog steeds?
Ik kan dan ook u enkel aanraden om dit alsnog te gaan zien en beleven. Dompel u onder in die tijdsgeest en geniet ervan!
Patrick Van de Wiele
Met dank aan Compagnie Gardavoe
en CC De Werf
OWLA SHOWTIME
Owla Brugge, 4 augustus 2023.
Afgelopen vrijdagavond was ik te gast in de voormalige Heilige Familiekerk in Brugge, die omgedoopt en heringericht werd als Owla. Daar ging immer het zomerspektakel ‘Owla Showtime’ door, een totaalspektakel met als aantredende artiesten Helmut Lotti, Liliane Saint-Pierre, Ivann, Dirk Van Vooren, Rafael, Duo Giurintano, Lou Roman Band, Showcase Dansers en top-of-the-bill Johnny Logan.
De zaal zat bomvol, en ik moet eerlijk bekennen dat de stoelen wat te kort bij mekaar opgesteld stonden, zodat je weinig bewegingsruimte had. Als opwarmer en showman trad Dj Ollie Owla aan, die met zijn mix de ambiance alvast op gang bracht. Aansluitend kwam Ivann met de dansers op het podium, begeleid door de Lou Roman Band. Ivann zette er de beuk in met de energieke ‘Uptown Funk’ cover van Mark Ronson en Bruno Mars. De zaal volgde vlot mee. Presentator Dirk Van Vooren kondigde vervolgens Liliane Saint-Pierre aan, die de Adamo cover ‘Inch Allah’ vertolkte. Ze vertelde ons daarna dat ze Ivann, die ze destijds ontdekte in ‘X-Factor’, beschouwt als haar zoon. En aansluitend bewees ze eer aan de grote dame Dionne Warwick door een mooie cover van ‘I’ll Never Love This Way Again’ te brengen. Volgend jaar staat Liliane 60 jaar op de planken, en om dat in de verf te zetten bracht ze een Nederlands/Engelse discoversie van Shirley Bassey’s ‘This Is My Life’. De dansers traden haar bij.
Daarna was het tijd voor de Italiaanse jongleurster Katy die de ballen razendsnel met haar voeten deed ronddraaien. Maar we kregen geen tijd om tot rust te komen, want we verplaatsten ons naar de Parijse Moulin Rouge, waar we van een van de achtergrondzangeressen, een opgewekte coverversie van ‘Voulez-vous coucher avec moi?’ oorspronkelijk van Labelle, maar hier in de versie van Christina Aguilera, Lil’ Kim, Mya en P!nk voorgeschoteld kregen. En om in de stemming te blijven volgde daar uiteraard de ‘French Can Can’ op. Het klassieke ‘Also sprach Zarathustra’ was meteen de intro tot een ludieke imitatie van Elvis door een dwergfiguur, waar uiteraard Dirk Van Vooren achter zat. Hij bracht een playbackmix van Elvis hits. En dat vormde dan weer de inleiding tot Helmut Lotti die samen met de dansers ons terugbracht naar het swingende ‘Mack the Knife’. En we bleven in de croonerperiode met Sinatra’s ‘That’s Life’. Helmut vertelde ons dat na de Soundmixshow in 1989 hij een Nederlandstalige plaat opnam, en bracht fragmenten daaruit, plus een mix. En aansluitend pakte Lou Roman zijn accordeon beet, en Helmut zong daarop de Rocco Granata hit ‘Bella ciao’ uit zijn puike Italiaanse cd. Helmut bleef ons vasthouden in die Italiaanse sfeer met ‘Volare’, waarna hij toch koos voor een medley van Elvissongs, opnieuw begeleid door de dansers. Goochelaar Rafael vergaste ons op een komische act met zijn assistent(e). En Ivann sleurde ons mee in een Queen medley met gekende rock hits zoals ‘Don’t Stop Me Now’/’Crazy Little Thing Called Love’/’Bohemian Rhapsody’ (met gitaarsolo)/’Radio Gaga’/’I Want to Break Free’/’Somebody to Love’/’We Will Rock You’ (met gitaarsolo) en ‘The Show Must Go On’. En toen was het tijd voor een welverdiende pauze!
Toen Ivann na die pauze weer opkwam verwachtte ik me aan zijn George Michael tribute, maar neen, dat werden ‘Rock Your Body’ en ‘Can’t Stop the Feeling’ van Justin Timberlake, waarmee hij weerom de zaal in vuur en vlam zette. Goochelaar Rafael zorgde voor een verrassend schaduwspel, en aansluitend kwam Liliane Saint-Pierre met een medley van Vlaamse songs aandraven, gevolgd door enkele liedjes van Claude François. Presentator Dirk Van Vooren vervolgde met een meezinger over Owla op de tonen van Raymond Van Het Groenwoud’s ‘Liefde voor muziek’. De twee backingzangeressen traden naar voren om een gospelmedley te brengen waarbij de dansers verkleed waren als nonnen. Daarna werden die mannelijke en vrouwelijke dansers voorgesteld. Voor het Duo Giurintano (bestaande uit jongleurster Katy en haar man) werd een klein rond podium geplaatst, waarop ze op rolschaatsen razendsnel ronddraaiden. En Helmut koos voor een emotionele vertolking van de Italiaanse klassieke hit ‘Caruso’. Presentator Van Vooren verhulde zich aansluitend in allerlei kartonnen voorzettoestanden om een ludieke playbackmix te brengen van ‘Greased Lightning’/ ‘You’re the One that I Want’/’de ‘Brabançonne’/ ‘Onze Lieve Vrouwe Toren’/’Mega Mindy’/’Arrivederci Hans’/‘Liefde voor muziek’/cowboymuziek/Japanse sumoworstelaar en de ‘French Can Can’ . Dit allemaal onder luid gelach en handgeklap. Ivann keerde terug met de uptempo dans van ‘All Because of You’, gevolgd door Liliane die haar Eurovisiesongfestivallied ‘Soldiers of Love’ ten beste gaf.
En toen werd het stilaan tijd voor de hoofdattractie, en dat was Mister Eurovision, Johnny Logan. Hij zette vanop het balkon in met ‘What’s Another Year’, daalde trap af, en begaf zich tussen het publiek. De medley vervolgde met ‘Why Me?’ en ‘Hold Me Now’, zijn drie Eurovisiesuccessen. Hij vertelde ons dat hij tijdens het Tv-programma ‘The Masked Singer’ verkleed was als rendier met bracht ‘Diamonds’ en ‘We Could Have it All’. A capella ging hij verder met ‘Side By Side’ een komisch nummer, waar hij zelf moest mee lachen, om daarna de originele versie van ‘You Raise Me Up’ te vertolken. Daarbij sprong hij letterlijk van het podium. Een duet met vriend Helmut kon niet uitblijven, en dat werd de klassieker ‘You’ve Lost That Lovin’ Feeling’. Johnny ging alleen verder met een uptempo dansversie van ‘Hold Me Now’ waarbij hij uiteraard geruggensteund werd door de dansers. Voor de finale kwamen alle artiesten samen op de scène en ze zongen ‘Hey Jude’, dat lang uitgerekt werd en op het einde zowaar overging in een uptempo rocksong.
Daarmee was het einde ingezet van deze wervelende show, die ons meer dan drie uur in zijn ban gehouden had, en geen minuut verveelde. Een echte aanrader voor wie er nog niet bij was! Een echte topattractie!
Met dank aan:
House of Entertainment www.houseofentertainment.be
Owla www.owlabrugge.be
Patrick Van de Wiele
BUSCEMI
OlliBolli Appelsveer, 2 juli 2023.
Vier zomers lang is de patio tussen restaurant Appelsveer en ijssalon OlliBolli al het toneel van muzikale optredens. Die optredens, omschreven als ‘Tapas & Music’, worden afwisselend door live bands en door Dj’s gebracht. Je kan er inderdaad tapas combineren met cocktails, en uiteraard muziek. Ik was er al verscheidene malen te gast, en deze keer stond Dj Buscemi geprogrammeerd.
Maar het weer zat een beetje tegen. In de schaduw stond een kil windje, en de zon stak zich steeds meer en meer weg. Iets na vijven begon de mij onbekende Dj Billy Jay eraan. Billy Jay is een zeventienjarige jongeman die tevens producer is van vooral house, maar ook disco en funk. Het moet wel van mijn hart dat die house mij op de duur begon te vervelen.
Zo’n 2 uur later nam Dj Buscemi plaats achter de mengtafel. Buscemi is een internationaal bekende Dj , wiens echte naam Dirk Swartenbroekx is. Deze 57-jarige Limburger maakt als sinds 1996 naam en faam met zijn mix van bossa, jazz, house, Braziliaanse grooves, afrobeat, Balkan grooves, drum ’n bas en dub. Dit is dan ook dansmuziek die dikwijls exotische oorden opzoekt. Ik leerde hem indertijd kennen via zijn remixen voor het Blue Note Records label. Ondertussen is hij al in meer dan 40 landen als Dj te gast geweest.
Op 20 augustus as. is Buscemi hier weerom te gast, maar dan gaat ie in duel met Roland, vergezeld van funky horns (ofwel beats & blues).
Met dank aan:
OlliBolli
https://www.facebook.com/ollibolliroomijs/?locale=nl_NL
Meer info:
Patrick Van de Wiele
THE BEST OF HELMUT LOTTI
CC De Spil Roeselare, 17 juni 2023.
Helmut Lotti hoef ik niet meer voor te stellen. Helmut is tot over onze landsgrenzen bekend, zelfs mijn Waalse collega’s liepen indertijd hoog met hem op. Hij is overal ter wereld gelauwerd met muziek- en Tv-Awards, met edelmetalen platen van Canada over Australië en Zuid-Afrika tot het Europese continent. Duetten met de groten der aarde zoals met o.a. Andrea Bocelli, Montserrat Caballé, Eros Ramazzotti, Placido Domingo en Cliff Richard staan op zijn palmares.
Voor zijn nieuwe theatertournee koos Helmut songs uit die zijn eigen voorkeur wegdragen. Dat bewees hij afgelopen zaterdag in Roeselare voor een bijna volle zaal. Op het podium hadden de 6 muzikanten van de Helmut Lotti band plaatsgenomen, en dat waren een pianiste, een trompettist, een sax & fluitspeler, een elektrisch & akoestisch gitarist, een drummer en een bassist. Deze intieme set opende met de Italiaanse versie van ‘You Don’t Have to Say You Love Me’, die ik herkende van de Engelstalige versie van wijlen Dusty Springfield. In het Italiaans heette dat ‘Io che non vivo (senza te)’. Aansluitend vertelde Helmut ons dat zijn eerste Tv-optreden toentertijd in 1989 plaatvond in ‘De Soundmixshow’ van Henny Huisman. En uiteraard deed hij dat toen met een nummer van zijn idool Elvis Presley. Dat werd ‘My Boy’. Daarna bleef hij bij dat tijdperk met het overbekende rock ‘n’ roll nummer ‘Johnny B. Goode’ van Chuck Berry. Dit was echter niet Helmut’s keuze, maar die van gitarist Walter. Het ‘Theme from The Deer Hunter’ vond Helmut een zeer mooi nummer, en in 1989 had hij daarop een tekst geschreven. Dat zong hij indertijd als huwelijksaanzoek voor zijn ex Kimberley, en daarna ook voor zijn ex Carol. De titel ervan luidde ‘Sweet Sweet Love of Mine’. Omdat hij er verder niks meer mee deed, heeft hij het dan maar opgenomen. Twee jaar daarna, in 1991 dus, kreeg hij een aanbod voor een song in de film ‘Boys’, en daarvoor koos Helmut de Engelstalige versie van Will Tura’s ‘Het kan niet zijn ofwel ‘What Kind of Friend’. Aansluitend bracht hij een medley van zijn 3 eerste Vlaamse hits, gevolgd door een cover van Neil Diamond’s ‘Sweet Caroline’ ook uit 1991. En we bleven in de sixties sfeer met nog een cover, ditmaal van ‘You’ve Lost that Lovin’ Feeling’ van The Righteous Brothers. Op de tonen van Elvis’ ‘Suspicious Minds’ daalde Helmut de trap af, en begaf zich tussen het publiek. Al zingend en swingend laveerde hij de zaal rond, en ik kreeg zelf een hand van hem. Het publiek was hierdoor laaiend enthousiast, waarna hij koos voor het wereldbekende ‘Caruso’, wat hij overigens leerde kennen in de versie van Luciano Pavarotti. Hij vertelde ons dat hij door dit nummer, over het levenseinde van Enrico Caruso, klassiek was gaan zingen. Vervolgens ging hij in duet met Walter, die nu de accordeon ter hand had genomen, en de Italiaanse hit ‘Bella ciao’ van Rocco Granata weerklonk. Helmut liet ons weten dat hij indertijd door een Gentenaar op het idee gebracht werd om ‘Tiritomba’ te gaan zingen. Het werd hem aangereikt op een cassetje in de versie van wijlen Josef Smidt, maar de tekst was onverstaanbaar. Helmut schreef er dan op het gehoor maar zelf een tekst bij, die moest doorgaan voor Napolitaans… Aansluitend vertelde hij over zijn haarproblemen, en ging verder met ‘Volare (nel blu di pinto di blu)’, dat hij deels in het Italiaans, en deels in het Engels bracht. En daarmee sloot hij het eerste deel af.
Zo’n 25 minuten later speelde de pianiste een solo, waarna Helmut haar bijtrad voor een Engelstalig duet. Meatloaf’s ‘I’d Do Anything for Love’ werd de volgende cover, waarna hij ons terug in de tijd voerde, tot in 1995-1996 voor een liedje dat hij opnam voor Kom op tegen kanker. Carole King’s onvergetelijke ‘You’ve Got a Friend’ weerklonk, wat hij opdroeg aan een overleden vriend. De single uit zijn album ‘Faith, Hope & Love’ werd indertijd welgeteld tweemaal op de radio gedraaid, omdat die meer dan 5 minuten duurt. Helmut bracht hem toch maar, en ging verder met een cover van ‘All By Myself’, oorspronkelijk van Eric Carmen, en daarna gecoverd door Celine Dion. Tijd voor swing dan met ‘Just a Gigolo’ en ‘Time to Swing’. In Canada zag Helmut Johnny Holliday op Tv, en dat werd ook een van zijn favorieten. Hij koos dan ook voor het nummer ‘Que je t’aime’. Een rockende Helmut ging daarna verder met een cover van Tina Turner’s ‘Proud Mary’, waarna hij ons deed meedansen op de tonen van ‘Pata Pata’ van Miriam Makeba. Op het ritme van een rocktune werden de bandleden weden voorgesteld, en aansluitend volgde het Nederlandstalig liedje ‘Ik wist niet waar ik het had’. Het Joodse ‘Hava Nagila’ zorgde weerom voor een succes bij het publiek, en Helmut kon dan ook rekenen op een staande ovatie. Dat was meteen het einde van deze show, maar toch werden we nog getrakteerd op een bisnummer, en dat werd een Elvis medley.
Helmut bewees eens te meer dat hij werkelijke alle muziekstijlen aankan, en verklapte dat hij de dag erna op Graspop zowaar metal zou gaan zingen. Helmut is een natuurtalent, en dit was dan ook een uitzonderlijk mooi concert!
TIM ACKE TRIO
Pastoor Aalst, 9 juni 2023.
Afgelopen vrijdagnamiddag bemerkte ik op Facebook dat kunstenaar Tim Acke uit Aalst tentoonstelde in kleding- en interieurwinkel Pastoor in Aalst. De vernissage stond gepland om 19 u ’s avonds, met aansluitend een concert door zijn jazztrio. Tim noemt zichzelf een muzikant die tekent. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik trok ernaar toe.
Op de gevel van Pastoor kon je er moeilijk naast kijken, want Tim had een reuzengrote print van jazzicoon Miles Davis erop aangebracht. Tussen de kledingstukken waren meer dan 50 kunstwerken opgehangen, die musici, acteurs, actrices, filmiconen en landschappen portretteerden. Dat allemaal op papier gezet met houtskool en balpen. De expositie liep zowel beneden als in 3 kamers boven. Je was dus wel even zoet om alles te bekijken. De expositie en het aansluitende concert op de binnenkoer lokte overigens heel wat kijklustigen. Dat concert begon even na achten en het trio bestond naast Tim Acke op keyboards, sax en zang, uit Joris Lindemans op staande bas en uit Tom Voet op drums. ‘Stichted Up’ werd de eerste cover, waarna Miles uiteraard aan bod kwam met zijn bekende ‘So What’, uit het befaamde album ‘Kind of Blue’, waarop Tim naar zijn sax greep. Onze eigen Toots Thielemans werd niet vergeten, en een gezongen versie van zijn bekende ‘Bluesette’ volgde daarop. Vervolgens kwam er een nummer dat ik niet herkende, waarna de mooie klassieker ‘Nature Boy’ aan de beurt kwam. Deze song is vele malen gecoverd en Tim laste er een scat in. ‘Hallelujah I Love Her So’ werd Tim’s eerbetoon aan zijn vrouw en 2 dochters, gevolgd door nog zo eentje. Daarna bracht het trio een instrumentaal nummer met sax, bas en drumsolo’s. En afsluiten deden ze met ‘Good Times’, waarin weerom Tim scatte.
De expositie liep nog op zaterdag en zondag door, waarna ze ook nog tot zaterdag 15 juli te bezichtigen valt, uiteraard tijdens de openingsuren.
Een leuk initiatief, dus de jazzliefhebbers ook zal bevallen hebben.
KONINKLIJKE SYMFONISCHE KRING AALST “DOOR EENDRACHT GROOT” – LENTECONCERT VAN OPERETTE TOT MUSICAL
CC De Werf Aalst, 5 juni 2023.
De Aalsterse Koninklijke Symfonische Kring “Door Eendracht Groot” bestaat al sinds 1886. Dat lijkt wel ongelooflijk, maar toch is het zo. Elk jaar brengen zij een lenteconcert, en deze keer stond dat optreden in het thema “van operette tot musical”. Voor een bijna volle zaal namen niet minder dan 50 muzikanten plaats op het podium, onder leiding van dirigent François Van den Bergh, die eind dit jaar het dirigeerstokje doorgeeft aan een jongere collega.
Voorzitter Jean-Marie De Vuyst verwelkomde ons echter eerst, waarna Annick De Winter ons wegwijs maakte in het repertoire van deze avond. Dat repertoire begon met de ouverture uit ‘Oprheus in de onderwereld’ van Jacques Offenbach. Deze componist is vooral bekend door zijn operettes in Parijs en zijn compositie mondde dan ook uit de wereldbekende ‘French can can’. Vervolgens kregen we een reeks meezingers uit de operette ‘Het witte paard’ van Ralph Benatzky, en dat moet zowat de beroemdste operette aller tijden zijn. De Amerikaanse jood George Gershwin is wereldberoemd door het symfonisch jazzwerk ‘Rhapsody in Blue’, maar ook door ‘Porgy and Bess’. Daaruit werd deze avond gekozen voor het al even wereldberoemde en ontelbare malen gecoverde ‘Summertime’. Het thema ervan is een zwarte bedelaar die het meisje Bess probeert uit de klauwen van haar minnaar te redden. Dit is overigens het lievelingswerk van de dirigent.
En toen was het tijd om dit eerste deel af te ronden en een pauze te nemen.
Het tweede deel stond integraal in het teken van musicals, en uiteraard kon de meest bekende componist ervan, de Brit Andrew Lloyd Webber niet ontbreken. Ik leerde zijn muziek al in 1973 appreciëren door de film ‘Jesus Christ Superstar’, en Andrews’ succesverhaal is er sindsdien enkel maar op vooruit gegaan. Deze keer kwam de muziek uit ‘The Phantom of the Opera’ aan bod, overigens mijn favoriete musical aller tijden. De belangrijkste en mooiste melodieën passeerden de revue, en ik hoorde zelfs mensen in het publiek meezingen. Ik herkende o.a. ‘The Music of the Night’, ‘Angel of Music’ en ‘All I Ask of You’. Daarna trokken we naar New York in gezelschap van componist Leonard Bernstein, die ons in 1957 de wereldberoemde ‘West Side Story’ schonk. Deze musical en tevens de 2 latere verfilmingen zijn allemaal gebaseerd op het verhaal van een onmogelijke liefde. Noem het gerust een eigentijdse vorm van ‘Romeo en Julia’. Ook hier kwamen verschillende bekende liedjes aan bod, zoals ‘Maria’, ‘America’ en ‘Somewhere’. De laatste muzikale trip werd de musical ‘Les Misérables’ van Claude-Michel Schönberg. U weet waarschijnlijk dat deze gebaseerd is op het gelijknamige boek van Victor Hugo. Wat ik niet wist is dat deze musical wereldwijd het grootste aantal toeschouwers lokte. Bekende melodieën uit het leven van Jean Valjean weerklonken in de zaal.
Het publiek was dan ook zeer enthousiast en applaudisseerde volop. Oud en nieuwer werk werden naast mekaar geplaatst. Tenslotte vertelde de voorzitter ons nog dat in augustus het orkest naar Parijs trekt voor een nieuw optreden in de kerk Sainte-Marie. En op 27 november aanstaande kan u het herfstconcert bijwonen. Reden genoeg dus om deze Aalsterse muzikale geschiedenis bij te wonen!
MUSICAL ‘BELAND IN SPROOKJESLAND’
CC Emotia Erpe-Mere, 26 mei 2023.
In 2021 ging New Life Academy van start met een deeltijdse theater- en musicalopleiding op het Aalsterse grondgebied. Nu aan het einde van het tweede academiejaar, tijdens dewelke heel wat leerlingen, zowel volwassenen als kinderen, de weg vonden naar deze opleiding, werd besloten om een volwaardig project op stapel te zetten. Dat idee groeide uit tot deze musical ‘Beland in sprookjesland’, die afgelopen vrijdag in première ging. Deze nieuwe musical is een unieke en meeslepende productie, die fantastische nieuwe muziek (met een klein aantal bestaande werken) combineert met prachtige decors en kostuums, het neemt je daarbovenop mee op een reis door een middeleeuwse setting met een moderne twist.
Er was heel wat volk komen opdagen voor deze première, en de zaal zat dan ook afgeladen vol. Op het podium stonden 4 bedden opgesteld, en we begonnen in een weeshuis met 4 kinderen die droomden van een ontsnapping aan hun saaie bestaan. Na het zien van een vallende ster uitten ze de wens, en nog die nacht kregen ze bezoek van een rare snuiter. Die nam hem via een magisch portaal mee naar sprookjesland, waar mensen eigenlijk niet welkom waren. Toch liet die vogelverschrikker (zonder brein) hen kennismaken met de andere sprookjesfiguren. Maar in het geheim plande de boze heks Corvidae een wraakactie om de kinderen gevangen te nemen. Via de bakkerij van oma kwamen ze terecht bij de depressieve Peter Pan, die nog steeds op zoek was naar de vermiste Tinkerbell. De volgende stap in hun avontuur was een bezoek aan het beautysalon van Sneeuwwitje, waar ze een totale make-over kregen. Maar de heks riep een legertje van demonen op, die de kinderen ontvoerden. In het café “De huilende wolf” beraamden de sprookjesfiguren een plan om de heks ten val te brengen, en de kinderen te bevrijden. Daarop volgde een gevecht in het bos, op de tonen van rockachtige muziek. En gelukkig verscheen daarna de goede fee, die voor vrede en geluk zorgde.
Een leuke en eigentijdse bewerking dus van het sprookjesthema, waarbij te leen gegaan werd bij verschillende sprookjes, vooral bij ‘The Wizard of Oz’, maar ook bij andere (rechtenvrije) sprookjes. Dat thema bewijst dat onze nood om te geloven in de magie ervan, nog steeds levendig aanwezig is. Wanneer we volwassen worden, krijgen we te horen dat we met beide voeten op de grond moeten staan, en die sprookjes vergeten. Maar blijven dromen is belangrijk, want dat aspect kan ervoor zorgen dat je dromen op een dag werkelijkheid worden. Geef dus niet op, en als voorbeeld, neem ik de wereldberoemde regisseur Steven Spielberg, die met o.a. de film ‘E.T.’ een van de meest succesvolle films ooit realiseerde. Zijn kinderdroom veroverde de harten van miljoenen mensen.
Deze nieuwe musical werd geschreven door Jens De Clercq (muziek/liedteksten/script) en Tjorven Pletinckx-Swinnen (uitvoerend producent/script). Twee jonge musicalliefhebbers die het genre het nodige respect geven. Het is een spannend avontuur geworden voor jong en oud, vol met humor, een vleugje drama en een groot sprookjesgehalte. Men kon dan ook rekenen op een staande ovatie. De acteurs gaven het beste van zichzelf, en het publiek reageerde geestdriftig. Een pluim dus voor deze eerste productie van New Life Academy.
Deze musical stond zaterdag 27 mei nog tweemaal gepland. Een unieke kans om meegenomen te worden naar een sprookjesachtige omgeving. Bovendien geef ik u nog mee dat er tussen 3 en 7 juli as. in De Looierij in Gijzegem, een Musical zomerkamp gepland staat voor kinderen en volwassenen tussen 8 en 26 jaar.
SALVATORE ADAMO
Kursaal Oostende, 25 mei 2023.
Onze Belgisch-Italiaanse landgenoot Salvatore Adamo bereikt dit jaar op 1 november de gezegende leeftijd van 80 jaar. Dat weerhoud er hem echter niet van om nog steeds volle zalen te trekken met zijn optredens, en dat bewees hij gisteravond nogmaals. Voor een volle zaal kregen we eerst een introductie over deze benefietavond ten voordele van Casa Hogar. Deze organisatie werd tijdens het voetbalfestijn in Mexico in 1986 opgestart door de Rode Duivels, en zet zich in voor een tehuis voor kansloze straatkinderen. De voorzitter Dr. Michel D’Hooghe kwam ons ook bedanken voor onze aanwezigheid.
Met het opgewekte ‘Petit bonheur’ uit 1969 zette Adamo onmiddellijk de zaal op het goede been. Het publiek bestond uiteraard vooral uit senioren, en Adamo sprak ons toe in het Nederlands. Achter hem had de band plaatsgenomen, die bestond uit een elektrische gitarist, een pianist (die later ook akoestische gitaar zou spelen), een violist, een violiste (die ook trombone speelde), een keyboardspeler (die ook sax speelde), een bassist en een drummer. ‘Comme toujours’ werd het volgende nummer, gevolgd door ‘Et tant d’amour’, zowaar met een rocktintje. De zaal lustte het wel, en klapte mee. Met ‘Quand les roses’ nam Adamo ons vervolgens mee “back to the sixties”, waarna hij een Frans liedje zong dat ik niet herkende. ‘Une mèche de cheveux’ kent u waarschijnlijk ook nog, en aansluitend zong hij een liedje in het Nederlands. Zijn eerbetoon aan onze voormalige koningin mocht uiteraard niet ontbreken en ’Dolce Paola’ uit 1964 bracht herinneringen mee. Daarna koos hij weer voor een rockachtig nummer en dat was ‘Méfie toi’. Een tournee doorheen Zuid-Amerika in 1966 bracht hem indertijd de inspiratie voor de single ‘J’aime’, waarop ‘L’amour n’a jamais tort’ in een rockjasje aansloot. ‘Ensemble’ werd de volgende flashback, waarna hij ons vertelde dat in 2018, ter gelegenheid van de 15de verjaardag van de moord op Martin Luther King, hij een song schreef. MLK had indertijd een droom om de rassendiscriminatie uit te schakelen. “Want het is aan ons om zijn droom te realiseren” voegde Adamo daaraan toe. En ‘Un rève’ weerklonk aldus.
Daarna bleef hij filosofisch toen hij vaststelde dat de wereld nog steeds ongelukkig is, door de aanhoudende oorlogen. Die filosofie zette hij in de verf met ‘Le monde a mal’, waarin hij de demonen van de dictators bezong. “Zo’n liedje had ik liever niet geschreven” zei hij na afloop. ‘J’avais oubliè que les roses sont roses’ werd de volgende oldie, en weerom klapte de zaal mee. Daarna vertelde hij ons dat zijn laatste cd enkel Franstalige covers bevatte van Engelse nummers die hem aan het hart lagen. Hij koos daaruit twee songs en dat werden de covers van ‘Sorry Seems to Be the Hardest Word’ van Elton John, en ‘Clair’ van Gilbert O’Sullivan. Mooi gedaan Adamo!
“Door het Internet hebben we geen geheimen meer” stelde hij vast, we ploeteren doorheen een oceaan van gegevens, en daarover schreef hij het liedje ‘Nu’, want ze staan zowaar naakt in de wereld. “En als je dan nog naakt in de sneeuw loopt, is dat nog erger” voegde hij daaraan toe, en vertolkte zijn hit ‘Tombe la neige’ uit 1964. Aansluitend volgde een rockuitstapje, waarna hij de bandleden aan ons voorstelde. ‘Mes mains sur tes hanches’ is nog zo’n bekend nummer van hem, dat hij daarna bracht, gevolgd door ‘Je t’aime’.
Hij verraste ons door een akoestische gitaar ter hand te nemen en samen met een andere gitarist zowaar een akoestische set te brengen, want de overige bandleden waren van het podium verdwenen. In die intieme sfeer volgden o.a. ‘Sans toi mamie’, ‘N’est-ce pas merveilleux?’ en het Nederlandstalige ‘Ik roep jouw naam’, dat stilaan na bijitreden van de band overging in een rocknummer. ‘A demain sur la lune’ werd de volgende hit, gevolgd door ‘La nuit’. Uit 1975 volgde dan het succes ‘C’est ma vie’, waarna hij ons begon te vertellen over de problematiek van migranten. In oktober 1966 schreef hij een nummer dat nog steeds actueel is en prompt volgde ‘Inch Allah’ daarop.
Dat betekende meteen het einde van de show, maar Adamo trakteerde ons nog een bisnummer en dat werd het langverwachte ‘Vous permettez monsieur’.
Het was een aangenaam concert geweest, eentje waarbij hij tijdloze nummers afwisselde met nieuwer werk. Adamo bewees eens te meer dat hij de bestverkopende Belgische artiest aller tijden is. Afwezigen hadden dus weeral ongelijk!
DERDE EDITIE SPANISH FIESTA
Kring Sint-Jan Aalst, 29 april 2023.
Afgelopen zaterdagavond had de derde editie van de eerder klein opgezette Spanish Fiesta plaats. Naast het optreden van de Quinteto Son (Son betekent “ik ben”) kon je er proeven van een paella, ter plaatse bereid door “de Raf” van de Club op het Vredeplein.
Quinteto Son brengt Cubaanse muziek, en bestaat uit zanger Nelson Garzón Delis (Cuba), die tevens de maracas bespeelt. Hij komt uit een familie met generatie soneros. Zijn vader is de zanger bij de band Grupo Compay Segundo, die momenteel de wereld rondtoert. Pianist David Ramos Torres (Colombia) is fel begeerd binnen de salsawereld en jazzscene (Rey Cabrera, Fabrice Makuna). Leonid Muñoz Hernandez (Havana, Cuba), is de meest gevraagde percussionist binnen de Europese en internationale Latin scene (Rey Cabrera, Tommy y su Timba light, traje nuevo, Mambisimo Big Band, D- Love, Pedro y su caney enz.). Adalberto Dominguez (Cuba) is docent en virtuoos bassist, sessiemuzikant bij diverse artiesten. En tenslotte onze landgenoot Peter De Wannemaeker, sinds jaren organisator van diverse Latino events (o.a. Latino Festival Aalst). Peter is percussionist bij diverse artiesten.
De muziek die zij brachten is die van de legendarische Buena Vista Social Club, maar ook die van Grupo Compay Segundo.
Maar er is meer nieuws te melden, want vanaf 4 juni as. speelt de band op de Latino Festival zomerbar bij Mémé en Pépé, Hoeksken 5 te 9280 Lebbeke. Op 15 juli as. zal de vader van Nelson Garzón Delis als speciale gast daar meezingen.
Om u een idee te geven van die Cubaanse muziek, beluister en bekijk onderstaande videoclip van Grupo Compay Segundo.
Patrick Van de Wiele
A TRIBUTE TO ENNIO MORRICONE
Concertgebouw Brugge, 1 april 2023.
De Italiaanse componist, orkestleider, dirigent en trompettist Ennio Morricone is een icoon in de muziekgeschiedenis. Morricone werd geboren op 10/11/1928, en overleed op 6/4/2020. Hij schreef meer dan 400 scores voor film en Tv, en daarnaast meer dan 100 klassieke werken. Deze maestro wordt dan ook beschouwd als een van de grootste filmcomponisten aller tijden. Uit dat uitgebreid oeuvre werd in opdracht van Rotary Brugge ’t Vrije afgelopen zaterdagavond een selectie gemaakt, en die nummers werden op het podium vertolkt door het European Philarmonia, onder leiding van dirigent Walter Proost. Proost werkte daarvoor samen met arrangeur Roberto Molinelli, en wist aldus 160 artiesten op het dat podium te verzamelen. Daarvoor deed hij beroep op het Arenbergkoor en het koor La Chantanne uit Waver. En als kers op de taart mocht sopraan Elise Caluwaerts als soliste sommige nummers inzingen.
Op het programma stonden bekende en minder bekende filmthema’s zoals het overbekende ‘Once upon a Time in the West’, ‘La Califfa’, ‘I clan dei Siciliani’, ‘Love Affair – Finding Each Other Again’, ‘Love Circle – Metti una sera a cena’, ‘Amore per Amore’, ‘The Mission’, ‘The Two Reasons of Life’, het bekende ‘Here’s to You’ uit ‘Sacco e Vanzetti’ (dat ik ooit nog op single bezat door zangeres Joan Baez), ‘Casualties of War’, ‘The Untouchables’, ‘I Segreto’, ‘Fistful of Dynamite – Giù la Testa’, ‘For Love You Can Die – Flying over the Clouds’, het bekende ‘The Professional – Chi Mai’, ‘Once Upon a Time in America – Deborah’s Theme’, ‘Maddalena’, ‘Cinema Paradiso’ en als afsluiter het bekende ‘The Good, the Bad and the Ugly’. Als bisnummer kregen we nogmaals deze laatste song te horen.
Tijdens sommige nummers kreeg ik echt kippenvel, omdat het zo mooi klonk. Het was dan ook een waar festijn voor de liefhebber van filmmuziek, dat soms een licht klassiek tintje vertoonde. En ik vergat nog te vermelden dat de zaal volledig uitverkocht was!
Met dank aan Concertevents.
Patrick Van de Wiele
MUSICAL ‘RAPUNZEL’
Stadsschouwburg Antwerpen, 31 maart 2023.
Vorige week zondag 26 maart ging in de Stadsschouwburg in Antwerpen de musical ‘Rapunzel’ in première. En afgelopen vrijdag waren wij er als de kippen bij om dit familiespektakel mee te maken! Dit was alweer het vijfde sprookje in een regie en met een script van Stany Crets, dat door Deep Bridge een eigentijdse aanpassing kreeg.
Het verhaal kent u waarschijnlijk van de sprookjes van de gebroeders Grimm. Het meisje dat door een boze heks in een hoge toren wordt opgesloten. Het verhaal begint echter wanneer een lelijke heks aan een hogere kracht smeekt om een kind. Daardoor zou ze haar jeugd en schoonheid kunnen terugkrijgen. Ze wordt echter een raap toegestopt (een rapunzel), waarmee ze aanvankelijk niet weet wat doen. Wanneer ze echter die raap als groente op de markt verkoopt, en zo een zwangere vrouw verslaafd maakt aan dat soort rapen, gaat de bal aan het rollen. Bij de geboorte van dat kind, krijgt de vader te horen dat hij moet kiezen tussen het leven van zijn aan rapen verslaafde vrouw, of het afstaan van zijn kind. Hij kiest resoluut voor zijn vrouw, waarna zijn vrouw sterft van verdriet. Rapunzel, zo heet het kind, wordt aldus op haar dertiende verjaardag opgesloten in een hoge toren. Via haar lange haarsliert bezorgt de heks haar eten en drank. Maar Rapunzel wil weg uit die toren, doch die is vervloekt, zelfs haar vader mag bij haar niet in de buurt komen. Dat blijft duren tot een prins op zoek gaat naar een vrouw… Want de vloek kan alleen verbroken worden door ware liefde.
Deze familiemusical komt komisch, en soms hilarisch over. Vooral de figuur van de koning doet zijn duit in dat zakje met zijn eigentijdse uitroep “Marie-Jeanne!”, verwijzend naar Willy Naessens. Nog meer actuele thema’s die aan bod komen zijn “uit de kast komen”, “blind date” en al of niet “bi en lesbisch”. Na de pauze kregen we als intermezzo zelfs een try-out van een grappige paardenmusical geserveerd.
Powervrouwen Helle Vanderheyden (Rapunzel), Sandrine Van Handenhoven (heks), Jasmine Jaspers (prinses) en Liv Van Aelst (koningin), een hilarische Walter Baele (koning), twee doldwaze "paarden" en een aandoenlijke, met zichzelf worstelende prins (Laurenz Hoorelbeke), waren de ingrediënten van deze leuke familiemusical, en zeer geschikt voor kinderen.
Deze musical is nog te bekijken op de volgende plaatsen en data:
van 26 maart tot 8 april › Stadsschouwburg Antwerpen
zaterdag 15 en zondag 16 april › Trixxo Theater Hasselt
vrijdag 21 en zaterdag 22 april › Capitole Gent
zaterdag 21 oktober > Trixxo Hasselt
woensdag 1 en zaterdag 4 november > Capitole Gent
Tickets & info: www.deepbridge.be
Met dank aan House of Entertainment
Patrick Van de Wiele
(foto's Deep Bridge)
AN EVENING WITH PATRICK HAMILTON & FRIENDS
Concertgebouw Brugge, 18 maart 2023.
Voor de zestigste verjaardag van de West-Vlaamse producer, arrangeur, componist, songwriter en muzikant Patrick Hamilton werd een uniek concert opgezet, met 20 topmuzikanten en 18 topartiesten. Patrick werd immers geboren op 16 maart 1963 en wou al van kleins af aan muziek maken. En dat is hem helemaal gelukt, want Patrick is nationaal en internationaal bekend geworden.
Voor een praktisch volle zaal opende de mij onbekende zangeres Nel Swerts met de ballade ‘Hanging Tree’, die zachtjes begon en daarna crescendo doorging. Ze vervolgde met het uptemponummer ‘Do You Think I’m Crazy’, waarna presentatrice Hilde De Baerdemaeker ons de show voorstelde. Daarna was het de beurt aan Petra die samen met Patrick in 2006 de finale van Eurosong haalde. Zij bracht twee nummers, het uptempo ‘Wonderland’ en het jazzy ‘If You Were My Man’. Steffy Vertriest, die we kennen als “health foodie”, is al sinds haar jeugd actief als zangeres. Zij werd de volgende gastartieste die het nummer ‘Silence’ kwam zingen, dat eerst als een ballade begon, maar daarna overschakelde naar een uptempo. Vervolgens introduceerde Hilde ons tot Udo, die met zijn opgewekt blue-eyed soulnummer ‘Stay’ er de beuk inzette. Daarna volgde de cover ‘Isn’t it Time’, oorspronkelijk van The Babys. Hij sloot zijn deel af met het emotionele Will Tura duet ‘Ik mis je zo’, en dat samen met Ella Luna. Dat bracht hij half in het Nederlands, en half in het Frans, dat zowaar ‘Tu me manques à mourir’ bleek te heetten.
Ella Luna ging alleen verder met ‘On va s’aimer’ en huisarts en Tv-presentatrice Jutta Borms waagde zich aan de Bryan Adams cover/powerballade ‘Heaven’. Ze deed dat goed, ik wist niet dat ze tevens zangeres was. Hilde liet ons aansluitend weten dat Evi Hansen, die normaal mee ging presenteren, afwezig was door het overlijden van haar mama. Toen was het tijd voor een reeks videoboodschappen van bevriende artiesten, zoals Bart Herman, Johnny Logan, het duo Carisma, de acteur Ronn Moss, Jessica Lynn, Soulsister, Niels Destadsbader, en de wereldberoemde producer David Foster samen met zanger Fernando Varela. De mij onbekende zanger Mark Masri uit Toronto, Canada bracht aansluitend de internationale doorbraak voor Patrick met de cover ‘I’ll Always Be There’, de ballade ‘The Face’ en de Roxette cover ‘It Must Have Been Love’. Ik geraakte onmiddellijk onder de indruk van die man zijn stemvolume. Onze Willy Sommers mocht uiteraard ook niet ontbreken en begon met ‘Als een leeuw in een kooi’, vervolgde met zijn eerste hit uit 1971 ‘Zeven anjers, zeven rozen’ en de meezinger & polonaise hit ‘Laat de zon in je hart’ uit 2006, waarmee hij uiteraard de ganse zaal op zijn hand kreeg. Iedereen stond rechtop in de handen mee te klappen en met de armen te zwaaien. Willy overhandigde als verrassing aan Patrick daarna een platina plaat als verjaardagscadeau.
En toen was het tijd geworden voor een pauze.
Het tweede deel werd geopend door een opgewekte Raf Van Brussel die zijn bekende hit ‘She Make Me Happy’ zong, en aansluitend ‘Small Talk’ uit 2011 bracht. Een nieuw project van Patrick is dat met Nel Swerts, tijdens hetwelk ze samen als “qautre mains” aan de piano de song ‘The 7th Day’ speelden. Normaal gezien stond toen mijn favoriet Yannick Bovy geprogrammeerd, maar om onbekende reden, daagde die niet op. De internationale ster Katherine Jenkins, met wie Patrick al 4 albums opnam, zong daarna via een video-opname ‘Jealous of the Angels’. En toen kondigde Hilde ons kunstenaar Frank De Decker aan, die op het podium gewandeld kwam met een in stof verpakt kunstwerk. Hij liet Patrick dat onthullen, en het bleek een portret te zijn, dat hij als cadeau ook weer kreeg. Toen veerde de zaal weer recht voor het dansnummer ‘Bailando’ van Marisa (van de groep Paradisio), die daarna ongestoord verder ging met ‘Destino’. Een rustig moment kwam er door de komst van Ingeborg met ‘Als dat gebeurt’. Zij bracht daarna ‘Gratitude’ waarop het publiek uitgenodigd werd om de bijbehorende yogabewegingen mee uit te voeren. Maar het mooiste moest nog komen en dat werd in de verf gezet door Gary Hagger met ‘Het allermooiste’ en daarna uit 2022 ‘Alles wat ik wil’.
En Hilde introduceerde vervolgens Tom Van Landuyt die met een muts op zijn kop zowaar Patrick 60 kussen gaf, en ons meesleurde in de cover van het uptemponummer ‘Jump’ van Van Halen. Tom begon zachtjes, maar zette er daarna vaart achter en kon zo de zaal recht krijgen. John Hiatt’s ‘Have a Little Faith in Me’ was de volgende cover die Tom aanpakte, maar hij bracht die op een akoestische manier. Patrick veerde recht en begon de bandleden voor te stellen, waarna de tenor Fernando Valera in zijn typische klassieke en cross-overstijl het klassieke meesterwerk ‘Nessun Dorma’ de zaal inzong. Uiteraard kreeg hij hiervoor een daverend applaus van het rechtstaande publiek. ‘Verita’ werd de volgende track, en voor het uptemponummer ‘Vivere’ kreeg hij gezelschap van Mark Masri. Aansluitend riep Fernando iedere artiest op het podium om samen muzikaal af te sluiten.
Het was echt een muzikaal hoogtepunt geworden dat Patrick Hamilton alle eer aandeed. De dankbaarheid van die artiesten met wie hij samengewerkt heeft, straalde er van af. Ik heb er alleszins ook van genoten!
Met dank aan:
House of Entertainment
Concertevents
Patrick Van de Wiele
UMBERTO TOZZI
Kursaal Oostende, 18 februari 2023.
De zeventiger Umberto Tozzi behoort tot een van de bekendste Italiaanse zangers in het buitenland, en verkocht ondertussen meer dan 32 miljoen platen. Wij kennen hem vooral van het Eurovisiesongfestival, maar afgelopen zaterdagavond bewees hij dat hij nog meer in zijn mars heeft. Umberto viert immers dit jaar de 45ste verjaardag van zijn muzikale carrière.
Even na achten kwam de band voor een volle zaal op het podium. Ik bekeek alles vanop een zijbalkon, en zag Umberto even daarna zelf met gitaar op de scène verschijnen.
De band bestond uit een gitarist, een keyboardspeler, een vrouwelijke violiste die ook achtergrondzang voor haar rekening nam, een bassist, een drummer en een percussionist, die later ook sax zou spelen.
Umberto zette er meteen de beuk in met twee Italiaanse rocknummers, waarop de zaal prompt meeklapte. Daarna bedankte hij ons in 3 talen (Italiaans, Engels en Frans) om te komen, en vroeg aan het publiek om de lichtjes op hun smartphones aan te zetten. Dat was het startschot voor de klassieker en powerballade ‘Ti amo’, die uiteraard door de zaal meezongen werd. Ik kreeg meteen de indruk dat er heel wat Italianen in het publiek aanwezig waren, want die riepen (voor mij onverstaanbare) Italiaanse woorden naar Umberto. Nog meer Italiaanse rock volgde, waarna tijdens een Italiaans mid-temponummer een sax solo naar voren kwam. Vervolgens kwam een van de eerste platen uit zijn carrière aan bod, ook weer met een sax solo, wat het publiek beantwoordde met handgeklap. Nadat Umberto zich van zijn gitaar ontdaan had, volgde nog een Italiaanse powerballade, waarna hij solo in de spotlight ging zitten op een barkruk, met akoestische gitaar in de handen. En verrassend genoeg volgden de tonen van Simon & Garfunkel’s ‘The Sound of Silence’, waarna nog 3 Italiaanse nummers te horen waren. Tijdens die laatste song kreeg hij versterking van de saxofonist. En toen keerde de band terug voor alweer een Italiaanse ballade, gevolgd door twee stevige Italiaanse rocknummers, met ook sax.
Toen was het tijd geworden voor het Eurovisiesongfestivalnummer, en tevens evergreen ‘Gente di mare’, wat Umberto toentertijd als een duet vertolkte met zanger Raf. Dat gebeurde in 1987 in Brussel, en het publiek zong prompt mee, en ook weer deinden de lichtjes van de smartphones mee. Tijdens een volgend Italiaans rocknummer ging een deel van het publiek vooraan voor het podium dansen, waarna een Italiaans (voor mij onbekend) nummer aan de beurt was. Op de tonen van een Italiaanse rocksong stelde Umberto daarna de bandleden voor. Maar de zaal (en ik ook) hadden al een hele tijd zitten wachten op de wereldhit ‘Gloria’, en die kwam er ook als afsluiter, waarop de zaal compleet uit de bol ging. Umberto en de band brachten een langgerekte versie, die eindigde met stevig gitaarwerk.
Vreemd genoeg was het concert verlopen zonder pauze, en de aanwezige Italiaanse fans in de zaal hadden hun hartje kunnen ophalen. Ik persoonlijk verkies echter zachtere muziek, maar vond het toch een geslaagd optreden.
Met dank aan
Concertevents
Patrick Van de Wiele
CHARLIE AND THE CHOCOLATE FACTORY
Capitole Gent, 12 januari 2023.
In 1964 schreef de Britse auteur Roald Dahl het kinderboek ‘Charlie and the Chocolate Factory’. Dit boek werd al tweemaal verfilmd, de eerste versie dateert uit 1971, en de tweede uit 2005. Deze laatste is een muzikale versie met acteur Johnny Depp. In juni 2013 ging de musical ervan in première in het Londense West End. Vier jaar later was het de beurt aan Broadway met een licht herwerkte versie. Op 10 december van vorig jaar ging de Vlaamse musicalversie in première in de Stadsschouwburg in Antwerpen, en nadien werden opvoeringen ervan gepland in Gent en in Hasselt. Ik kon gisteren, samen met een bijna volle zaal, ervan genieten.
Misschien kent u het verhaal erachter. Voordat het doek openging kwam een man met een borstel de scène schoonvegen. Hij vertelde ons dat hij de snoepjesman was van de snoepjeswinkel, die de producten van de Wonka fabriek verkocht. Op de tonen van ‘The Candy Man’ (bekend geworden door Sammy Davis Jr.) ging het doek open, en dansers en danseressen vulden aan. Ook links en rechts van het podium doken dansers op. Vaste klant was de jongen Charlie Bucket, die dag en nacht droomt van Wonka chocolade en niks liever zou hebben dan er meer over te weten te komen. Hij woont echter armzalig samen met zijn alleenstaande moeder, en een groot bed waar zijn 4 grootouders niet uitkomen. Moeder moet op alle centjes letten, en Charlie krijgt dus maar eenmaal per jaar, met zijn verjaardag, een Wonka reep. Totdat Wonka een wedstrijd uitschrijft om 5 winnaars een rondleiding in zijn mysterieuze fabriek te schenken. Daarvoor moet je een Wonka reep kopen, en als er een gouden ticket inzit, dan ben je bij de gelukkigen. Gezien deze actie wereldwijd loopt zijn er winnaars in Beieren, Rusland, Californië, Antwerpen en uiteraard op het laatste moment, Charlie zelf. Daar treffen ze een wonderbaarlijke wereld aan met een chocoladetuin, een leger van eekhoorns en de eigenaardige Oempa Loempa's. Ze belandden uiteindelijk in de kamer van de “eigen heerlijke verbeelding” op de tonen van het mooie liedje ‘Pure Imagination’.
Maar er schuilt een gevaarlijk kantje aan dit bezoek, maar daarvoor moet u deze “smakuleuze” familiemusical zelf gaan bekijken.
Stany Crets regisseerde hem, Nordin De Moor zong en speelde de mysterieuze Willy Wonka, maar de grootste verdienste gaat naar de jonge knaap die Charlie vertolkt, en dat zijn afwisselend 3 Senn Dauwe (14 jaar), Mauro Degroote (12 jaar) en Viktor Kryeziu (9 jaar).
Ik heb er echt van genoten, de vertolkingen zijn prima, de liedjes mooi, en er zit toch wel een magisch kantje aan dit verhaal, maar dat was standaard bij Roald Dahl.
Een aanrader dus om met het hele gezin te bezoeken!
Met dank aan:
House of Entertainment
Deep Bridge
Patrick Van de Wiele
EIN ABEND IN WIEN – GROOT NIEUWJAARSCONCERT
Kursaal Oostende, 6 januari 2023.
Traditioneel ging in het Kursaal in Oostende het Nieuwjaarsconcert door. Dat werd opgevoerd door het Musical Theatre Prague. Dit orkest, waarvan de muzikale leiding in handen was van Martin Doubravsky, en bestaat uit ongeveer 25 muzikanten (strijkers, blazers, percussie), werd bijgetreden door 6 solisten, met name Magda Vitkova (sopraan), Tereza Horejsova (sopraan), Michaela Katrakova (sopraan), Dusan Ruzicka (tenor), Milan Vicek (tenor) en Oldrich Kriz (bariton). Daarnaast zorgde het Johan Strauss Ballet uit Praag voor een wervelende dansshow.
Iets na achten ging het doek open voor een bijna volle zaal, met overwegend een ouder publiek. Opener werd het wereldberoemde ‘An der schönen blauen Donau’, misschien wel de meest bekende Weense wals van Johan Strauss. Het ballet voerde daarbij de juiste danspassen uit. Vervolgens kregen we hoofdzakelijk gezongen nummers te horen, waarbij ik moet opmerken dat de micro’s van de solisten iets te stil stond, waardoor het moeilijk volgen was. Zo kwamen operettecomponist Franz Lehár en Johan Strauss aan de beurt met ‘Gold und Silber Walzer, op. 79’, ‘Der Zigeunerbaron: Arie ‘Als flotter Geist’, ‘Der Zigeunerbaron: couplet ‘Ja, das schreiben und das lesen’, ‘Zigeunerliebe: Arie Czárdás ‘Hor ich Zimbalklänge’, ‘Ritter Pasman: Czárdás’, ‘Der Zigeunerbaron: Arie ‘So elend und so treu’, ‘Der Zigeunerbaron: Duett ‘Wer uns getraut?’, ‘Unter Donner und Blitz ‘Polka op. 324’, ‘Der Zigeunerbaron: Duett ‘Nach Wien’, ‘Der Zigeunerbaron: Duett ‘In dieser Nacht voll herlicher Pracht’, ‘Der Graf von Luxembourg: (medley) Duett ‘Schauen Sie freundlich mich an’, Duett ‘Sie geht links, er geht rechts’, Duett ‘Wir bummeln durchs Leben’. En regelmatig trad het ballet bij.
En toen was het tijd voor een pauze.
Johan Strauss’ ‘Kaiserwalzer, op. 437’ opende het tweede deel, en nu ook weer werd hij afgewisseld met de muziek van Lehár. Zo volgden ‘Das Land der Lächelns: Arie ‘Dein ist mein ganzes Herz’, ‘Das Land der Lächelns: Duett ‘Meine Liebe, deine Liebe’, de swingende ‘Tritsch-Tratsch Polka, op. 214’, ‘Frasquita: Serenade ‘Schatz, ich bitt ‘Dich, komm heut Nacht’, ‘Der Zarewitsch: Arie ‘Einer wird kommen’, ‘Der Zarewitsch: ‘Heute Abend komme ich zu Dir’, ‘Die lustige Witwe: Duett ‘Lippen schweigen…’, ‘Die lustige Witwe: (medley) Arie ‘Da geh’ ich zu Maxim’, ‘Grisetten-Lied’, en als afsluiter het ensemble met ‘Ja, das Studium der Weiber ist schwer’. Ook de French cancan werd opgevoerd. Aansluitend kregen we nog 2 bonusnummers.
Het was dus een avond waarbij we terugkeerden naar de hoogdagen van Wenen, opgeluisterd door orkest, solisten en ballet. Daarbij moet ik vermelden dat zowel de solisten als de balletdansers en danseressen steeds in een mooi kostuum verschenen. Walsen, polka’s enzovoort waren hierbij de revue gepasseerd. Een bijzondere avond voor de liefhebbers van klassieke muziek!
